Κατά κανόνα, μια οικονομική κρίση είναι και πολιτική …πολλές φορές και το αντίστροφο. Στην Ελλάδα, ο Καραμανλής και η κυβέρνησή του, αφού εκτίναξαν έλλειμμα και χρέος (το 2004 το έλλειμμα κυμαινόταν στο 3,2 του ΑΕΠ και το 2009 στο 7,5 % του ΑΕΠ, ενώ το χρέος στα 184,5 ευρώ και το παρέδωσε στα 292 δις ευρώ), «άφησαν» τη διακυβέρνηση της χώρας, για να αποφύγουν την αντιμετώπιση της κρίσης, πετώντας την καυτή πατάτα στους επόμενους. Το ίδιο έκανε στην Κύπρο ο Χριστόφιας και το ΑΚΕΛ, παρόλο που εκεί, είχε ωριμάσει η κρίση.
Στην Ελλάδα, η Νέα Δημοκρατία ως αντιπολίτευση, υιοθέτησε μια καθαρά αντιμνημονιακή ρητορική, χωρίς ν’ αφήνει σε χλωρό κλαρί ούτε μια μέρα το ΠΑΣΟΚ, για να κάνει τη γνωστή σε όλους στροφή εκατόν ογδόντα μοιρών λίγο μετά τις εκλογές. Ακριβώς ότι κάνει και ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και το ΑΚΕΛ τώρα στην Κύπρο. Έχει κάποιες ομοιότητες το… κάδρο, γι’ αυτό φαίνεται, πρόσφατα, ότι ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ «ηράσθησαν» τον Καραμανλή!
Όμως αυτά δεν αρκούν μόνο ως σχόλια, όσο και αν επιχειρείται μια σύγκριση πολιτικά ισοδυνάμων ανδρών, του φευγάτου Καραμανλή και του… «φευγάτου» Τσίπρα, που περί αλλά τυρβάζει εκτός τόπου και χρόνου. Εδώ μπαίνουν ζητήματα πολιτικής ευθύνης και ικανότητας διαχείρισης κρίσεων, ανεξάρτητα από το βραχυπρόθεσμο κόστος.
Στην Κύπρο, ο Χριστόφιας πετούσε την… καυτή πατάτα, χάνοντας χρόνο, ονειρευόμενος λύσεις τύπου Αργεντινής, δάνεια από Κίνα, Ρωσία, φτάνει να μην λεκιάσει την «κόκκινη» ποδιά του ΑΚΕΛ.
Στην Ελλάδα, ο Καραμανλής πέταξε «λευκή πετσέτα» και τώρα την σηκώνει σαν λάβαρο ο Τσίπρας! Το ΠΑΣΟΚ, ανέλαβε όλες τις αμαρτίες και πολλοί είναι αυτοί που προσπάθησαν να το κηδέψουν ανεξομολόγητο και αλειτούργητο! Ιδιαίτερα μετά την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Λουκά Παπαδήμο, με Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης και Υπουργό Οικονομικών τον Βαγγέλη Βενιζέλο, το ΠΑΣΟΚ,με δύσκολους αλλά υπεύθυνους χειρισμούς, δεν οδήγησε τους πολίτες στα ΑΤΜ και σε πανικό. Φανταστείτε τις σκηνές απείρου κάλλους που θα είχαν εκτυλιχτεί στη χώρα μας, αν τα ATM σταματούσαν να δίνουν χρήματα ή φορολογούνταν τόσο υψηλά οι καταθέσεις των πολιτών… Τα μέτρα που πάρθηκαν τότε, όλοι όσοι τα κατηγορούσαν, τα θεωρούν και τώρα αναγκαία, ορισμένοι μάλιστα, επιχειρούν να οικειοποιηθούν το αποτέλεσμα των μέτρων, κατόπιν εορτής και από την «σιγουράντζα» της επιτυχίας!
Η χώρα σταθεροποιήθηκε οι καταθέσεις επιστρέφουν. Η κρίση βέβαια, δεν έχει ξεπεραστεί … έχει πολύ δρόμο μπροστά και δύσκολο, χρειάζεται σοβαρότητα, υπευθυνότητα και βέβαια την συμπαράσταση του λαού που περνάει δύσκολα. Όμως σιγά, αργά, αλλά σταθερά, αναγνωρίζεται η συνδρομή του Βαγγέλη Βενιζέλου στην κυβέρνηση Παπαδήμου για την σταθεροποίηση της χώρας και είναι αρκετοί αυτοί, τουλάχιστον όσοι αντιμετωπίζουν με ευθύνη την πορεία της χώρας, που μετά την οργή και τα… αναθέματα κατά Βενιζέλου, όλο και περισσότερο αναγνωρίζουν ότι η υπευθυνότητα και η ικανότητα, επιτέλους σε αυτή τη χώρα άρχισε να αναγνωρίζεται.
*Η Βασιλική Σουλαδάκη είναι υποψήφια διδάκτωρ του Παντείου Πανεπιστημίου και μέλος της ΚΠΕ του ΠΑΣΟΚ.