Στενοχωρήθηκαν πολλοί και πολλοί -ανάμεσά τους και γιατρός… χωρίς σύνορα- διαφώνησαν με την αποπομπή της αθλήτριάς μας.
Τα όνειρα μιας νέας κοπέλας, να συμμετέχει σε Ολυμπιακούς αγώνες, γκρεμίστηκαν για ένα… αστείο.
Τα όνειρα εκατομμυρίων αγοριών και κοριτσιών από την Αφρική, να ζήσουν μια ανθρώπινη ζωή, χωρίς τον κίνδυνο να γίνουν σπιτική τροφή για τα … κουνούπια του ρατσισμού, τα σκέφτηκαν άραγε όλοι αυτοί;
(Όσο για τη νεαρή πρωταθλήτριά μας, μπορεί να κάνει από τώρα άλλα όνειρα για τα ψηφοδέλτια της Χρυσής Αυγής…) Αλλά και συνολικά η ελληνική συμμετοχή στους Ολυμπιακούς… μία από τα ίδια!
Μόνιμα θύματα μιας διεθνούς συνωμοσίας, ντοπαρισμένοι και διαμαρτυρόμενοι συνεχώς-δικαίως βέβαια σε ό,τι αφορά τη δήλωση του προέδρου της ΔΟΕ, περί επιστροφής των αγώνων στη πατρίδα τους, το … Λονδίνο!
Ας ελπίσουμε ότι μέχρι το κλείσιμο της Ολυμπιάδας αυτής, κάποιοι από τους αξιόλογους αθλητές και αθλήτριές μας θα μας δώσουν την ευκαιρία να χαρούμε μερικές διακρίσεις.
Κατά τα λοιπά:

•«Τσαρλατάνους και κομπογιαννίτες» αποκάλεσε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ τους τροϊκανούς!
Προφανώς για τη συνταγή των μνημονίων με την οποία οδηγείται η χώρα μας στην ύφεση και το βάθεμα της κρίσης.
Αυτούς που στήριξαν, με νύχια και με δόντια, τον προηγούμενο πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, που διαπραγματεύτηκε (;) και εφάρμοσε τα μνημόνια, πώς τους αποκαλεί;
Η, μήπως, η μονιμότητά τους στα συνδικαλιστικά όργανα, τους δίνει το δικαίωμα να λένε και να κάνουν ό,τι θέλουν -από το κόψιμο του ρεύματος και το σταμάτημα των συγκοινωνιών, μέχρι το κλείσιμο επιχειρήσεων- χωρίς να δίνουν πουθενά λογαριασμό.
Καλό θα είναι καμιά φορά να κάνουν τέτοιους χαρακτηρισμούς και μπροστά στον καθρέφτη τους…

•Θρίαμβος στην Παιδεία μας και μεγάλη νίκη των…προοδευτικών δυνάμεων!
Έπεσε η …φρικιαστική μεταρρύθμιση που είχε ψηφίσει η προηγούμενη Βουλή.
Τίποτα δεν αλλάζει!
Οι πρυτάνεις και οι αρμοδιότητές τους παραμένουν, τα τμήματα και τα «φέουδα» στη θέση τους, τα… ακαδημαϊκά συμφέροντα ανέγγιχτα.
Τα Πανεπιστήμιά μας φυσικά δεν αλλάζουν, η αναντιστοιχία ανάμεσα στο διοικητικό σύστημα και τις ζωντανές διδακτικές και ερευνητικές δυνάμεις θα παραμείνει, τα παιδιά με οικονομική ευχέρεια -των γονιών τους- θα συνεχίζουν να σπουδάζουν σε χώρες που η παιδεία και η έρευνα συνδέονται με την παραγωγή, την ανάπτυξη και την απασχόληση και -όσοι έχουν την ευκαιρία και την ικανότητα- να εργάζονται και να προσφέρουν στο εξωτερικό.
(Η όποια συζήτηση για τη σχέση της εκκλησίας με την παιδεία μας, δεν μπορεί παρά να αντιμετωπιστεί στα πλαίσια του πλήρους διαχωρισμού της εκκλησίας με το κράτος και τη μετονομασία, ως άμεση συνέπεια, του υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων).

•Τα κλειστά επαγγέλματα, ευτυχώς… άνοιξαν όλα!
Μετά τους φαρμακοποιούς, τους συμβολαιογράφους, τους ταξιτζήδες, τους νταλικέρηδες κ.λπ., ήρθε και η σειρά των δικηγόρων, όπου, ευτυχώς, δεν χρειάστηκε πολλή δουλειά, μια και, όπως μάθαμε από τον αρμόδιο υπουργό, το επάγγελμα ήταν ήδη ανοιχτό!
Καμιά ανάγκη λοιπόν για μεταρρυθμίσεις, περικοπές αμοιβών, επιδομάτων κ.λπ. στη δικαιοσύνη, η οποία, έτσι κι αλλιώς, είναι τυφλή…

•Φέτος δεν γιορτάσαμε τη Δημοκρατία μας όπως της έπρεπε…
Δεν ξέρω αν και η ίδια -με τη Χρυσή Αυγή στη Βουλή- είχε όρεξη για παράτες και πανηγύρια, παρά το ότι ο σχηματισμός μιας ενιαίας τρικομματικής κυβέρνησης, αντιπροσωπευτικής των τριών πολιτικών χώρων, δεν μπορεί παρά να είναι σημαντικό και αισιόδοξο γεγονός για την Ελλάδα. (Δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο φυσικά και για τον σχηματισμό ενιαίας τετρακομματικής αντιπολίτευσης…) Βρισκόμαστε όμως και πάλι στο σημείο προκήρυξης των εκλογών, αν όχι χειρότερα.
Ο τόπος -η κοινωνία δηλαδή- δεν μπορεί να αντέξει άλλες περικοπές και άλλη ανεργία, η αγορά δεν μπορεί να αντέξει άλλη μείωση του τζίρου, η οικονομία δεν μπορεί να βγει από το αδιέξοδο χωρίς επενδύσεις και έργα!

ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ  ΑΜΕΣΑ  ΡΙΖΙΚΕΣ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΕΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ!
Και οι μεταρρυθμίσεις αυτές -που ΘΑ κάνει η νέα κυβέρνηση και ΘΑ καταγγείλει η νέα αντιπολίτευση- δεν προχωρούν.
Δεν μπορούν να περάσουν από τις πύλες των υπουργείων, τα γραφεία των συνδικαλιστών, τις πόρτες των επιστημονικών συλλόγων, τις εισόδους των δημόσιων και δημοτικών οργανισμών!
Οι όποιες προσπάθειες για μεταρρυθμίσεις σκοντάφτουν στο τείχος κατεστημένων συμφερόντων, μιας ιδιότυπης δικτατορίας των συντεχνιών!

Ο Μαρξ είχε ψελλίσει κάτι σχετικό με αυτόν τον κίνδυνο, αλλά εμείς, έτσι κι αλλιώς, είχαμε διαλέξει τότε τη… δική μας.
Τη δικτατορία του προλεταριάτου!

ΥΣ.  Ας ευχαριστήσουμε τουλάχιστον τη Μεγαλόχαρη, που, λόγω της κρίσης, ξεκίνησε φέτος πολύ νωρίτερα τα θαύματά της…
Κουτσοί περπάτησαν, τυφλοί είδαν το φως τους και …ζωντανοί- νεκροί συνταξιούχοι επέστρεψαν στους τάφους τους. Κάτι είναι κι αυτό!