Δεν είμαστε πια λίγοι όσοι υποστηρίζουμε ότι η Ελληνική γλώσσα βρίσκεται πια σε κακή κατάσταση και σχεδόν όλοι μας δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε ότι μπορούμε να κάνουμε κάτι γι αυτό, με συνειδητό τρόπο.

 Στην βαθιά πολιτισμική κρίση όπου βυθίστηκε ολόκληρη η ελληνική κοινωνία από αιτίες που υπάρχουν πολύ πριν η αφορμή της 7^ης κρατικής χρεοκοπίας συντελέσει καταλυτικά στην εκδήλωσή της, η γλώσσα μας έχει αναμφίβολα το δικό της μερίδιο.

 Βέβαια, η γλώσσα μας, όπως όλες οι γλώσσες, σε συνθήκες κυριαρχίας του θεάματος δοκιμάζονται, αφού όλο και μεγαλώνει ο ανθρώπινος χώρος που εκφράζεται με το Θέαμα εις βάρος του χώρου που επιμένει να εκφράζεται με τον Λόγο.

 Ακόμα όμως και ο χώρος του Λόγου αντιμετωπίζει ένα πολύ δύσκολο και πάντως διαρκές εσωτερικό του πρόβλημα που είναι ο ελλειπτικός λόγος των Social Media.

 Από την «φύση» τους αυτά εμποδίζουν την περιεκτική και ακριβή έκφραση κατατεμαχίζοντας  την διάρκεια σε «ανεξάρτητες στιγμές», με την έκταση και την ένταση του misunderstanding στους διαλόγους και στα σχόλια του fb να το επιβεβαιώνει.   

 Ταυτόχρονα τα SM εισάγουν την επικοινωνία ως Θέαμα εις βάρος και πάλι του Λόγου: Απίστευτα μεγάλοι αριθμοί όλο και νεώτερων ηλικιών αισθάνονται ότι αποκτούν και διατηρούν την κοινωνική τους ταυτότητα, όσο μέσω του Instagram καταδηλώνουν με την πειστικότητα της εικόνας, πού βρίσκονται, τί κάνουν, τί φοράνε, τί τρώνε, καθώς και τι ενδεχομένως θα προτιμούσαν αντί για τα παραπάνω και σχεδόν ποτέ τι και πώς σκέπτονται.

 Αλλά εκφράζοντας τι και πώς σκεπτόμαστε παίρνουμε μέρος στα κοινά, δηλαδή στην Πολιτική και στην Οικονομία, η αλληλεπίδραση των οποίων είναι αυτή που τελικά καθορίζει την ελευθερία μας να επιλέγουμε τον τρόπο ζωής μας, την Ελευθερία μας!

 Χωρίς ακμαία γλώσσα μειώνεται δραματικά το ενδιαφέρον για την Πολιτική και την Οικονομία και χωρίς αυτό το ενδιαφέρον οδηγούμαστε σε ανόητες και αφελείς σκέψεις παρόμοιες με αυτές που επικράτησαν την περίοδο που «τα μνημόνια έφεραν την κρίση».

Για παράδειγμα:

Μη έχοντας την ικανότητα να κατανοήσουμε την εξαίρεση Τσοχατζόπουλου δεν μπορέσαμε να  αποφύγουμε τον κανόνα ΣΥΡΙΖΑ.

 Γιατί ένα αποτέλεσμα μπορεί να γίνει αιτία επικουρώντας την αρχική αιτία να παράξει το ίδιο αποτέλεσμα σε μεγαλύτερη έκταση και αυτή η αλληλουχία να συνεχίζεται επ? αόριστον.

Αυτό έχει συμβεί:

Ενώ έχει αποβεί άσχημο και άκυρο για μας να κάνουμε ανόητες και αφελείς σκέψεις, είναι η γλωσσική μας τσαπατσουλιά που πια τροφοδοτεί την αδυναμία μας να αποφεύγουμε ανόητες και αφελείς σκέψεις.

 Είναι ακριβώς όπως ο αλκοολικός που ενώ ξεκινά τη σχέση του με το αλκοόλ πιστεύοντας ότι είναι αποτυχημένος, υφίσταται στην συνέχεια όλα τα αποτελέσματα του αλκοολισμού που τον πείθουν ότι είναι πλέον οριστικά αποτυχημένος, οπότε έχει κάθε λόγο να βυθιστεί στις βαθύτερες συνέπειες του αλκοολισμού, and so on indefinitely όπως έλεγε και η γιαγιά μου η μικρασιάτισα!

 Αποφάσισα να εκθέσω αυτές τις σκέψεις πιστεύοντας ότι δεν είναι ανόητες και αφελείς, σκέψεις στις οποίες με παρακίνησε το κείμενο του Κου Κώστα Κούρκουλου που από την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ αναδημοσίευσε η φιλόξενη «Μεταρρύθμιση» με τίτλο «Η εκδίκηση του Ακη». http://metarithmisi.gr/post/35736/i-ekdikisi-tou-aki

 Πρόκειται για ένα κείμενο που είναι παράδειγμα του πώς μπορούμε να ανατρέψουμε τον φαύλο κύκλο γλωσσικής παρακμής και ανόητων /αφελών σκέψεων:

 Όταν κάποιος εκφράσει σοβαρές και τεκμηριωμένες σκέψεις, ένας άλλος θα σκεφθεί καθαρότερα και αυτό επαναλαμβανόμενο αυξάνει την δυνατότητά μας για να κάνουμε το αναγκαίο βήμα για μία βαθιά πολιτική αναγέννηση, για να γίνει αυτή αιτία να απομακρυνθούμε από την πολιτική ανοησία, τον αφελή παραλογισμό και όσους τα χρειάζονται επιδιώκοντας την απόκτηση εξουσίας.

 Υποδεχόμενος την νέα χρονιά με το κείμενο του Κου Κούρκουλου αισθάνθηκα τόσο ότι έχουμε πραγματικούς λόγους να αισιοδοξούμε όσο και ότι τέτοια κείμενα τα οφείλουμε πρώτα απ? όλα στα παιδιά μας (ρε γαμώτο).