Όλοι διαπιστώνουμε την καταστροφική διαιώνιση της πολυδιάσπασης και της απαξίωσης της κεντροαριστεράς και την ανάγκη για σύγκλιση, ανασυγκρότηση και ανανέωση, αλλά όπως είπε και ο Κ. Σημίτης στην επετειακή εκδήλωση τους ΠΑΣΟΚ στις 3 Σεπτεμβρίου: «οφείλουμε να δεχθούμε ότι βρισκόμαστε περίπου στο ίδιο σημείο συζητήσεων για το πώς θα υπερβούμε την όλο και φθίνουσα απήχησή μας, τις αλληλοαμφισβητήσεις, τις προσωπικές στρατηγικές».
Η πρόσφατη ανακοίνωση των 12+46 εκτός ΠΑΣΟΚ στελεχών του χώρου που υποστήριξαν το σχηματισμό της ΕΛΙΑ στις πρόσφατες ευρωεκλογές, αποτελεί μια ακόμη κραυγή αγωνίας και μια απάντηση στην πρόταση του ΠΑΣΟΚ για Συνέδριο, θέτοντας ένα πλαίσιο προϋποθέσεων και κανόνων ώστε να διεξαχθεί ένα ουσιαστικό Ιδρυτικό Συνέδριο της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης.
Συνέδριο ανοικτό και αντιπροσωπευτικό με βούληση για ανανέωση σε πρόσωπα, ιδέες και πρακτικές, με νέο προγραμματικό λόγο που θα πείθει ότι έχουμε καταλάβει και ξέρουμε το πώς θα αντιμετωπίσουμε τα αίτια που μας οδήγησαν στα μνημόνια, με ένα νέο μίγμα μακροοικονομικής και αναπτυξιακής πολιτικής για την υπέρβαση της κρίσης απέναντι στις αδιέξοδες συντηρητικές και λαϊκιστικές πολιτικές που συνεχίζουν να κυριαρχούν σε όλο το πολιτικό φάσμα.
Στόχος, ένα συνέδριο ενίσχυσης του πόλου της Κεντροαριστεράς στην πολιτική σκηνή, με τη δημιουργία μιας ΕΛΙΑ-plus και όχι μιας ΕΛΙΑ-πλην. Γιατί όπως είπε και ο Β. Βενιζέλος σε πρόσφατη συνέντευξη του: «θέλουμε τη συστράτευση όλων των κομμάτων, όλων των κινήσεων, όλων των προσώπων, όλων των δυνάμεων του ευρύτερου αυτού χώρου που ορίζεται ως Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη, ως κεντροαριστερά, ως Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία, ως χώρος προοδευτικών ευρωπαϊκών και ταυτόχρονα υπεύθυνων αντιλήψεων και πρακτικών».
Συνεχίζει όμως να ισχύει και σήμερα η διαπίστωση του Κ. Σημίτη που προαναφέρθηκε. Χάσαμε πολύτιμο χρόνο μετά τις ευρωεκλογές μέχρι και σήμερα με τη μη ανάληψη ουσιαστικών πρωτοβουλιών διεύρυνσης και διαδικασιών πολιτικής συγκρότησης.
Άλλος χρόνος ενόψει κρίσιμων πολιτικών εξελίξεων δεν υπάρχει. Αντί για διμερείς και άλλες επιμέρους αποσπασματικές και αδιέξοδες συζητήσεις, ας βρεθούν επιτέλους όλοι όσοι έχουν εξαγγείλει την ενότητα της κεντροαριστεράς σε ένα τραπέζι διαλόγου και συνεννόησης.