Δυστυχώς η απροθυμία μας ως κοινωνία να καταλάβουμε τι μας συνέβη και η επιθυμία μας να αποδεχθούμε κάθε είδους απίθανη συνομωσιολογική θεωρία για να απεκδυθούμε των ευθυνών μας, έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Και αν στην κοινή γνώμη παρατηρούνται κάποιες θετικές τάσεις αποδοχής της πραγματικότητας, κάποιοι θεσμικοί παράγοντες με την αλαζονεία της άγνοιας προχωρούν ακάθεκτοι. Η εισαγγελική δίωξη των υπευθύνων της Στατιστικής Υπηρεσίας με απίστευτες κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα και τα υπονοούμενα κατά της τότε πολιτικής ηγεσίας, είναι απαράδεκτα.
Καλά που ζουν οι άνθρωποι; Πιστεύουν ότι φθάσαμε στην καταστροφή λόγω στατιστικών στοιχείων; Δεν έβλεπαν γύρω τους; Και οι φοροφυγάδες και οι κρατικοδίαιτοι και ο πάνω από τις δυνάμεις μας υπερκαταναλωτισμός και οι μαϊμού συνταξιούχοι και η διαφθορά στο χώρο της υγείας και του φαρμάκου και τόσα άλλα, θέμα στατιστικής είναι;
Αλλά ποια είναι η αλήθεια; Τα υποτιθέμενα φουσκωμένα στατιστικά στοιχεία εξεδόθησαν μήνες μετά την προσφυγή μας στο μηχανισμό στήριξης και το μνημόνιο. Η προσφυγή μας στο μηχανισμό στήριξης έγινε με βάση τα στοιχεία της προηγούμενης διοίκησης της Στατιστικής Υπηρεσίας. Και ο εκπρόσωπος της Κομισιόν, μετά την δικαστική δίωξη, ανακοίνωσε ότι τα στατιστικά στοιχεία του 2009 είναι αξιόπιστα και συνάδουν με τους κοινοτικούς κανόνες που ακολουθούν όλα τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. Αλλά, αλλοίμονο. Ξέρουν οι εμπειρογνώμονες της Ε.Ε. περισσότερα από τους κ. Εισαγγελείς; Κα μη μου πείτε ότι η Δικαιοσύνη είναι υπεράνω κριτικής. Η Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη, οι δικαστές όμως είναι δυνατόν να υπόκεινται σε πολιτικές, συντεχνιακές και προσωπικές σκοπιμότητες. Γι’ αυτό το σύνταγμα κατοχυρώνει την ελεύθερη κριτική των δικαστικών αποφάσεων. Γι’ αυτό εμείς θα κριτικάρουμε και την αθώωση των αστυνομικών της ζαρντινιέρας και την καθυστέρηση εκδίκασης υποθέσεων ρατσιστικής και ναζιστικής βίας και την σκανδαλώδη επιείκεια σε τραμπούκους συνδικαλιστές και το ότι κατηγορούμενοι για τρομοκρατία κυκλοφορούν ελεύθεροι και φυσικά, την προχθεσινή δίωξη.
Ασφαλώς υπάρχουν σοβαρά πολιτικά θέματα προς συζήτηση για τον τρόπο αντιμετώπισης της κρίσης. Ο χρόνος συνειδητοποίησης του βάθους της κρίσης και λήψης μέτρων, ο τρόπος διαπραγμάτευσης του μνημονίου, η έλλειψη αναπτυξιακής ρήτρας σε αυτό, πλευρές των μέτρων, είναι αντικείμενο συζήτησης. Αλλά ακριβώς η ποινικοποίηση των πολιτικών αποφάσεων είναι ο καλύτερος τρόπος για να ματαιωθεί η πολιτική συζήτηση. Οδηγεί σε δαιμονοποίηση προσώπων, σε συνομωσιολογική αντίληψη των πραγμάτων και στην αναζήτηση κάποιων κακών που ήθελαν εκ προθέσεως την καταστροφή μας. Έχει δε και καταστροφικές συνέπειες για το μέλλον. Γιατί εξυπονοεί ότι ο δρόμος για την έξοδο από την κρίση, δεν είναι η συνέχιση της επώδυνης προσπάθειας, αλλά κάποια μαγική λύση που θα προέλθει από την εξαφάνιση των κακών. Και σε τελευταία ανάλυση, η κρίση είναι και ένα σύνθετο ευρωπαϊκό πρόβλημα.
Και η Ιρλανδία και η Πορτογαλία με φουσκωμένα στατιστικά στοιχεία μπήκαν σε μηχανισμούς στήριξης; Και στην Ισπανία και Ιταλία, το πρόβλημα είναι θέμα στατιστικής; Και ο κομμουνιστής Χριστόφιας στην Κύπρο, πείραξε τα στοιχεία; Έλεος πια! Σε μια διαταραγμένη που λέει ότι το έλλειμμα το 2009 ήταν 3,7 με 3,9 στηριχθήκατε;
Θα αρχίσω να πιστεύω στους ψεκασμούς.