Ελπίδες σε αναμονή

Ριχάρδος Σωμερίτης 19 Φεβ 2012

Μαζί με ορισμένους άλλους «ιστορικούς» συνεργάτες της «Μεταρρύθμισης» δήλωσα ότι θα ψηφίσω ΔΗΜΑΡ στις προσεχείς εκλογές και ότι θα προσπαθήσω να τη βοηθήσω.

Γιατί; Η πιο απλή και ειλικρινής απάντηση είναι η ακόλουθη : δεν μπορώ να ψηφίσω κανένα άλλο πολιτικό κόμμα, ο ιδεολογικός «χώρος» της ΔΗΜΑΡ είναι και δικός μου, δεν διάλεξα ποτέ το χλωμό λευκό ή το δειλό άκυρο ενώ οι φοβερές και αιματηρές μάχες για τη ψήφο εδώ και αλλού μου απαγορεύουν προσωπικά τη λιποταξία της αποχής.

Ομολογώ όμως το πόσο θα ήθελα η καθημερινή «γραμμή» της ΔΗΜΑΡ να ήταν πιο ξεκάθαρη και πιο τολμηρή. Ορισμένες από τις πολιτικές επιλογές της (Πανεπιστήμιο, Δανειακή Σύμβαση κ.α.) δεν ξεχωρίζουν παρά μόνο λεκτικά από τις επιλογές της «παλαβής αριστεράς». Οι καλοί τρόποι σε αντιδιαστολή με τον τσιπρισμό είναι κάτι το διαχρονικά σημαντικό. Αλλά δεν αρκούν.

Αναζητώ συνεπώς επιχειρήματα για τη στήριξη. Γρήγορα. Οι σε αναμονή ελπίδες δεν αντέχουν πολύ…