Διαβάζοντας τις προάλλες ένα άρθρο για την επικοινωνία μου ήρθε στο μυαλό η δυσκολία που έχουμε ως χώρα να συνομιλήσουμε με τους ευρωπαίους αλλά και μεταξύ μας. Ενώ είναι ξεκάθαρο ότι είναι αδύνατον να συνεργαστείς με κάποιον μέσα από απειλές, από μια βίαιη ρητορεία, από ένα επιθετικό λόγο, εμάς δεν φαίνεται να μας προβληματίζει το γεγονός.

Η αδυναμία επικοινωνίας με τους άλλους

Συνεχίζουμε με τον ίδιο τρόπο και είμαστε και πεπεισμένοι ότι ορθώς πράττουμε. Τώρα αν τα επιχειρήματα μας είναι προδήλως βουτηγμένα στην αντίφαση δεν φαίνεται να μας θέτει κάποιο πρόβλημα. Από την μια μιλάμε για μια αμοιβαία επωφελή συμφωνία με τους εταίρους μας και από την άλλη τους κατηγορούμε ότι θέλουν να καθυποτάξουν τη χώρα μας. Εάν όμως θέλουν να μας υποτάξουν είναι εχθροί μας και άρα δεν μπορούμε να κάνουμε καμία συμφωνία μαζί τους. Και τα δύο μαζί δεν γίνεται. Πρέπει να αποφασίσουμε.  Ή είναι εχθροί μας ή είμαστε εταίροι.

Οι καλοί και οι κακοί

Ας το δούμε όμως λίγο πιο αναλυτικά.

Αυτή η ρητορεία μας ξεκινά από μια μανιχαιστική αντίληψη της πραγματικότητας. Υπάρχουν καλοί και κακοί. Οι καλοί έχουν δίκιο οι κακοί άδικο. Οι κακοί είναι οι ξένοι γιατί ενώ βλέπουν ότι υποφέρουμε δεν κάνουν τίποτα για να μας απαλλάξουν από τον πόνο. Οι καλοί είμαστε εμείς απλά και μόνο επειδή υποφέρουμε. Εννοείτε ότι προβλήματα έχουμε μόνο εμείς ενώ οι άλλοι ζουν μες στην καλή χαρά και άρα θα έπρεπε να ασχολούνται μόνο μαζί μας. Εντάξει πρέπει να δούνε και αυτοί ορισμένα θέματα όπως π.χ. τι θα κάνουν με την ανταγωνιστικότητα των οικονομιών τους σε ένα παγκοσμιοποιημένο τοπίο αλλά αυτό είναι λεπτομέρεια.

Από πού προκύπτει όμως ότι εμείς είμαστε οι καλοί και οι άλλοι οι κακοί;

Η απάντηση είναι απλή και έχει ως εξής:

Είμαστε καλοί γιατί εμάς όχι απλώς δεν μας αρέσει η διαφθορά αλλά την απεχθανόμαστε γι’ αυτό  και την καταπολεμούμε με κάθε τρόπο, ενώ οι άλλοι είναι βουτηγμένοι σ’ αυτή μέχρι το κόκκαλο.

Γιατί εμείς έχουμε δημιουργήσει για τους πολίτες μας μια εξαιρετικά φιλική διοίκηση, ενώ οι άλλοι τους έχουν ταράξει στην αναζήτηση πιστοποιητικών.

Γιατί εμείς έχουμε γεμίσει τις πόλεις μας με πάρκα για να περνούν δημιουργικά τον ελεύθερο χρόνο τους οι πολίτες και τα παιδιά τους και έχουμε επιπλέον και μια ιδιαίτερη αγάπη για την ανακύκλωση και το καθαρό περιβάλλον, μην δούμε σκουπίδι κάτω αμέσως το μαζεύουμε. Ενώ οι άλλοι προτιμούν το απάνθρωπο περιβάλλον του τσιμέντου, των σπασμένων πεζοδρομίων, των μπαλωμένων δρόμων και των παράνομων χωματερών.

Γιατί εμείς θεωρούμε ότι και τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα έχουν δικαίωμα σε μια δημόσια ποιοτική εκπαίδευση, ενώ οι άλλοι εμμένουν σ’ένα χαμηλού επιπέδου δημόσιο σύστημα αναγκάζοντας τα παιδιά των φτωχών να πηγαίνουν σε φροντιστήρια, ενώ ταυτόχρονα δεν τίθεται θέμα για τα παιδιά των πλουσίων τα οποία πηγαίνουν σε ιδιωτικά σχολεία και στη συνέχεια σπουδάζουν στο εξωτερικό.

Γιατί εμείς λέμε η υγεία πάνω από όλα, γι’ αυτό έχουμε διασφαλίσει την ισότιμη και απρόσκοπτη πρόσβαση για όλους με φοβερές υπηρεσίες. Σε περίπτωση δε που τολμήσει κάποιος να ζητήσει φακελάκι τον έχει φάει η μαρμάγκα. Ενώ οι άλλοι γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια αυτό το θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα.

Γιατί εμείς είμαστε εξαιρετικά ευαίσθητοι στο περί δικαίου αίσθημα γι’ αυτό έχουμε όλες αυτές τις εξαντλητικές διαδικασίες αξιολόγησης ώστε να είμαστε σίγουροι ότι κανείς δεν θα πάρει μία θέση εάν δεν είναι άξιος γι’ αυτή, ενώ οι άλλοι δεν σταματάνε με το ρουσφέτι και το πελατειακό κράτος.

Γιατί εμείς δεν είμαστε ηλίθιοι να βγάζουμε σε σύνταξη τους πολίτες από τα πενήντα τους διότι γνωρίζουμε πολύ καλά ότι έτσι διακυβεύουμε το μέλλον των παιδιών μας, ενώ οι άλλοι είναι παντελώς αδιάφοροι σε αυτό το θέμα.

Γιατί εμείς κατανοούμε ότι η χώρα για να επιβιώσει χρειάζεται να εξάγει, να καινοτομεί, να κοιτάζει συνεχώς προς το μέλλον, ενώ οι άλλοι προτιμούν τον μεταπρατισμό και το εύκολο κέρδος, κοιτάζοντας συνεχώς προς το παρελθόν, αδιαφορώντας για το εάν θα υπάρχουν θέσεις εργασίας και για τις επόμενες γενιές. Και όχι μόνο αυτό, αλλά μας κατηγορούν και από πάνω ότι δεν τους βοηθάμε για να αναπτύξουν την οικονομία τους.

Το μεγαλείο μας

Γιατί εμείς ως απόγονοι της αρχαίας Ελλάδας γνωρίζουμε υπαρξιακά τι σημαίνει δημοκρατία, λογική, φιλοσοφία, γνωρίζουμε ότι η ιστορική μας προίκα είναι εξαιρετικά σπουδαία όχι μόνο για μας αλλά για ολόκληρη την ανθρωπότητα, σε τέτοιο σημείο που μας έχει γίνει έμμονη ιδέα, ενώ οι άλλοι δεν γνώρισαν καν το διαφωτισμό.

Επειδή ακριβώς δεν σταματάμε να τη φροντίζουμε έχουμε αναπτύξει ένα εξαιρετικά ποιοτικό και εκλεπτυσμένο πολιτισμό. Απόδειξη είναι η μεγάλη ευκολία με την οποία χρησιμοποιούμε τον υποθετικό λόγο στην καθημερινή μας ζωή ‘’έχω την αίσθηση ότι…’’ ‘’φαίνεται πως…’’ κλπ. ένδειξη ότι αντιλαμβανόμαστε πλήρως ότι τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα απ’ όσο φανταζόμαστε. Δυνατό μας σημείο είναι ο δομημένος διάλογος και η λεπτή κριτική. Ενώ οι άλλοι νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα, και ας μην ξέρουν την τύφλα τους που λέει και ο λαός, εξ’ ου και στις συζητήσεις τους χρησιμοποιούν εκφράσεις όπως ‘’ακούς τι σου λέω, ρε’’ ‘’αυτό που σου λέω, εγώ ρε’’, ‘’καλά δεν καταλαβαίνεις Χριστό’’.

Ο πολιτισμός μας διαπερνά οριζόντια όλα τα κοινωνικά στρώματα έχει γίνει τρόπος ζωής για όλους μας. Για παράδειγμα οι εκπρόσωποι του λαού στο Κοινοβούλιο, έχουν απόλυτη αίσθηση του γεγονότος ότι η πολιτική είναι και παιδευτικό εργαλείο, ότι δίνει το παράδειγμα  στους πολίτες γι’αυτό επιδεικνύουν εξαιρετική προσοχή στο πως εκφράζονται. Όποιος τολμήσει και υπερβεί τον κανόνα στιγματίζεται αμέσως από τους συναδέλφους του. Ενώ οι άλλοι δεν σταματούν να εκφράζονται βίαια και με μεγάλη αγένεια. Είναι σύνηθες φαινόμενο σ’αυτούς να ακούς ακόμα και μέσα στα Κοινοβούλιά τους αγοραίες εκφράσεις όπως ‘’ρουφιάνοι’’, ‘’λαμόγια’’, ‘’καραγκιόζηδες’’, ‘’σούργελα’’.

Αυτό δε που μας συγκινεί ιδιαίτερα είναι η ευγένεια. Δεν σταματάμε να την καλλιεργούμε συνεχώς και με κάθε ευκαιρία. Παντού στο δημόσιο χώρο βλέπεις χαμόγελα και ακούς εκφράσεις όπως ‘’έχετε την ευγενή καλοσύνη να μου δώσετε’’, ‘’σας ευχαριστώ πολύ’’, ‘’παρακαλώ περάστε’’, κάτι που διευκολύνει εξαιρετικά την επικοινωνία και την συμβίωσή μας. Ενώ οι άλλοι τι να μας πουν με τον βλαχομπαρόκ πολιτισμό τους. Η αγένεια έχει κτυπήσει κόκκινο στις χώρες τους, έχει γίνει τρόπος ζωής, παντού στο δημόσιο χώρο ακούς εκφράσεις όπως ‘’που πας ρε Καραμήτρο’’, ‘’άντε από δω ρε’’, , ‘’σε μένα θα το πεις αυτό ρε’’, ‘’που πας μωρή’’. Πολύ συχνά αντί καλημέρας χρησιμοποιούν την έκφραση ‘’τι γίνεται ρε μαλάκα’’. Πώς να επικοινωνήσουν έτσι μεταξύ τους;

Και όχι μόνο αυτό, έχουν αποκτήσει και το βίτσιο να το κάνουν αυτό και στην τηλεόραση όταν τους βλέπουν χιλιάδες κόσμου, ιδιαίτερα στις πολιτικές εκπομπές. Εκεί πραγματικά είναι εξαιρετικά δύσκολο να καταλάβεις πιο είναι το θέμα συζήτησης, γιατί συνηθίζουν να μιλάνε όλοι ταυτόχρονα, αναψοκοκκινισμένοι από την ένταση και τον βίαιο λόγο. Το μόνο θετικό είναι ότι έχουν εφεύρει μία χαριτωμένη έκφραση για αυτές τις περιπτώσεις που τους κάνει να γελάνε, ‘’τι θέλει να πει ο ποιητής’’.

Παρ’όλα αυτά

Το πόσο καλοί είμαστε φαίνεται επίσης από το γεγονός ότι αντιλαμβανόμαστε πλήρως ότι χρειάζεται από όλα για να φτιάξουμε ένα κόσμο. Έτσι δεν είμαστε πολύ αυστηροί μαζί τους. Πρέπει να τους βοηθήσουμε και αυτούς να συγκλίνουν, να αλλάξουν, να κάνουν κάτι άλλο βρε αδελφέ, αφού οι ίδιοι λένε ότι βασανίζονται. Δεν έχουμε να κερδίσουμε τίποτα εάν τους απομονώσουμε. Γι’αυτό τους δίνουμε τα λεγόμενα πακέτα στήριξης, στην ουσία τζάμπα χρήμα, τα οποία εάν τα είχαν αξιοποιήσει όπως έπρεπε δεν θα ήταν σήμερα στη κατάσταση που βρίσκονται. Εντάξει παραδεχόμαστε ότι αυτή η μεγαλοψυχία δεν εδράζεται αποκλειστικά σε ηθικά κίνητρα. Πως θα μπορούσε άλλωστε. Το κάνουμε και για λόγους συμφέροντος. Και το συμφέρον όμως είναι μέρος της ζωής όχι μόνο για μας αλλά για όλους. Και το συμφέρον μας είναι να μην έχουν προβλήματα οι άλλοι γιατί τότε έχουμε πρόβλημα και εμείς και σε περίπτωση που υπάρξει κάποια σοβαρή κρίση λόγω της απερισκεψίας τους, θα πρέπει να βάλουμε επιπλέον χρήματα για να τους σώσουμε. Είναι καλλίτερα λοιπόν για όλους να μην έχουμε προβλήματα.

Γι’αυτό καλά θα κάνουν να μάθουν πρώτα ποιοι είναι και τι ακριβώς ζητούν από εμάς. Η αυτογνωσία άλλωστε ποτέ δεν έβλαψε κανένα.