Ο Κ.Χ. είναι γνώριμος από την εποχή της δικτατορίας. Όταν φοιτητές βρεθήκαμε στη Θεσσαλονίκη.
Αυτός μαοϊκός και εγώ "αντιεξουσιαστής". Παρά τις αγεφύρωτες διαφορές μας, το ήθος της σκέψης του καταργούσε κάθε διάθεση αντιπαράθεσης.
Τελικά, συγκλίναμε απόλυτα. Αφού και οι δύο αναζητήσαμε την "διαύγαση" και την "κατανόηση" των πραγμάτων κυρίως με τα "κλειδιά" που μας πρόσφεραν η σκέψη του Καστοριάδη και της Χ. Άρεντ.
Ο Κ.Χ. ζει μόνιμα στο εξωτερικό. Πρωί - πρωί λοιπόν σήμερα μου τηλεφώνησε από την Αγγλία όπου ζει τώρα, για να σχολιάσουμε τα τελευταία που ζούμε στη χώρα μας.
Ξεκίνησε με μία προσωπική εμπειρία του: -"Ήταν, μου λέει, αρχές της δεκαετίας του 90 που ζούσα στο Βέλγιο, όταν αποκαλύφθηκε το φοβερό νέο: Ένας παιδόφιλος έκανε απαγωγές παιδιών, τα "φυλάκιζε" για να τα εκμεταλλετεί σεξουαλικά και στο τέλος κάποια τα σκότωσε. Μέλη της συμμορίας του ήταν άνθρωποι της αστυνομίας και μεγαλοπαράγοντες του δημόσιου βίου. Η οργή ξεχείλιζε. Τότε λοιπόν έγινε η μεγαλύτερη διαδήλωση που έχω δει στο Βέλγιο. Ίσως και 500.000 άνθρωποι, πραγματικά οργισμένοι, διαδήλωσαν χωρίς να ακουστεί ένα σύνθημα, χωρίς ένα πανό. Ακούγονταν μόνον τα βήματά μας. Πράγμα που έδειχνε έναν αληθινό σεβασμό στα θύματα και ειλικρινή οργή.
Αντίθετα, συνέχισε, είδα προχθές να πλημμυρίζει η Αθήνα με σφυροδρέπανα, με συνθήματα του Δεκέμβρη του 44, με οργανωμένες ομάδες οπλισμένων με στυλιάρια που έφεραν μία μικρή κόκκινη σημαία για "ξεκάρφωμα". Με πανό επίσης που πρόβαλλαν συνθήματα μίσους. Ήταν δηλαδή σαν να είχαν σύναξη όλες οι φυλές του εγχώριου σταλινισμού, για να εκδηλώσουν το οργανωμένο μίσος τους αλλά και το πάθος τους για εξουσία. Σαν ο θάνατος των άλλων να είναι γι' αυτούς ευκαιρία.
Με ρώτησε λοιπόν, επειδή ήξερε ότι θα πέρναγα, αν ήταν έτσι ή έκανε λάθος στην εικόνα.....
Ντράπηκα που ήμουν υποχρεωμένος και από την δική μου εικόνα να τον επιβεβαιώσω ως προς τις φυλές του σταλινισμού. Διότι υπήρξαν και κάποιοι, ελάχιστοι βεβαίως, που πραγματικά πονούσαν. Φαίνονταν από τη σιωπή τους. Διότι ο άνθρωπος που πονάει, δεν γίνεται ποτέ ούτε κάπηλος ούτε έμπορος ούτε ντελάλης του πόνου.
Από ανάρτηση στο facebook