Πόση ανοησία, πόσο μίσος και πόση κακία ανακατεύονται στην αθλιότητα της δημόσιας συζήτησης για τη νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου. Οι περισσότεροι βουλευτές σιωπούν, πολλοί θα λείψουν από την ψηφοφορία, ακόμη και αυτοαποκαλούμενοι προοδευτικοί, οι ΑΝΕΛ συνταράσσονται καθώς ο αρχηγός αποφάσισε ΝΑΙ για λόγους πολιτικού καιροσκοπισμού αλλά αρκετοί βουλευτές του αδυνατούν να πειθαρχήσουν εις το όνομα του πατρός-του υιού-και του αγίου πνεύματος, η ΝΔ έχει διχαστεί και ψάχνει τρόπο να κρυφτεί, το ΚΚΕ με άνεση καταψηφίζει, η Εκκλησία ξεσπαθώνει και στο παρασκήνιο κυκλοφορεί μια δημοσκόπηση που δείχνει ότι μια ισχνή κοινωνική μειοψηφία (της τάξης του 15%) υποστηρίζει ανεπιφύλακτα την προώθηση του συγκεκριμένου νομοσχεδίου.
Καμία έκπληξη. Οι περισσότεροι έχουν καταλάβει ότι όλα γίνονται για να έχουμε 15χρονους τρανς και ότι ο Βαγγέλης θα δηλώσει Ρούλα για να παντρευτεί τον Μάνο και μετά θα υιοθετήσουν παιδί που δεν θα ξεχωρίζει ποια είναι η μαμά του και ποιος ο μπαμπάς του και μετά θα μπερδεύει παντελόνια και φουστάνια.
Οσοι έχουν γνωρίσει ανθρώπους που αισθάνονται διαφορετικοί από αυτό που αναγράφεται στη ληξιαρχική πράξη γέννησής τους ξέρουν πολύ καλά τι θα πει να ασφυκτιά το σώμα σου μέσα στην ταυτότητα που σου επιβλήθηκε χωρίς να την επιλέξεις. Αλλά και όσοι δεν έχουν τέτοια βιώματα αλλά έχουν ενσυναίσθηση μπορούν να καταλάβουν πόσο βαθιά υπαρξιακό ζήτημα είναι ο αυτοπροσδιορισμός πέρα από τις συμβάσεις και τα τεχνητά όρια.
Γεννιέσαι άντρας και χριστιανός, αισθάνεσαι γυναίκα και δεν βρίσκεις πουθενά το θείο, πάντως όχι στα λόγια εκείνων που αποφασίζουν ότι θα έχεις λιγότερα δικαιώματα από τους «κανονικούς», ότι θα ζήσεις λαθραία καταραμένους έρωτες, ότι θα τιμωρείσαι γι αυτό που είσαι και γι αυτό που δεν είσαι.
Θυμάστε τον βουλευτή που περιέγραψε την ομοφυλοφιλία σαν κολλητική ασθένεια; Τον άλλο που έκανε παραλληλισμό με την παιδοφιλία και την κτηνοβασία; Ανήκουν και οι δύο στη Νέα Δημοκρατία, κόμμα που μας κυβέρνησε για κάμποσα χρόνια, με βουλευτές που υποδέχονται το σκήνωμα της Αγίας Ελένης και κάνουν τάμα για να παντρευτούν, δηλώντας φλογεροί ευρωπαϊστές και δημοκράτες. Μήπως θυμάστε εκείνον που επιτέθηκε χυδαία στον πρωθυπουργό του Λουξεμβούργου για το γάμο του με τον σύντροφό του; Η τον «προοδευτικό» της Αιτωλοακαρνανίας που πήγε και προσευχήθηκε δημόσια για να συγχωρεθεί επειδή ψήφισε το σύμφωνο συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια; Εκείνους που απουσίασαν από την ψηφοφορία και τους άλλους που καταψήφισαν αδιαφορώντας για το γεγονός ότι ο σύντροφός του δεν μπορεί να επισκεφθεί τον αγαπημένο του στην εντατική γιατί δεν έχει το χαρτί που νομιμοποιεί τη σχέση τους και τα αισθήματά τους;
Είναι να μη σου τύχει. Να μη βρεθείς στη θέση εκείνου ή εκείνης που χάνει ξαφνικά τον άνθρωπό του και πρέπει να ξεσπιτωθεί γιατί δεν έχει κληρονομικό δικαίωμα. Που δεν έχει λόγο για την καύση του νεκρού ή για τον τρόπο που θα γίνει η κηδεία του. Αν δεν φτάνει το μυαλό σου μέχρι εκεί άντε μετά να ασχοληθείς με τον Βαγγέλη που γίνεται Ρούλα και τον θέτουν εκτός ποιμνίου οι παπάδες που κηρύττουν αγάπη – σκληρά ετεροφυλόφιλη.
Είναι να μη σου τύχει να είσαι «διαφορετικός» σε χώρα όπου η Εκκλησία παρεμβαίνει στα ζητήματα της Πολιτείας, έχει λόγο για τη νομοθεσία και τα σχολικά συγγράμματα, ανεβοκατεβάζει υπουργούς και εκλέγει βουλευτές, φοροαπαλλάσσεται και κάνει face control στο Αγιο Ορος, βαθμολογεί τη θρησκευτική συνείδηση κομμάτων και πολιτικών, αφορίζει και στέλνει εξώδικα στους απείθαρχους.
Είναι να μη σου τύχει να βρεθείς με κοινοβούλιο τόσο straight που δεν καταλαβαίνει από προβλήματα μειοψηφιών και ΛΟΑΤΚΙ+ ζητήματα.
Η ποιότητα της δημοκρατίας κρίνεται από το σεβασμό των δικαιωμάτων των λίγων. Και δεν έχει να κάνει με την ευρωπαϊκή μας συνείδηση ούτε με τον πολιτικό ορθολογισμό. Δεν έχει καν να κάνει με το τι κοινωνία θέλουμε, αλλά με το ποιοι είμαστε. Και αυτό που είμαστε, χορεύοντας έξαλλα με ράσα και καλιμαύκια γύρω από τα τρανς άτομα, δεν θα το ήθελε ούτε ο Θεός – αν υπήρχε.