Έχει λεχθεί κατά κόρον ότι οι επικείμενες εκλογές κι εξαιτίας της άνετης- όπως διαφαίνεται με βάση τα δημοσκοπικά ευρήματα- επικράτησης της ΝΔ, θα έχουν περιορισμένο πολιτικό ενδιαφέρον. Η εντύπωσή μου είναι, ότι η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Η επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση θα έχει ιδιαίτερο πολιτικό βάρος και το αποτέλεσμα είναι πραγματικά ανοικτό, καθώς θα κριθεί και σε μεγάλο βαθμό στο μικρό χρονικό διάστημα της προεκλογικής περιόδου. Κρίσιμο μέγεθος γι’ αυτήν ακριβώς την πραγματικά ανοικτή εκλογική διαδικασία, δεν είναι μόνο η αναμέτρηση ανάμεσα στα δύο κόμματα που μονοπωλιακά τις τελευταίες δεκαετίες διεκδικούν την εξουσία, αλλά η διεκδίκηση της δεσπόζουσας θέσης ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, στον κεντροαριστερό και τον κεντροδεξιό χώρο, αντίστοιχα. Στο ρευστό πολιτικό σκηνικό, αν υπάρχει μία «σταθερά» στα στοιχεία των δημοσκοπήσεων, είναι η ογκούμενη διαρροή, προς το παρόν τουλάχιστον, «δυσαρεστημένων» ψηφοφόρων των μεγάλων κομμάτων, προς τα μικρότερα κόμματα.

.

Η ΝΔ «αγκομαχά» για ένα ποσοστό κατά τι μικρότερο του 30% και χάνει προς τα «δεξιά» της, ενώ το ΠΑΣΟΚ εμφανίζει πρωτοφανή για τα εκλογικά του δεδομένα, δημοσκοπικά ποσοστά και χάνει προς τα «αριστερά». Εκ των πραγμάτων και με διαμορφωμένο τον εκλογικό χάρτη, τα ποσοστά της ΝΔ -στην κάλπη πλέον- θα κριθούν από το ΛΑΟΣ, τη Χρυσή Αυγή και το κόμμα Καμμένου. Αντίστοιχα, τα εκλογικά ποσοστά του ΠΑΣΟΚ θα εξαρτηθούν από τη δυναμική της ΔΗΜΑΡ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ. Κι αυτή η καταγραφή είναι ένα φαινόμενο που δεν συμβαίνει συχνά.

.

Υπό το βάρος της «μνημονιακής» πολιτικής, τα δύο κόμματα εξουσίας υποχρεούνται σε μία ιδεολογικού, κατά κύριο λόγο, αντιπαράθεση με όσους, στην αντίστοιχη ευρύτερη πολιτική οικογένειά τους, αμφισβητούν την επικυριαρχία τους. Το καινούργιο στοιχείο αυτής της εκλογικής αναμέτρησης είναι ότι ο λεγόμενος «μεσαίος» ή «κεντρώος» χώρος, δεν είναι πλέον το επίδικο στοιχείο μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Αντίθετα και τα δύο κόμματα πιέζονται από τα άκρα του πολιτικού φάσματος κι αυτή ακριβώς η πίεση -αποτέλεσμα της πολιτικής και κοινωνικής πόλωσης- εξηγεί ενδεχομένως και την αδυναμία της «Δημοκρατικής Συμμαχίας» της κυρίας Μπακογιάννη να σταθεροποιηθεί πολιτικά. Υπό μία έννοια, επεξηγεί και σε επίπεδο τακτικισμού, τη μετεγκατάσταση των κκ Βορίδη και Γεωργιάδη, στη Συγγρού, την ώρα που ένα μη ευκαταφρόνητο ποσοστό της «λαϊκής δεξιάς», έφευγε από τη ΝΔ.

.

Στο κρίσιμο διάστημα που απομένει έως και τις εκλογές, η ΝΔ θα πρέπει να αποδείξει στους ψηφοφόρους της ότι μπορεί να στεγάσει και να εκφράσει τις ανησυχίες ολόκληρου του συντηρητικού χώρου. Υπό αυτό το πρίσμα εξηγείται η ιδεολογικού περιεχομένου επίθεση του κ Σαμαρά προς τα κόμματα της Αριστεράς, προ ημερών.

.

Για το ΠΑΣΟΚ, η κατάσταση είναι ακόμα πιο σύνθετη. Το σκηνικό που διαμορφώνεται στην Ιπποκράτους, με τις εσωκομματικές εκλογές για την ανάδειξη του νέου αρχηγού να βρίσκονται προ των πυλών, το καθιστά και περισσότερο ενδιαφέρον και πιο πολύπλοκο. Προς το παρόν, επικρατεί σύγχυση στρατηγικής. Είναι χαρακτηριστικές οι εντελώς διαφορετικού περιεχομένου πολιτικές «συμμαχιών» που διατύπωσαν δύο κορυφαία στελέχη της Ιπποκράτους. Ο Α. Λοβέρδος πρότεινε κυβέρνηση συνεργασίας ΠΑΣΟΚ- ΝΔ και ο Κ. Σκανδαλίδης απάντησε ότι θα θεωρούσε αδιανόητη οποιαδήποτε συνεργασία του κόμματός του, πέραν εκείνης με τα κόμματα της Αριστεράς. Τα στοιχεία όμως των δημοσκοπήσεων που καταγράφουν για το ΠΑΣΟΚ ευρήματα πρωτοφανή για τα πολιτικά του δεδομένα, καθώς η πλειοψηφία του εκλογικού σώματος το προσδιορίζει στον «κεντροδεξιό χώρο» (GPO για την εκπομπή Ανατροπή στις 5|3) θέτουν στο νέο αρχηγό του κόμματος ως πρώτη προτεραιότητα την αναζήτηση της «χαμένης τιμής» της Ιπποκράτους, στο χώρο της Κεντροαριστεράς. Γιατί, αν μείνουμε στα στοιχεία των δημοσκοπήσεων, είναι η πρώτη φορά στην ιστορία του που το ΠΑΣΟΚ κινδυνεύει να εμφανιστεί ως το δεύτερο σε ποσοστά κόμμα, στο χώρο της Κεντροαριστεράς.

.

Ο διαφαινόμενος προεκλογικός προσανατολισμός των δύο κομμάτων εξουσίας, θα επηρεάσει προφανώς και την τακτική των μικρών κομμάτων. Και τελικά, η ικανότητά τους να απαντήσουν σε αυτή την επίθεση που θα δεχθούν, θα κρίνει και το αποτέλεσμα της κάλπης