Οι δύο πρόσφατες δημοσκοπήσεις αναφέρουν πως ένα ποσοστό περίπου 25% – 30% των εκλογέων αντιμετωπίζει θετικά έναν φορέα του ενδιάμεσου Κεντροαριστερού χώρου και δυνητικά μπορεί να αποτελέσει εκλογικό του ποσοστό, σε επίπεδο σφυγμομέτρησης πάντα. Μάλιστα υπάρχει και ανάλυση των ροών των πολιτών προς την Κεντροαριστερά, ανάλογα με την, έως σήμερα, ένταξή τους.
Παρατηρώντας, όμως, τις δημοσκοπικές καταγραφές συμπεραίνουμε πως η υποθετική κατασκευή μιας επικαιροποιημένης Κεντροαριστεράς προς την προφανή κατεύθυνση της φιλελεύθερης Σ/δημοκρατίας παρουσιάζει μια πολλαπλάσια δυναμική απέναντι στα παγιωμένα χαμηλά ποσοστά του ΠΑΣΟΚ. Σημειώνω, πως η ΔΗΜΑΡ, παρά τα πολύ χαμηλά ποσοστά της αφενός στερείται δυναμικής – κι αυτή, όπως το ΠΑΣΟΚ – αφετέρου τοποθετείται αρνητικά μπροστά στην μικρή ή μεγάλη πρόκληση του εγχειρήματος των 58.
Άγραφος νόμος είναι για την πολιτική, κι όχι μόνον, πως αυτός που παρουσιάζει ρεύμα έχει πιο πολλές πιθανότητες να διευρύνει την κοίτη του απ’ ότι κάποιος, που για χίλιους, αληθείς ή ψευδείς λόγους, περιστρέφεται περί την στασιμότητα ή χειρότερα περί την εκούσια ακινησία. Ακόμα κι αν δεχθούμε πως η θεσμικά απρόσωπη, για την ώρα, Κ/αριστερά υποστασιοποιούμενη χάσει κάτι από την δημοσκοπική δυναμική της, αυτή δεν μπορεί παρά να κινείται σε διψήφια ποσοστά. Αυτό μας λέει η κοινή λογική, που δεν μπορεί να μετρήσει ως δυνάμει μετριοπαθή Σ/δημοκρατία τον παλινωδούντα και αμήχανο ΣΥΡΙΖΑ.
Συνεπώς; Συνεπώς η αρχική πρωτοβουλία που εξελείφθη ως έκκληση συνάθροισης και ομογενοποίησης του ενδιάμεσου χώρου, δεν μπορεί παρά να αλλάξει προς την κατεύθυνση μετατροπής της σε αυτούσιο πολιτικό φορέα ο οποίος στην συνέχεια θα συνδιαλλαγεί με όλους όσοι το επιθυμούν. Η καθήλωση, δημοσκοπική και πολιτική, της ΔΗΜΑΡ καθώς και η άρνησή της μπορεί να οδηγήσει την ποθούμενη ΕΛΙΑ σε καρικατούρα σχήματος ΠΑΣΟΚ – συνεργαζόμενοι. Άλλωστε ο λόγος, που συζητάμε όλα τούτα είναι η αδυναμία του ΠΑΣΟΚ να μεγαλώσει και η προϊούσα καθίζηση της σημερινής ΔΗΜΑΡ. Αν η προηγούμενη πρόταση ήταν σε εντελώς αντίστροφη κατεύθυνση, τότε θα συζητούσαμε αλλιώτικα ή και καθόλου, αφού τα οχήματα πολιτικής δυναμικής θα υπήρχαν.
Έτσι, η αρχική ΕΛΙΑ θα συμπράξει ως κόμμα πια με το ΠΑΣΟΚ και όποιους άλλους, δημιουργώντας τους όρους για την ύπαρξη Συνασπισμού ομπρέλας των πιο πολλών πολιτικών ιδεών. Και φυσικά δεν τίθεται, ενόψει εκλογών κανένα ζήτημα κατάργησης της αυτονομίας κανενός. Η εξέλιξη των πραγμάτων είναι αυτή, που ορίζει τις τελικές πραγματικότητες.
Κλείνοντας έχω μιαν επισήμανση. Πιστεύει κάποιος πως η όντως κινητοποίηση του ΠΑΣΟΚ για την συγκέντρωση του ΑΚΡΟΠΟΛ και των όποιων άλλων συναθροίσεων της Πρωτοβουλίας στην υπόλοιπη Ελλάδα, θα είχε την ίδια επιτυχία αν η υπόθεση αφορούσε κομματικούς στόχους διεύρυνσης; Εγώ πάντως όχι.