Στις 18 Ιανουαρίου 1953 η πρώτη γυναίκα «σπάει» το άβατον και εισέρχεται στην Βουλή των Ελλήνων.
Μόλις το καλοκαίρι του 1952 οι γυναίκες στην Ελλάδα είχαν αποκτήσει δικαίωμα ψήφου.
Ήταν η Ελένη Σκούρα, η οποία ως υποψήφια του «Ελληνικού Συναγερμού», του κόμματος του Αλ. Παπάγου, κέρδισε στην αναπληρωματική εκλογή στη Θεσσαλονίκη.
Τα αποτελέσματα εκείνης της εκλογής ήταν: Ελένη Σκούρα (Ε.Σ): 47.112 ψήφοι, 33,62% , Ιωάννης Πασαλίδης (ΕΔΑ): 43.034 ψήφοι, 30.64%, Βιργινία Ζάννα (Κέντρο): 24.046ψήφοι, 24,16%.
Η εκλογή της προκάλεσε έναν μικρό πονοκέφαλο στον Πρόεδρο της Βουλής Ιωάννη Μακρόπουλο και στους εκπροσώπους των κομμάτων, που θα έπρεπε να αποφασίσουν για την πρέπουσα προσφώνηση προς το νέο μέλος του Κοινοβουλίου. (Ναί, τότε επιδεικνυόταν ένα ελάχιστο κήδος για την γλώσσα και την καλλιέπεια των εκφράσεων).
Ο προβληματισμός κατέληξε με την ομόφωνη απόφαση ότι η πρέπουσα προσφώνηση ήταν «Βουλευτίδα»!
Στις 31 Ιανουαρίου, κατά την ορκωμοσία της και εν μέσω παρατεταμένων χειροκροτημάτων από τους 299 άρρενες βουλευτές, ο Πρόεδρος Μακρόπουλος εξέφρασε «την βαθείαν χαρά του Σώματος διότι υποδεχόμαθα εν τω εθνικώ τούτω συνεδρίω την πρώτην βουλευτίδα των Ελλήνων».
Σε μια συνέντευξη της, τον Μάρτιο του 1987 στο περιοδικό «ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ», η Ελένη Σκούρα περιέγραψε εκείνες τις στιγμές: «Ήμουν η μόνη γυναίκα…Δυστυχώς δεν έχω φωτογραφίες, που με υποδέχεται και με συγχαίρει ο Κανελλόπουλος κι όλοι οι βουλευτές όρθιοι με χειροκροτούσαν… Και πραγματικά, και οι βενιζελικοί και οι δίκοι μας, με είχαν όπα-όπα στη Βουλή. Με πολλή αγάπη…
Όταν πρωτοκάθησα δίπλα στους βουλευτές, σεμνά, μ’ ένα ολόμαυρο ταγιεράκι, γράφτηκε στις εφημερίδες τότε: “Μια σοβαρή κυρία, χαριτωμένη, εμφανίστηκε στη Βουλή”». “Νομίσαμε”, μου είπαν αργότερα, “ότι θα έρθει καμιά αρσενική, με τίποτα αρβύλες!!! Θα σε στέλναμε στο διάολο τότε”… “Καπνίζεις;” Με ρωτάνε. Όχι, λέω, γιατί έχω φωνή και δεν θέλω να τη χάσω. “Πάμε να σου προσφέρουμε ένα ούζο;” Έναν καφέ τον πίνω είπα. Είχαν λοιπόν να κάνουν με άνθρωπο νοικοκύρη κι όχι, όπως τον φαντάζονταν, αντρογυναίκα!…».
Η Ελένη Σκούρα αφιέρωσε το κοινοβουλετικό της έργο, σε κοινωνικούς σκοπούς και την καταπολέμηση ανισοτήτων.
«Έπρεπε τότε να γίνουν οι χωροφύλακες 45 ετών για να πάρουν άδεια να παντρευτούν. Νέοι άνθρωποι, αναγκάζονταν να δημιουργούν εξωσυζυγικές σχέσεις, να έχουμε δράματα…Πρότεινα μια τροπολογία. Ήταν τότε ο Λυκουρέζος υπουργός (σ.σ. υπουργός Εσωτερικών, Παυσανίας Λυκουρέζος) και τη δέχτηκε. Μόλις βγήκα έξω απ’ τη Βουλή, ο κόσμος με αγκάλιαζε. Οι χωροφύλακες μπορούσαν να παντρεύονται απ’ τα 25 τους χρόνια. Για χρόνια μετά, μου έστελναν οι άνθρωποι λουλούδια… Προσπάθησα να προστατέψω και τις μη διπλωματούχες νοσοκόμες, που είχαν τραβήξει όλο τον πόλεμο και τις παραγκώνιζαν οι διπλωματούχες. Υπουργός Άμυνας ήταν ο Κανελλόπουλος, το δέχτηκε. Ωστόσο σαν θεσμός δεν πραγματοποιήθηκε. Όταν ξαναήρθε το θέμα στη Βουλή, δεν ήμουν πια βουλευτίνα…».
Η Ελένη Σκούρα πέθανε το 1991,σε ηλικία 95 ετών.