Ας αρχίσουμε με τις αυτονόητες διαπιστώσεις. Η ΕΡΤ είναι μια κρατική εταιρεία. Όπως τόσες άλλες. Αρα η κυβέρνηση, η εκάστοτε κυβέρνηση, αποφασίζει για την τύχη της. Μπορεί να την κλείσει ή να την πουλήσει; Ασφαλώς. Εδώ πουλήθηκε ο ΟΤΕ, θα πουληθούν κομμάτια της ΔΕΗ, ακόμη συζητείται η πώληση εταιρειών ύδρευσης. Είναι σπουδαιότερη από αυτές η ΕΡΤ;

Σε μια χώρα με προηγμένους θεσμούς δημοκρατίας, η λήψη των σημαντικών αποφάσεων γίνεται με έναν πολύ απλό τρόπο: Δημοψήφισμα. Αλλά δεν είμαστε Ελβετία. Μολονότι το Σύνταγμά μας το προβλέπει, έχει γίνει ένα και μοναδικό κι αυτό πριν από 40 χρόνια.

Όλα, λοιπόν, είναι θέμα συσχετισμού δυνάμεων. Αν η σημερινή κυβέρνηση διέθετε αυτοδυναμία στη Βουλή, αμφιβάλλει κανείς ότι το θέμα της ΕΡΤ θα είχε ήδη λήξει; Ούτε Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου θα χρειαζόταν, ούτε τίποτα. Με έναν κοινό νόμο.

Αλλά η κυβέρνηση είναι τρικομματική. Κι αυτό έχει τα καλά του. Για παράδειγμα, περιορίζει τη μονοκομματική αυθαιρεσία. Αυτό που γίνεται και σήμερα. Αν η ΝΔ ήταν μόνη της, η ΕΡΤ θα έκλεινε το ένα βράδυ και θα άνοιγε το άλλο μόνο με παλιάτσους του Σαμαρά και του Κεδίκογλου. Τώρα, αυτό δεν μπορεί να γίνει. Όσα κουσούρια κι αν κουβαλάνε το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ, αποτελούν ένα χρήσιμο αντίβαρο. Γι’ αυτό ας συγκρατηθούν λιγάκι όσοι τους εξυβρίζουν, μπορεί να χρειαστεί στο μέλλον να συγκυβερνήσουν.

Ο κ. Τσίπρας, για παράδειγμα, που λέει ότι την κυβέρνηση «θα τη ρίξει ο λαός, όχι οι μαριονέτες του κ. Σαμαρά», απλώς λαϊκίζει. Οι κυβερνήσεις πέφτουν, όταν χάνουν τη Δεδηλωμένη στη Βουλή. Και τη Δεδηλωμένη μπορούν να τη στερήσουν από τον Σαμαρά μόνο το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ.

Το κακό με τις κυβερνήσεις συνεργασίας είναι ότι μπορεί να οδηγηθούν σε ακινησία, λόγω διαφωνιών. Αν ο ισχυρότερος φέρεται σαν δερβέναγας και οι ασθενέστεροι, για να αντιδράσουν, βάζουν συνεχώς εμπόδια. Στην προκειμένη περίπτωση, η ευθύνη είναι ολόκληρη του Σαμαρά. Η γροθιά στο μαχαίρι, συνήθως, σακατεύει το χέρι.

Δεν μπορεί να παριστάνει ο αρμόδιος υφυπουργός του τον εξυγιαντή της ΕΡΤ, όταν στον μόλις ένα χρόνο που κάνει κουμάντο, έκανε προκλητικούς διορισμούς, ακόμη και από την εκλογική του περιφέρεια. Η υποκρισία έχει τα όριά της. Έχουν χάσει εντελώς την αίσθηση του γελοίου;

Από την άλλη, ορισμένα από όσα ακούγονται και γράφονται από το βράδυ της Τρίτης, είναι γεμάτα υποκρισία. Άνθρωποι που ευνοήθηκαν σκανδαλωδώς, στο απώτερο και πρόσφατο παρελθόν, από πολιτικούς, σήμερα τους… καταγγέλλουν για το χάλι της ΕΡΤ! Δημοσιογράφοι-κομματικά φερέφωνα παριστάνουν σήμερα τους ανεξάρτητους και «ανησυχούν» για τη δημοκρατία. Έλεος, υποκριτές.

Αλλά και οι του ΣΥΡΙΖΑ, που σκίζουν τα ρούχα τους για τον πλουραλισμό, αν έρθουν στην κυβέρνηση, δεν θα ελέγχουν την ΕΡΤ; Αστειότητες. Η ΕΡΤ είναι κρατική εταιρεία, η εκάστοτε κυβέρνηση θα την ελέγχει.

Αλλά έλεγχος από έλεγχο έχει διαφορά. Υπάρχουν θεσμικά αντίβαρα, αν θέλουν να τα καθιερώσουν. Μπορούν να αντιγράψουν τα ξένα παραδείγματα δημόσιων ραδιοτηλεοπτικών σταθμών (το βρετανικό ΒΒC, τα γερμανικά κανάλια κ.α.), που υπερτερούν σε όλα των ιδιωτικών.

Επομένως, το μοναδικό ερώτημα που μένει να απαντηθεί σήμερα είναι ένα: μπορεί -και αξίζει- να πέσει η κυβέρνηση για την ΕΡΤ; Η απάντηση αύριο, αν δεν μας προλάβουν οι εξελίξεις.