Έλα να συμμαζευόμαστε παιδιά… έλα το παρακάναμε…

Μιχάλης Τριανταφυλλίδης 29 Σεπ 2020

Απ τη μια μεριά, οι «αγωνιστές» που σημαδεύουν τις μαθητικές καταλήψεις, απ? το σπίτι τους. Απ? την άλλη, οι ηλίθιοι, που συμπαραστέκονται σε μιαν υπόθεση, που κάποιοι ακόμη πιο χαλβάδες, θέλουν να μας την παρουσιάσουν και ως παράδοση,

Απ την μια η ανεκδιήγητη κόρη του καθηγητή μας, που συνεχίζει να ντροπιάζει τη μνήμη και το όνομά του και αυτό που την ενδιαφέρει είναι η αναπλήρωση των ωρών που χάνονται και γενικά είμαστε μια παρά πολύ ωραία ατμόσφαιρα. Μια ωραία ατμόσφαιρα, μιας κοινωνίας που χτυπώντας, μια στο καρφί και μια στο πέταλο, δεν εννοεί να έρθει στα συγκαλά της και να ωριμάσει.

Κάποιοι από αυτούς που είναι στις καταλήψεις, δεν εννοώ κνίτες ή άλλους βλάκες, αλλά παιδιά, με λόγο στρωτό και επιχειρήματα σοβαρά, διαλέγονται με τρόπο απολύτως δημοκρατικό. Τους άκουσα και εξεπλάγην. Γιατί και πολύ σωστά ελληνικά μιλούσαν και έθεταν μία σειρά προβλήματα, που ο ίδιος ο Δήμαρχος, που τους άκουγε, ήταν αμήχανος και δεν μπορούσε να τους απαντήσει.

Διότι, έτσι ακριβώς έχει το ερώτημα, σερσέμηδες. Τα σχολειά χρειάζονται τακτικό καθαρισμό, συνεχή απολύμανση, και καθαριότητα.

Κι ο Δήμαρχος παραδέχτηκε, ότι δεν υπήρχε τίποτε από τα δύο. Και επίσης τα ίδια τα παιδιά, κάθισαν και είδαν, πως για να έρθουν στα συγκαλά τους, ως τμήματα και να μην είναι παστωμένοι ο ένας επάνω στον άλλον, στο σχολειό τους, δεν χρειάζονται τίποτε περισσότερο, από το να αξιοποιήσουν μιαν ακόμη αίθουσα, η οποία υπάρχει και να φτιαχτεί ένα επιπλεόν τμημα…

Μην με αρχίσετε, οι δήθεν γνώστες, περί δασκάλων, καθηγητών και άλλες αηδίες. Οι άνθρωποι τους οποίους υποτίθεται πως σεμνύνεστε και ακούτε, με προσοχή και σοβαρά, δηλαδή οι επιστήμονες, είχαν πει από νωρίς, Άνοιξη ακόμα, ότι θα χρειαστούμε, περισσότερες αίθουσες γιατί δεν πρέπει να είναι, πάνω από 15 ή 16 άτομα , σε κάθε τάξη.

Το επανέλαβε ο καθηγητής Μόσιαλος και του όρμηξε ως ταύρος μαινόμενος σε υαλοπωλείο, κνιτης στη ψυχή και στο μυαλό, ο Λαμποργκίνης, με επιχειρήματα τελείως αστεία, επιπέδου κακού αμφιθεάτρου.

Όταν θα μάθουμε να συζητάμε κι εμείς, με τους διαμαρτυρόμενους, απαντώντας στα ερωτήματα τους και όχι στις εμμονές μας , υπάρχει μια πιθανότητα, να πάμε κανένα βήμα πιο μπροστά.

Προς το παρόν, σημειωτόν και ο καθένας το κοντό του και το μακρύ του, για να δικαιώσετε, ο ένας, τον άλλον.