Στον υπερήλικα Μακεδόνα δάσκαλο, αγωνιστή τού ΕΛΑΣ, Αντώνη από την Καστοριά, κάτοικο πια Νόβισαντ, πατέρα μιας ανιθαγενούς γιατρού και μιας ανιθαγενούς μηχανικού
«Τα κατεβατά εν παρόδω», που έλεγε ο αείμνηστος Δ. Ν. Μαρωνίτης (1929-2016), τον οποίο Ιούλιο χάσαμε λίγα χρόνια πριν και τον θρηνούμε εις τον άπαντα αιώνα μαζί με τους άλλους μεγάλους τού γλωσσικού ανθρωπισμού, κίνησης πλέον ηττημένης από τους Μπαμπινιώτες και την καθυστέρηση. Καθυστέρηση κατακλυσμός χωρίς Αραράτ, κιβωτούς και Νώε, αφού ακόμη κι εκείνος στρεβλοκοίταξε το θέρος φεύγοντας αυτόχειρ (ο Ιωάννης Κ.).
Ώρα κατεβατού. Ώρα ευθύνης. Εκεί που η παρέμβαση εκτός από ωφέλιμη και επιτακτική φαντάζει όντως εφικτή. Τα έλκη τής ψοφοδεούς καθυστέρησης όσα από το 90 μάς δεσμεύουν δεν είναι παντοιοτρόπως ανίκητα. Η ευρωπαϊκή ένταξη της Β. (πλέον) Μακεδονίας μοιάζει λιβάνι που διώχνει πολλά κακά, περισσότερα μάλιστα επερχόμενα. Κι ο πρώτος διδάξας του κακού, η περιλάλητος Ελλάς (η δισεκατονταετής και δυσεκατοντούτης, 21, 22: χώρια του 12 Ελλάς, Ελλάς τού 15) ώρα να αναλάβει τις ευθύνες τις απέναντι στους πιο καλούς τους ανακύψαντες τους μαθητές της, όπως τη Βουλγαρία. Τι δηλαδή; Μόνον η Ελλάς θα εκβιάζει;
Προ 4ετίας, πριν την υπογραφή τής Συμφωνίας τών Πρεσπών, με τους Κοτζιάδες να εθνικοποιούν εκ νέου μια «ιστορική» διαπραγμάτευση, και να την ιστορικίζουν είχαμε οίκοι στη Μεταρρύθμιση, στους «Εθνικιστές τού Αντιμακεδονισμού» προδιαγράψει όχι μόνον ηθικά αλλά και πρακτικά την προβληματική τής προσέγγισης των οιονεί ειρηνιστών τής φαιοχίτωνος κυβέρνησης τού τότε. Τώρα υπερασπιζόμαστε ως μη χείρονα μια Συμφωνία με το αμήχανο και υποτιμητικό Βόρεια (αντί Νέα ή τίποτα), με αλαλούμ ταυτοτικοπολιτειακό και με την παγκόσμια ανήθικη πρωτοτυπία τής διεθνοποίησης σε συνθήκη τής «ιστορίας» όσο επίσης της ερμηνείας της. Είδαν οι Βούλγαροι φως και μπήκαν. Αμ πώς!
Πώς να πουλήσεις εθνικισμό στη φίλη Βουλγαρία, όταν δυτικίζεις τόσο ακραία όσο ο Ζάεφ και Σία; Όταν επαίρεσαι εναντίον της Ρωσίας και δεν τουρκοκυνηγάς; Οι Μακεδόνες θα την πληρώσουν. Με το να υποχρεωθούν να παραδεχθούν το γλωσσολογικό ψέμμα πως δήθεν η μακεδονική προέρχεται από τη βουλγαρική (σε διεθνή συνθήκη η γλωσσολογία!)! Ενώ συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, αφού η μακεδονική είναι η μήτρα της παλαιοσλαβικής, η ευαγγελική σλαβονική, η ιερατική γλώσσα της σλαβικής ορθοδοξίας, η άμεση απόγονος της λαλιάς τών Κωνσταντίνου και Μεθόδιου, η γλώσσα στην οποία εκκλησιάζονται και ιερουργούν Ρώσοι, Ουκρανοί, Σέρβοι, Πολωνοί, Τσέχοι, Σλοβάκοι, Βούλγαροι, κάποτε ακόμη και οι Ρουμάνοι ή οι ορθόδοξοι Ούγγροι.
Ο κος Δένδιας του οποίου οι πρόγονοι, κατά τα φαινόμενα, όπως τα άφησε ο ίδιος να εννοηθούν, πολέμησαν (και επέζησαν!) στο Γρανικό (άραγε στην Ισσό, τα Γαυγάμηλα, την Ινδία και τη Βακτριανή; Μπορεί να είχαν άδεια τιμητική —στους επόμενους αιώνες βεβαίως μετοίκησαν στη, μακεδονική(;), Κέρκυρα pour voir le cinema στο Β’ ΠΠ, κατά το παράδειγμα των νέων Θεσσαλονικέων όταν στην πλατεία «Ελευθερίας» παρακολούθησαν τους καθευτόν Σαλονικείς, 11 Ιουλιού τού 1942) ήλθε η ώρα να τιμήσει το αξίωμά του. Να εμπλακεί Ταλλεϋράνδος Σατοβριάνδος αντί να χαιρεκακεί.
Το ίδιο κι ο Ναπολέων, Κυ. Μητσοτάκης. Αν ο ομόλογός του εκβιάζει τους Μακεδόνες που θέλουν Ευρώπη, ας πει δυο λόγια κι ο Βοναπάρτης μας στο Ζάεφ που κατά το προεκλογικό του πρόγραμμα καίγεται για Σέγκεν και Ευρώ. Σέγκεν και Ευρώ δε συνάδουν με τις απειλές. Το ίδιο και ο προβεβλημένος φιλοουκρανισμός. Αλλιώς ο Ζάεφ ένα παιγνίδι παίζει, οικείο από ιδρύσεως του βουλγαρικού κράτους: της Ρωσίας το παιγνίδι.
Υποκλίνομαι στους λαούς της Β. Μακεδονίας που ακόμα ελπίζουν στην Ευρώπη. Υποκλίνομαι και στο δημοκρατικό όραμα που κινητοποιεί πανάξιους ανθρώπους εν προκειμένω στη Β. Μακεδονία και την Ουκρανία. Θα θεωρήσω πως πράγματι ο Πθ μας εξοπλίζει τη χώρα μας αλλά και τη λατρεμένη μας Ουκρανία, όταν μαζί με αντιαεροπορικές συστοιχίες στην τελευταία στείλει το κατάλληλο μήνυμα και στη Βουλγαρία. Μπορεί ο Κυ. Ας μην κρύβεται όπως με τις Πρέσπες ή με Κραν Μοντανά ή με τη Χάγη. Ας αναλάβει την ευθύνη όπως την ανέλαβε με την εξάντληση της τετραετίας.