Έχουν περάσει τρία χρόνια από τις τελευταίες απ? ευθείας συνομιλίες στην Ελβετία για να βρεθεί μια βιώσιμη λύση για το «Κυπριακό». Μετά από πολύ καιρό υπήρξε τότε η αισιοδοξία ότι οι συνομιλίες θα κατέληγαν κάπου μια και για πρώτη φορά είχαν κατατεθεί από την τουρκοκυπριακή πλευρά συγκεκριμένοι χάρτες για το εδαφικό. Δυστυχώς, για μια ακόμα φορά, οι ελπίδες διαψεύστηκαν και οι συνομιλίες τινάχτηκαν στον αέρα με σοβαρή ευθύνη και της Ελληνικής πλευράς.
Έκτοτε, οι κινήσεις της Ελληνοκυπριακής ηγεσίας δεν φανερώνουν κάποια διάθεση για συνέχιση των προσπαθειών επίλυσης του προβλήματος. Αντίθετα, η κατάσταση της ντεφάκτο διχοτόμησης του νησιού φαίνεται να εδραιώνεται, με τις ευλογίες του Προέδρου Αναστασιάδη, ο οποίος προσπαθεί, μέσα από ένα συνεχές blame game με τον τυχοδιώκτη Ερντογάν, να αποκομίσει όσο γίνεται περισσότερα οφέλη, κυρίως σε ότι αφορά την εκμετάλλευση της Κυπριακής ΑΟΖ. Η απόφασή του, να προβάλλει η Κύπρος βέτο στη σύνοδο των Ευρωπαίων ηγετών μπλοκάροντας τις κυρώσεις κατά του Λουκασένκο, είναι ενδεικτική των προθέσεών του.
Οι Ευρωπαίοι αντιλαμβάνονται βέβαια τον ελιγμό της Ελληνοκυπριακής ηγεσίας να πετάξει τη μπάλα στην εξέδρα της Λευκορωσίας αντί να εκφράσει την αποφασιστική της στήριξη σε μια νέα πρωτοβουλία του Γκουντέρες. Καταλαβαίνουν ότι ο Αναστασιάδης προτιμάει να «πουλήσει» στην κοινή του γνώμη το βέτο ως μέσο πίεσης για την αποκλειστική αξιοποίηση των κοιτασμάτων της Κυπριακής ΑΟΖ από την ελληνική πλευρά. Έχουν βέβαια οι Ευρωπαίοι και την αρνητική εμπειρία από την ένταξη ολόκληρης της Κύπρου στην ΕΕ με την υπόσχεση της επίλυσης του Κυπριακού που δεν υλοποιήθηκε ποτέ μετά την καταψήφιση του σχεδίου Ανάν από την ελληνοκυπριακή πλευρά.
Η στάση της Κυπριακής κυβέρνησης είναι βέβαια δικό της θέμα. Δεν μπορεί, ωστόσο, να μην επισημάνει κανείς ότι η στάση αυτή ευνοεί την συντήρηση της έντασης στην περιοχή και εξυπηρετεί τα σχέδια ικειμενικ´ατου υποκινητή της, ενώ υπονομεύει αντικειμενικά την επανεκλογή του Ακιντζί στις προσεχείς προεδρικές εκλογές στην άλλη πλευρά του νησιού. Χωρίς τον Ακιντζί, η λύση του Κυπριακού θα παραπεμφθεί οριστικά στις καλένδες.
Το ερώτημα τίθεται πλέον ανοιχτά και για τη στάση της ελληνικής πλευράς. Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις, με την επανάληψη των διερευνητικών συνομιλιών, περνάνε σε μια νέα, λεπτή και κρίσιμη φάση. Η επιμονή της ελληνικής κυβέρνησης στην πάγια εθνική θέση για την εξεύρεση βιώσιμης λύσης του Κυπριακού με βάση της αποφάσεις του ΟΗΕ, είναι αυτονόητη. Δεν μπορεί, ωστόσο, να εξακολουθήσει να συνδέει την οποιαδήποτε συμφωνία με την Τουρκία για τα διμερή θέματα, με ένα πρόβλημα, για την επίλυση του οποίου φαίνεται να μην ενδιαφέρεται πλέον η ίδια η Κυπριακή ηγεσία.