Το ότι ο άνθρωπος είναι αυτοκαταστροφικός είναι κοινό μυστικό, από εκείνα που δεν αμφισβητούνται. Το έχω εμπεδώσει εδώ και χρόνια επειδή δεν έπαψε ποτέ να υ π ά ρ χ ε ι ως αυτοκαταστροφή τής ίδιας της κοινωνίας μας· λαμπρή απόδειξη είναι η καταφανής εδώ και πολλά χρόνια μόλυνση τού περιβάλλοντος και ο βιασμός τής μάνας φύσης από τον… φιλοξενούμενό της, τον κάτοικό της· την αφεντιά μας.
Για να το προχωρήσω περισσότερο, θα πω πως κατά διαστήματα έχω γνωρίσει συμπολίτες που με ευκολία και προθυμία συμμετέχουν και συμβάλουν σε παντός είδους καταστροφικές ενέργειες, καταχρήσεις, (όπως χαρτοπαιξία, ζάρια, τυχερά παιχνίδια, ιππόδρομος, ρουλέτες), αλλά και σε βλαβερές χημικές ουσίες με χρήσεις από τις οποίες μπορούν να διαλύσουν τον οικογενειακό ιστό και να σε στείλουν στον εξαποδό…
Μέσα σ’ αυτά να προστεθούν οι ανεξέλεγκτοι ανταγωνισμοί, υπερβάλλουσες ματαιοδοξίες, έπαρση, τσιγγουνιά, απληστία, ψευτομαγκιές, διαπλοκές, ζηλοφθονίες, αντιζηλίες, κακοήθειες, αντριλίκια, εκπόρνευση, ποικίλες βιαιοπραγίες, εξουσιαστικές συμπεριφορές απέναντι στον αδύναμο, παιδοκτονίες, γυναικοκτονίες και πολλά άλλα που βλέπουμε καθημερινά να οδηγούν στην κοινωνικοποιημένη α ν ο μ ί α, την κοινωνική φθορά ή την α υ τ ο κ α τ α σ τ ρ ο φ ή.
Βρισκόμαστε, εδώ και χρόνια, σε μια ρεαλιστική εικόνα παγκόσμιας ύφεσης με αποτέλεσμα βαθύτατης κρίσης σε πολλαπλά θέματα. Οι κραδασμοί στη χώρα μας είναι υπολογίσιμοι και συμβάλλουν στην αποσύνθεση της κοινωνίας μας.
 
Να σημειωθεί πως η  μ έ γ ι σ τ η  ανθρώπινη ταπείνωση είναι η έλλειψη στοιχειώδους γνώσης, επικοινωνίας και πληροφόρησης· είναι στοιχεία τού σύγχρονου πολίτη που όταν λείπουν, σε αφήνουν μοναχικό επιβάτη ενός τρένου που οι ράγες του οδηγούν σε σκοτεινό αδιέξοδο τούνελ…
Όχι πως δεν γνωρίζουμε την ύπαρξή τους, απεναντίας, αλλά οι α ν ο μ ί ε ς και η λ α ϊ κ ί σ τ ι κ η κατάληξή τους είναι εφιαλτικά καθημερινή, κάτι που δεν μπορεί να χωνευτεί. Κι όμως, όπως γνωρίζουμε, «όλα, μα όλα χωράνε»!
Περιττό είναι να αναφερθώ στην εισβολή του Πούτιν και στην παγκόσμια αναταραχή η οποία έφερε την ανθρωπότητα σε πλήρες αδιέξοδο.

Μετά το έγκλημα, σχεδόν πάντα, αργά ή γρήγορα, έρχεται η αναμενόμενη Ν έ μ ε σ ι ς!
Στα δυο τελευταία χρόνια αναδείχτηκαν σκληρότατες δολοφονίες, ποικίλοι βιασμοί και ένα σύμπλεγμα πνευματικής-λαϊκής-μαζικής-λούμπεν κατάστασης, εστιάζοντας το κοινό ενδιαφέρον σε αυτήν ακριβώς την κοινωνική ανομία!
Να θυμηθούμε πως μετράμε συχνές γυναικοκτονίες, χώρια οι βιασμοί, τα διαρκώς αυξανόμενα περιστατικά παιδεραστίας, ενδοοικογενειακής βίας, η «επίδειξη» παντελούς απουσίας ηθικής υπόστασης από αμετροεπείς «φίρμες» στο χώρο των τεχνών· όταν στο χώρο του Αθλητισμού όπου και ξεκίνησαν τα σκάνδαλα που διαδέχτηκαν ακατάπαυστα το ένα το άλλο, όταν παράλληλα η πανδημία αποκαλύπτει καθημερινά ένα μέρος τής κοινωνίας αλλοπρόσαλλο, επιδεικνύοντας μίσος, διχαστικές πρακτικές, εθνικιστικές αλητείες, υστερίες, ακροδεξιές και λαϊκίστικες κορώνες, ποικίλους αρνητές της πανδημίας κορωνοϊού κλπ. Ας μην παραλείψω την συμπεριφορά «μαγκιάς» του ΚΚΕ να απλώσει αντιπολεμικό πανό, θεωρώντας τσιφλίκι του ακόμα και σε αρχαιολογικούς χώρους, όπως ο κορυφαίος της Ακρόπολης. Η άλλη επί 34 χρόνια κατάληψη σε αίθουσα του ΑΠΘ από «φοιτητές» που αρνούνται την κατασκευή βιβλιοθήκης και εμμένουν στην στρεβλή αντίληψη παρόμοιων πολιτικών δήθεν μεθόδων…
Αλήθεια, τι είναι όλο ετούτο το αλλοπρόσαλλο μίγμα που μας τρελαίνει και μας εκθέτει;
Τι άλλο από κ ο ι ν ω ν ι κ ο π ο ι η μ έ ν η   α ν ο μ ί α;

Μήπως όλα αυτά τα προλεγόμενα έχουν μεταμορφωθεί σε επιδερμίδα μας;
Μήπως είναι το «πνεύμα» που κυριαρχεί και πρυτανεύει αφαιρώντας από την κοινωνία τους χυμούς και τις ζωτικές της πηγές;
Πολλά τα ερωτήματα για την κοινωνικοποιημένη ανομία που κυριαρχεί και πορεύεται σε διαδρομή, όχι επί λείου εδάφους.
Τώρα, σ’ αυτό το σημείο που βρισκόμαστε, με την πετρελαϊκή κρίση, τι άραγε λυτρωτικό θα επινοήσει ο κουρασμένος εγκέφαλος μας;