Πριν από λίγο καιρό έγραψα για τα voucher του τουρισμού και για ένα πάρτι που άρχιζε. Και ξαφνικά εψές, που έπιανε τα νέα για το 40% που δουλεύουν αδήλωτοι στον τουρισμό, γέμισε πάλι ο τόπος πεφταστέρια και ανθρώπους που πέφτουν από τα σύννεφα.

Πώς βρε παιδί μου συμβαίνει κάτι τέτοιο;

Μα είναι προφανές, πώς. Ο επιχειρηματίας του τουρισμού, με το μεγάλο μαγαζί, θα δηλώσει μόνον, υποχρεωτικά, τα voucher που δέχτηκε (δηλαδή τζάμπα προσωπικό) και έναν ή δύο από τους υπόλοιπους, που ως είλωτες τους έχει στο «μαγαζί». Γιατί: ουδέποτε κάποιος τον έλεγξε για τους «μαθητευόμενους» από το εξωτερικό και την αναλογία τους με το προσωπικό που απασχολεί, ουδέποτε κάποιος τον έλεγξε για την αντιστοιχία των τιμών που πουλάει με τις υπηρεσίες που προσφέρει ουδέποτε κάποιος έλεγξε κατά πόσον ξανάρχονται αυτοί που ήρθαν μία φορά στον τόπο μας.

Το ότι κανείς δεν θέλει ν’ αλλάξει τίποτε σ’ αυτόν τον τόπο, όσο γραφικό και αν ακούγεται, μονότονο και εκνευριστικό, άλλο τόσο αληθινό και πραγματικό είναι και θα το επαναλαμβάνω μέχρι να δω κάτι που να πείθει για το αντίθετο. Και θα ασχοληθούν όλοι και πάλι με νούμερα επίπλαστα και θα πανηγυρίζουν για το τίποτε, προσπαθώντας να κρύψουν κάτω από το χαλί τους χιλιάδες ανέργους που θα προκύψουν ξανά τον Σεπτέμβριο μήνα από τον τουρισμό και το πάρτι των βάουτσερ… τριάντα μύρια ήταν αυτά.

Και άντε πάλι από την αρχή. Λόγω του ότι, όταν υπολογίζουν πως τον Μάιο φέτος, που ήτανε το Πάσχα, αυξήθηκαν οι αφίξεις για παράδειγμα στη Μύκονο 500% , κανείς δεν ρώτησε τι να ’κανε ο όποιος έρμος, φουκαράς 5-6-7 Μαΐου, πέρσι, στη Μύκονο. Και μετά αναρωτιέται ο βλαξ: «Ε, ε, αυτό δεν μας το είπανε!»… ίσως να το κάνουμε στο επόμενο μάθημα.

Έτσι βγαίνουν τα νούμερα και τα εκατομμύρια των επισκεπτών και τα εκατομμύρια που δήθεν ανεβάζουν το ΑΕΠ και πάει λέγοντας. Κανείς δεν έχει καταλάβει, και ούτε πρόκειται ποτέ, γιατί αυτή η συμπαιγνία για το διαγούμισμα των χρημάτων του Κοινωνικού Ταμείου.