Ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται με σφοδρότητα, βυθίζοντας σε οικονομική αιμορραγία τη Δύση και τη Ρωσία, χωρίς να υπάρχει φως για τον τερματισμό του. Παράλληλα, οι νεκροί κι από τις δυο πλευρές διαρκώς αυξάνονται, ενώ την ίδια στιγμή χιλιάδες πρόσφυγες εγκαταλείπουν τη χώρα τους είτε για να γλυτώσουν από τις αιματηρές συρράξεις, είτε γιατί δεν θέλουν να πολεμήσουν. Τώρα τελευταία μάλιστα η απειλή χρήσης τακτικών πυρηνικών όπλων μπαίνει στο τραπέζι παρασύροντας και τη Λευκορωσία στην οποία εγκαθίστανται βάσεις υπό ρωσικό έλεγχο.

Εκτός από τις γεωπολιτικές κρίσεις, η παγκόσμια τραπεζική κρίση που προέκυψε τις τελευταίες μέρες θυμίζει παλιές “ωραίες εποχές’”. Τράπεζες κλείνουν, εξαγοράζονται και συγχωνεύονται, ενώ χιλιάδες υπάλληλοι χάνουν την δουλειά τους. Και η απειλή για τις καταθέσεις είναι υπαρκτή. Ωστόσο, στην Ευρωπαϊκή Ένωση τα πράγματα δείχνουν καλύτερα με το αυστηρό πλαίσιο και την εποπτεία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας που έχει υιοθετηθεί. Αλλά, αν ο μη γένοιτο γίνει καμία “στραβή”, ξεχνάμε ότι η Τραπεζική Ένωση δεν έχει ολοκληρωθεί… Πάντως σε ότι αφορά τις ελληνικές τράπεζες είναι βέβαιο ότι θα αντέξουν.

Φυσικά, δεν πρέπει να ξεχνάμε και τον πληθωρισμό που μπορεί να βελτιώνει τη σχέση του δημόσιου χρέους, όμως από την άλλη πλήττει τις αδύναμες κοινωνικές τάξεις και τους καταθέτες.

Μέσα λοιπόν σε αυτό τοπίο αναταραχής ας ρίξουμε μια βαθύτερη ματιά στη “γειτονιά μας” και να εστιάσουμε στις δυο χώρες όπου επίκεινται εκλογές –Ελλάδα, Τουρκία– και σε μια χώρα που ήδη έχει επιλέξει την διακυβέρνησή της- το Ισραήλ.

ΕΛΛΑΔΑ

Μετά το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη τον Μάρτιο θα πραγματοποιηθούν εκλογές σε ένα τοπίο εντελώς διαφορετικό από αυτό που είχαμε συνηθίσει. Οι πρώτες δημοσκοπήσεις δείχνουν μεγάλο ποσοστό σε “γκρίζα ζώνη” και ελαχιστοποίηση της διαφοράς των δυο μεγάλων κομμάτων. Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα τα πολιτικά πρόσωπα δε θα πρέπει να μηδενίζουν τις επιτυχίες της χώρας. Είναι σοβαρό λάθος να υιοθετούν ότι δεν υπάρχει κράτος, και να αγνοούν τις επιτυχίες τις οποίες πρέπει να διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού, όπως στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και Άμυνας και ψηφιακής ανασυγκρότησης. Το χειρότερο σενάριο θα είναι η ακυβερνησία, κάτι που μπορεί να έχουμε ζήσει στο παρελθόν, όμως το διεθνές περιβάλλον και η οικονομία δεν το επιτρέπει σήμερα.

Διαβάστε τη συνέχεια

Πηγή: www.fortunegreece.com