Πριν πολλά χρόνια βρέθηκα για οικογενειακούς λόγους και επανειλημμένα στην Φλώριδα των ΗΠΑ.  Βέβαια χειμώνα μια και είναι η καλύτερη εποχή για έναν τουρίστα από την παγωμένη Ευρώπη των Χριστουγέννων. Από το ακρωτήριο Κένεντυ  και το Ορλάντο της  Disneyworld μέχρι το Key West -το νοτιότερο από τα νησιά που συνδέονταν με εναέρια γέφυρα- και υπάρχει το Μουσείο του Χέμινγουεϊ. Και από τα Everglades, τον επίγειο παράδεισο της άγριας φύσης, όπου κυριαρχούν οι αλιγάτορες, τα φίδια και τα κουνούπια.

Πολλοί συνταξιούχοι Έλληνες και όχι μόνο αποφασίζουν να εγκατασταθούν εκεί και να απολαύσουν την θάλασσα, τη φύση και την ευγένεια των ανθρώπων. Δεν παραλείψαμε βέβαια να επισκεφτούμε και το Art Deko district, την λίμνη Οκιτσόμπυ και πολλές από τις ατελείωτες παραλίες, αλλά και το Palm Bitch των δισεκατομμυριούχων, όπου και η βίλλα του Τραμπ, όπως και την Τάμπα το «χωριό» των απογόνων των Καλύμνιων σφουγγαράδων.

Όμως διαπιστώσαμε και δυο τόπους που άλλαζαν τελείως την ειρηνική εικόνα της τουριστικής ευωχίας. Δυο γκέτο σαν από άλλο κόσμο κυριαρχούσαν παράταιρα στον «παράδεισό» μας. Το γκέτο των κουβανών της «Μικρής Χαβάνα» και το γκέτο των φτωχών έγχρωμων. Στο πρώτο ο ταξιτζής αρνήθηκε να μας πάει. Μας συμβούλευσε να αποφύγουμε την περιοχή γιατί η εγκληματικότητα των κουβανών αντικαστρικών έχει εγκαταστήσει δικό της «κράτος».

Το γκέτο των έγχρωμων το είδαμε από το αυτοκίνητο. Χιλιόμετρα με συρματοπλέγματα και σπίτια-παράγκες απέτρεπαν την είσοδο λευκών.  

Πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν περιοχές που να θυμίζουν εμφύλιο πόλεμο σε μια παραδεισένια δημοκρατική χώρα, αν εξαιρέσεις τους καλοκαιρινούς τυφώνες; Μείναμε σε αυτές τις παρατηρήσεις και γυρίσαμε με την απορία πώς μπορεί να εξελιχθεί μια τέτοια αντίφαση στην παλαιότερη σύγχρονη Δημοκρατία!!

Σε πρόσφατο άρθρο του ο δημοσιογράφος του «Observer» David Smith  διερεύνησε την εκδοχή  εμφυλίου πολέμου στις ΗΠΑ. Αναφέρθηκε στο ενδεχόμενο παραπέμποντας σε  μια σειρά δημοσιεύσεις. Η «New Yorker» για παράδειγμα διερωτάται «Είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε ένα τέτοιο ενδεχόμενο;»

Η καθηγήτρια Barbara Walter ήταν για τριάντα χρόνια μέλος μιας ειδικής ομάδας της CIA που διερευνούσε τις πιθανότητες όλων των χωρών να μεταπέσουν από το δημοκρατικό πολίτευμα σε ένα ημιδικτατορικό ή ημιαυταυταρχικό καθεστώς . Έδωσε μάλιστα και μια ονομασία σε τέτοιου είδους καθεστώτα : «Anocracy»-Neither democratic nor authoritarian.

Πρόσφατα δημοσιεύτηκε το βιβλίο της με τίτλο «Πώς αρχίζουν οι εμφύλιοι πόλεμοι και πώς να τους σταματήσουμε». Σε συνέντευξη στον δημοσιογράφο αναφέρθηκε στην εξέλιξη ενός κυβερνώντος κόμματος προσανατολισμένου όχι σε ιδεολογία, αλλά σε πολιτικές που εκφράζουν εθνοτικές, φυλετικές ή θεολογικές διαφοροποιήσεις. Κατέληξε με την άποψη ότι οι ΗΠΑ θα μοιάζουν περισσότερο με μία αποκεντρωμένη  Βόρειο Ιρλανδία, λόγω μεγέθους της χώρας και από το γεγονός ότι σε πολλές από τις πολιτείες δρουν οργανωμένες και οπλισμένες πολιτοφυλακές.

Είναι προφανές ότι η διακυβέρνηση Τραμπ και το σημερινό Ρεπουμπλικανικό κόμμα εκφράζουν σήμερα αυτό το ρεύμα. Το δικομματικό σύστημα δοκιμάζεται και η πιθανότητα μιας χώρας Anocracy δεν αποκλείεται. Οι ενδιάμεσες εκλογές στο Κογκρέσο τον Νοέμβριο φαίνεται να κερδίζονται από τους Ρεπουμπλικανούς μια και η δημοτικότητα του σημερινού Προέδρου έχει βυθιστεί. Η παράλυση της εκτελεστικής εξουσίας είναι δεδομένη μια και η αντιπολίτευση είναι δομική και η επάνοδος του Τραμπ ή ενός πιο «έξυπνου» Τραμπ, αν στερηθεί του δικαιώματος εκλογής που σύμφωνα με τις σημερινές εξελίξεις στην δικαστική έρευνα προς τα εκεί οδηγούν, θα αυξήσει ακόμη περισσότερο τις εντάσεις.

Κι έτσι θυμηθήκαμε τα ταξίδια μας στη Φλώριδα με μια πικρή γεύση στο στόμα.   Ας ελπίσουμε ότι οι εξελίξεις θα διαψεύσουν την απαισιοδοξία μας και οι φιλελεύθερες και δημοκρατικές αξίες θα επικρατήσουν. Εξ άλλου μας περισσεύουν και στο  «σπίτι» μας της Ε.Ε. και στη γειτονιά μας οι χώρες με καθεστώς anocracy.

Πηγή: www.tanea.gr