Πάλι δυσκολίες, πάλι εμπλοκές, πάλι σίριαλ με την τρόικα. Και πάλι αγωνία για την εμπρόθεσμη καταβολή της δόσης. Στο ίδιο έργο θεατές. Και δυστυχώς, όλα αυτά δεν οφείλονται μόνο στις δογματικές εμμονές της τρόικας. Οφείλονται και στις καθυστερήσεις, τις ανεπάρκειες και την έλλειψη προετοιμασίας από την ελληνική πλευρά.
Η μη έγκαιρη δημιουργία μιας βάσης δεδομένων για την αναλογική, προοδευτική και δίκαιη φορολόγηση των ιδιοκτητών ακινήτων και η καθυστέρηση στην δημιουργία αξιόπιστου φοροεισπρακτικού μηχανισμού, οδήγησε την τρόικα στην απαίτηση για είσπραξη και φέτος του τέλους ακινήτων από την ΔΕΗ. Και δυστυχώς, αυτό το σοβαρό μεν, πλην όμως όχι και τόσο σημαντικό σε σχέση με άλλα, θέμα, έγινε μείζον πολιτικό ζήτημα. Αναλώθηκε χρόνος σε διαπραγματεύσεις και με την τρόικα, αλλά και μεταξύ των κυβερνητικών εταίρων, σπαταλήθηκε πολύτιμο πολιτικό κεφάλαιο, σε βάρος άλλων επειγόντων για την χώρα προβλημάτων. Το αποτέλεσμα βέβαια, γνωστό…
Αλλά το μεγάλο αγκάθι που μπλοκάρει τις συζητήσεις, είναι το δημόσιο. Στην κοινή γνώμη έχει παγιωθεί -και όχι άδικα- η αντίληψη ότι το πολιτικό σύστημα και ειδικότερα μερικές πλευρές του, δεν θέλουν να θίξουν το δημοσιοϋπαλληλικό κατεστημένο. Όλοι έχουμε προσωπική αντίληψη του καθεστώτος πλήρους ατιμωρησίας και αυθαιρεσίας που επικρατούσε για δεκαετίες στο δημόσιο. Οι επαρχιακές πόλεις, όπου τα πράγματα φαίνονται ευκολότερα, έχουν γεμίσει πολυτελείς βίλες δημοσίων υπαλλήλων, που δεν μπορούν να δικαιολογηθούν από τα εισοδήματά τους. Και κάθε μέρα βγαίνουν απίστευτες ιστορίες καταδίκων, ακόμη και για φόνους, που πληρώνονται από το δημόσιο.
Πιστεύω ότι χρειάζεται ριζοσπαστική νομοθετική παρέμβαση. Δεν λέει κανείς να παραβιασθεί το Σύνταγμα. Αλλά μπορεί νομοθετικά να γίνει αναλογική εφαρμογή όσων γίνονται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ή γίνονται και στη χώρα μας στην Ποινική Δικονομία. Για παράδειγμα, για σοβαρά κακουργήματα υπάρχει ο θεσμός της προσωρινής κράτησης μέχρι τη δίκη. Γιατί δεν θα μπορούσε, για τέτοια αδικήματα, να υπάρχει και ο θεσμός της προσωρινής απόλυσης χωρίς μισθό μέχρι την δίκη και το πειθαρχικό; Επίσης, στις ποινικές δίκες η απόφαση του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου μπορεί να μην δίδει στην έφεση ανασταλτικό αποτέλεσμα και ο κατηγορούμενος να πηγαίνει στη φυλακή μέχρι την εκδίκηση της έφεσής του. Γιατί να μη μπορούν και τα πρωτοβάθμια πειθαρχικά να μη δίδουν ανασταλτικό χαρακτήρα στην ένσταση και ο υπάλληλος να απολύεται αμέσως; Και αν δικαιωθεί στο δευτεροβάθμιο, να αποζημιώνεται. Δηλαδή, το δικαίωμα στην ελευθερία, είναι λιγότερο ιερό από το μισθό του δημοσίου υπαλλήλου;
Δυστυχώς, αυτές οι αγκυλώσεις έχουν ως αποτέλεσμα να μην επικεντρώνεται η διαπραγμάτευση σε θέματα ζωτικά για την τόνωση της πραγματικής οικονομίας. Σε ζητήματα που έχουν σχέση με την ρευστότητα στην αγορά, την ανάπτυξη, την αντιμετώπιση της διογκούμενης ανεργίας, την δημιουργία ευκαιριών απασχόλησης, την προστασία των στρωμάτων που βρίσκονται στα όρια της εξαθλίωσης. Όταν υπάρχουν 1,5 εκατομμύριο άνεργοι στον ιδιωτικό τομέα και οι ελεύθεροι επαγγελματίες που είναι ουσιαστικά άνεργοι δεν έχουν μετρηθεί, αλλά φτάνουν κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες, η επικέντρωση στους «επίορκους» καταντά προκλητική. Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση πρέπει να αποκτήσει περισσότερο δυναμισμό, τόλμη και ριζοσπαστικότητα. Η προγραμματική συμφωνία των τριών κυβερνητικών εταίρων, πρέπει να επικαιροποιηθεί. ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ πρέπει να συμμετάσχουν πιο ενεργά στην κυβέρνηση, και με πολιτικά πρόσωπα, και να αναλάβουν το μερίδιο της ευθύνης που τους αναλογεί. Σε επίπεδο προσώπων, πρέπει να απομακρυνθούν αυτοί που απεδείχθησαν ανεπαρκείς και να μπουν άνθρωποι ικανοί και έτοιμοι να παράγουν έργο.