«Μια Ελιά σε κάθε πόλη» το σύνθημα της Προοδευτικής Δημοκρατικής παράταξης. Μπορεί να συμβεί αυτό; Η Ελιά είναι ένα καρποφόρο δέντρο, το οποίο για να μπορέσει να αναπτυχθεί απαιτείται υποτροπικό κλίμα. Κλίμα δηλαδή με κύρια χαρακτηριστικά τους ήπιους χειμώνες. Το δε καλοκαίρι πρέπει να είναι ζεστό και ξηρό με μέγιστη θερμοκρασία τους 40 βαθμούς. Ωστόσο μερικές ποικιλίες απαιτούν άρδευση για να παράξουν ικανοποιητικά.
Στην Ελλάδα όμως που ο πολιτικός χειμώνας είναι πολύ βαρύς και υπάρχει έντονη «λειψυδρία» ιδεών και προτάσεων, μπορεί η ελιά να επιβιώσει και να καρποφορήσει; Αν δεν δοκιμάσουμε να φυτέψουμε μια ελιά δεν μπορούμε να αποκλείσουμε αξιωματικά το ενδεχόμενο αυτό.
Πριν από μερικούς μήνες αυτό συνέβη. Βρέθηκαν 58 «αγρότες» που έριξαν τον σπόρο. Στη συνέχεια ήρθαν κι άλλοι, χιλιάδες κόσμου να βοηθήσουν στην καλλιέργεια. Τα πρώτα δείγματα ήταν πολύ θετικά και παρά την «κακοκαιρία» που δημιούργησαν ορισμένοι (μάλλον κομπλεξικοί και ανίκανοι να δεχθούν το νέο) η ελιά όχι μόνο επιβίωσε αλλά έγινε και πιο δυνατή.
Ενόψει ευρωεκλογών κάποιοι άλλοι «καλοπροαίρετοι» προσπάθησαν να δημιουργήσουν τεχνητή ένταση και προβλήματα, χωρίς να κάνουν αντιληπτή την αιτία των πράξεών τους. Και πάλι η ελιά ξεπέρασε το κίνδυνο του «δάκου». Ήδη στην στη συνδιάσκεψη του περασμένου σαββατοκύριακου δόθηκε ένα βροντερό μήνυμα. Ένα μήνυμα ελπίδας, ένα μήνυμα ενότητας. Δόθηκε ένα μήνυμα για την αλλαγή που είναι εφικτή.
Σε όλες τις κατηγορίες που προσάψαν κατά καιρούς οι ορισμένοι καλοπροαίρετοι, η ελιά έδωσε απαντήσεις. Όχι μόνο με λόγια αλλά και με πράξεις. Κατηγορήθηκε ότι μάζεψε όλο εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ με σκοπό την ανάστασή του. Τι σχέση μπορεί να έχουν ή είχαν με αυτό στελέχη όπως ο Σκάλκος ή η Τριανταφύλλου; Άλλωστε αρκετοί εκσυγχρονιστές του ΠΑΣΟΚ και με τη βούλα μετακόμισαν στο «νέο» και «αμόλυντο» κόμμα του Κουβέλη. Επιβεβαίωση οι τρέχουσες εξελίξεις στη ΔΗΜΑΡ-Προοδευτική Συνεργασία. Οι παρανοϊκοί του Συριζα και γενικά όλοι αυτοί του φαιοκόκκινου μετώπου του αντιμνημονίου, οι οραματιστές μιας νέας Αργεντινής κατηγόρησαν την ελιά ότι είναι μνημονιακή, δεξιά και αντιλαϊκή. Εδώ απλά γελάμε. Το γεγονός ότι η ελιά δεν υπέθαλψε συνδικαλιστές, γρανάζια μηχανισμών, φθαρμένους και διεφθαρμένους και λαϊκιστές σε συνδυασμό με την αδυναμία των παρανοϊκών να παράγουν προτάσεις και να ασκήσουν σοβαρή πολιτική είχε ως αποτέλεσμα να καταστεί αποδέκτης λάσπης στα όρια της χυδαιότητας. Τους βολεύει τους παρανοϊκούς άλλωστε να θέτουν ψευδοδιλλήματα και να καλλιεργούν κλίμα πόλωσης. Μόνο έτσι μπορούν να φουσκώσουν τα ποσοστά τους.
Αυτές οι επιθέσεις συνεχίζονται και όσο πλησιάζουμε στις εκλογές τόσο θα εντείνονται. Η Ελιά όμως δεν έχει να φοβηθεί απολύτως τίποτα. Έχει θέσει τις κατευθύνσεις και τους στόχους της και θα πετύχει. Έχει την ιστορική υποχρέωση να το κάνει. Σε μερικές μέρες θα ανακοινωθεί το ευροψηφοδέλτιό της. Όλοι ξέρουμε ότι θα είναι ένα ψηφοδέλτιο που μεταξύ άλλων θα συμβολίζει την αλλαγή, τις μεταρρυθμίσεις, το νέο και γενικότερα όλο αυτό το πνεύμα στο οποίο πρέπει να κινηθεί στο εξής όχι μόνο η μεγάλη δημοκρατική παράταξη αλλά και η χώρα. Άλλωστε μην ξεχνάμε πως τα άνθη της ελιάς εμφανίζονται προς το τέλος Μαΐου και ο καρπός της ωριμάζει στα μέσα προς τέλη του φθινοπώρου, οπότε και ξεκινάει η συγκομιδή. Εν προκειμένω το «λιομάζωμα» πρέπει να γίνει τώρα και να συνδυαστεί με την λήξη του «φθινόπωρου» που βρίσκεται η χώρα μας και οι πολίτες της.