Είναι προφανές πως οι δικαστές κάνουν λάθη στην έκδοση των δικαστικών αποφάσεων. Είναι επίσης προφανές πως όλες οι δικαστικές αποφάσεις προσβάλλονται σχετικά με την ορθότητα, την βασιμότητα και την νομιμότητα της δικανικής κρίσης των δικαστών που τις εξέδωσαν, στα αρμόδια δευτεροβάθμια και στα τριτοβάθμια δικαστήρια της Χώρας. Είναι περαιτέρω ηλίου φαεινότερο, όπως συμβαίνει παντού στο δημοκρατικό κόσμο, πως οι δικαστικές αποφάσεις τίθενται στην κρίση του νομικού και όχι μόνον κόσμου, κατά το νομικό σκεπτικό τους και το διατακτικό τους. Χιλιάδες τόνοι μελάνης έχουν χυθεί, σκληρές επιστημονικές αντιπαραθέσεις έχουν υπάρξει, για δικαστικές αποφάσεις που έχουν κρίνει σοβαρά νομικά ζητήματα, πολλώ δε μάλλον όταν αυτές άπτονταν και επηρέαζαν τον δημόσιο βίο της Χώρας ή την ιδιωτική σφαίρα των πολιτών. Το θέμα όμως δεν είναι αυτό.
Το θέμα είναι ότι σήμερα η Εκτελεστική Εξουσία, προσπαθεί για μια ακόμη φορά να επιβάλλει τις δικαστικές αποφάσεις της αρεσκείας της. Χρησιμοποιώντας την «αγανάκτηση» του πλέον φανατικού, του πλέον ακραίου τμήματος του εκλογικού της ακροατηρίου, για την έκδοση μιας «εσφαλμένης» ποινικής απόφασης σε βάρος μιας πολιτικής ακτιβίστριας, πριμοδοτεί την τυφλή βία, που έχει σαν αποτέλεσμα τις μεγάλες υλικές καταστροφές, στο κέντρο της πρωτεύουσας, και τις λεηλασίες σε καταστήματα στον πιο εμπορικό δρόμο της Αθήνας. Το θέμα είναι πως με τις συνεχείς απειλές και λοιδορίες επιφανών στελεχών της εναντίον αδιακρίτως όλων των δικαστών, η Κυβερνητική πλειοψηφία έχει βάλει σαν στόχο την κατάλυση της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης, την οριστική φίμωση της.
Εν ονόματι της Δικαιοσύνης δημιουργείται σήμερα και πάλι ένας νέος Διχασμός. Ο Υπουργός Δικαιοσύνης της Κυβέρνησης (όλων των Ελλήνων )σε μια καταγγελτική αποστροφή του λόγου του για την καταδίκη της Ηριάννας ανέφερε ότι εκπροσωπεί τους «πολίτες». Όχι όλους βεβαίως παρά μόνον εκείνους που διαφωνούν με την φυλάκιση της ακτιβίστριας, μετά την μη αναστολή της ποινής της, από την άσκηση της έφεσης που υπέβαλε. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο αμφισβητούν την κρίση της Δικαιοσύνης ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας και πολλοί άλλοι από την κυβερνητική πλειοψηφία. Πυρ κατά βούληση κατά της Δικαστικής Εξουσίας, εναντίον αδιακρίτως όλων των δικαστικών λειτουργών. Έτσι το Κράτος παραδίδει την άσκηση της εξουσίας του, οικεία βουλήσει, στο Παρακράτος για να καθαρίσει και να συνετίσει τους διαφωνούντες. Έτσι το γνωστό δίλημμα που πάλι σήμερα τίθεται από την Κυβέρνηση, Ή Αυτοί ή Εμείς, είναι το ίδιο ακριβώς με αυτό που έθεταν και στο πρόσφατο παρελθόν όταν ακόμη ευρισκόταν στην Αντιπολίτευση. Έτσι τελικά αυτή η θεσμοθετημένη συνταγματικά Δικαστική Εξουσία καταλύεται, έτσι αύριο τα «Λαικά» δικαστήρια θα απονέμουν όπου χρειάζεται δικαιοσύνη.
Διότι τελικά αυτό ακριβώς είναι το θέμα!