«Είναι τρελοί αυτοί οι Ελληνες», θα έλεγε ο δικός μας Αστερίξ. Χαίρονται για τον Γκίκα, που μοιάζει με τον Γιάννη που «λάτρευαν να μισούν». Θρηνούν για την απώλεια του Αδωνι του «τηλεπαρουσιαστή», αλλά γέμισε το Υπουργικό Συμβούλιο τηλεμαϊντανούς, γιατί έτσι η νέα κυβέρνηση θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές. Αντε τώρα να τους καταλάβεις και ακόμη περισσότερο να τους κυβερνήσεις. Ο κ. Σαμαράς έκανε μια προσπάθεια, αλλά το μόνο που κατάφερε είναι να δείξει πόσο καθυστερημένο λαό μάς θεωρεί. Πολύ φοβάμαι ότι μπορεί να έχει και δίκιο.

Πολλά έχουν ήδη γραφτεί για τον ανασχηματισμό, αλλά σε ένα φαίνεται να συμφωνούν οι περισσότεροι. Ηταν διπλής όψης και ανάγνωσης. Στο ένα σκέλος, το οικονομικό, επιδιώκεται η συνέχιση της δημοσιονομικής πειθαρχίας και τήρησης των συμφωνηθέντων με τους δανειστές. Στο άλλο, το διαχειριστικό, όπως Παιδεία, Υγεία, Ασφάλεια και, γενικά, σχέσεις κράτους ? πολίτη, βλέπουμε στροφή στο κομματικό ακροατήριο, ανεξάρτητα από την επίδοση ενός εκάστου στο έργο που ανέλαβε, επίδοση για την οποία πολλοί «τιμωρήθηκαν». Η εκλογική «υπόσχεση» για τις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές είναι τραγική επιλογή που δεν θα πληρώσουν μόνο ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση, αλλά κυρίως ο τόπος, δηλαδή εμείς.

Τίποτα δεν σηματοδοτεί τη δημιουργία κυβέρνησης «Ιανού», όσο η απομάκρυνση του υπουργού Υγείας. Ο κ. Σαμαράς έδειξε πολύ καθαρά ότι «μετράει» πολύ περισσότερο εκλογικά η στάση ορισμένων «συμφερόντων» από την εκτίμηση της «μάζας». Μεγάλο πολιτικό λάθος, όπως έδειξε η αυθόρμητη και γενική έκφραση απαρέσκειας, ακόμη και πολιτικών αντιπάλων του κ. Γεωργιάδη και κορυφαίων συμβόλων του πολιτεύματος. Στην Παιδεία, έδιωξε τον υπουργό, όχι γιατί ρήμαξε τα πανεπιστήμια, αλλά γιατί δεν τον άκουσε στις εκλογές στον Πειραιά. Τέλος, υπουργοποίησε ό,τι κάνει «γκελ» στη μάζα των τηλεθεατών των πρωινάδικων και των εκπομπών-τσίρκο.

Ο κ. Σαμαράς «ψαρεύει σε μια μικρή λίμνη, τόσο μικρή όσο και εκείνη που ανέδειξε τους ΑΝΕΛ από δεξιά και τον ΣΥΡΙΖΑ από αριστερά. Ευτυχώς, οι τελευταίες εκλογές έδειξαν ότι το μισό εκλογικό σώμα δεν «αγοράζει». Μένει σπίτι ή ψάχνει εναλλακτικές λύσεις. Για αυτούς η αυτονόητη και σωστή επιλογή Χαρδούβελη δεν αρκεί. Είναι η αναγκαία, αλλά όχι επαρκής λύση στα προβλήματα της χώρας. Σε μια αξιόπιστη, αποτελεσματική, σύγχρονη, φιλολαϊκή κυβέρνηση δεν χρειάζονται όσοι μιλούν σαν «κομμένες κεφαλές», αλλά αυτοί που με το έργο τους, ακόμη και εκτός πολιτικής, αποτελούν εγγύηση σοβαρότητας. Αν αυτοί δεν υπάρχουν στα κυβερνητικά κόμματα, θα βρεθούν από αλλού.