Τίποτα δεν προδιαγράφεται και δεν προοιωνίζεται εύκολο… Αντιθέτως, και παρά τη στιγμιαία αισιοδοξία που μπορεί να δημιουργείται πάντα με τον σχηματισμό κάθε φορά μιας νέας κυβέρνησης, όλα δείχνουν ότι από τον Σεπτέμβριο και μετά τα πράγματα θα γίνουν και πάλι εξαιρετικά δύσκολα.

«Η τέλεια καταιγίδα» που πολλοί «οικονομικοί μετεωρολόγοι» προέβλεπαν και ευτυχώς μέχρι στιγμής δεν επαληθεύθηκαν, πιθανότατα να είναι ακόμη μπροστά μας, με την τελική σύγκρουση να έχει απλώς μετατεθεί για κάποια άλλη στιγμή, όχι πολύ μακρινή.

Εκτός και αν… σε πείσμα των καιρών και παρά τις δυσοίωνες προβλέψεις, η κυβέρνηση αυτή τα καταφέρει! Με τη βοήθεια, όχι μόνο του Θεού, όπως είχε πει όταν ανέλαβε στην πρώτη δήλωσή του τότε ο Σαμαράς για να μας «καθησυχάσει» -μιμούμενος προφανώς τον Τζ. Μπους- αλλά κυρίως από την αποφασιστικότητα και συλλογική θέληση όλων μας να σωθούμε και των Ευρωπαίων και των άλλων συμμάχων, εταίρων και δανειστών μας να βοηθήσουν χωρίς νέα μνημόνια και επιπλέον απαιτήσεις, για να βγούμε επιτέλους από το «σπιράλ του θανάτου», στο οποίο εδώ και τέσσερα χρόνια έχουμε πέσει. Με τη χαλάρωση των ασφυκτικών όρων, με επιπλέον βοήθεια για την ανάπτυξη και την πραγματική οικονομία και κάθε δυνατής στήριξης για την επανασύσταση, ουσιαστικά, του ελληνικού κράτους.

Με την αποτελεσματικότητα κυρίως που καλείται να δείξει η νέα κυβέρνηση στην πραγματοποίηση των εντελώς απαραίτητων πλέον και σε άμεση προτεραιότητα μεταρρυθμίσεων. Με τον «αφοπλισμό» από τον κρατικό μηχανισμό όλων εκείνων των παραγόντων που σαμποτάρουν χρόνια τώρα και εμποδίζουν, από εντελώς ίδιον και στενά προσωπικό και συντεχνιακό συμφέρον, τον εκσυγχρονισμό του κράτους και την είσπραξη εντελώς απαραίτητων εσόδων για τη δημοσιονομική εξυγίανση.

Ζούμε ένα ακραίο πολιτικά κλίμα, με μια αξιωματική αντιπολίτευση που ουδέποτε υπήρξε στη νεότερη ιστορία χώρας τόσο ακραία επιθετική, τόσο έξω από κάθε λογική στοιχειώδους ρεαλιστικής και ορθολογικής αντιμετώπισης των προβλημάτων, τόσο «αντισυστημικής» που να αμφισβητεί όχι μόνο την κυβερνητική πολιτική εκ προοιμίου, αλλά πολλές φορές και το σύνολο της θεσμικής και πολιτικής λειτουργίας της χώρας. Με ένα νεοναζιστικό κόμμα, το πιο ακραίο και επιθετικό στην Ευρώπη, στην Ελληνική Βουλή να δυναμιτίζει καθημερινά την λειτουργία της, να αμφισβητεί ευθέως το δημοκρατικό πολίτευμα και να υπονομεύει κάθε έννοια κοινωνικής συνοχής και κοινωνικής ειρήνης.

Δεν υπάρχει χρόνος, ούτε μέρα ούτε ώρα για χάσιμο και γι’ αυτό δεν πρέπει να υπάρξουν αναστολές, καθυστερήσεις και υποχωρήσεις στην υλοποίηση του κυβερνητικού προγράμματος που έχει συμφωνηθεί.

Εκτός και αν συμβιβασθούμε με την ιδέα πως δεν μπορούμε τίποτε άλλο να κάνουμε, παρά να περιμένουμε τον από μηχανής θεό ή το μοιραίο… και ότι δεν έχουμε παρά να δώσουμε όλοι μας ένα τελευταίο ραντεβού στα «γουναράδικα» του Τσίπρα και του Μιχαλολιάκου!

Κάθε τι που δεν γίνεται από εδώ και πέρα όπως πρέπει και στην ώρα του θα είναι και ένα επιπλέον χτύπημα, πιθανόν και μοιραίο, στο ήδη βαριά πληγωμένο κορμί της Ελλάδας. Και μια επιπλέον δυνατότητα σε όσους έχουν καθίσει στην «άκρη του ποταμού» και περιμένουν να δουν τα πτώματα να περνούν και να τα μετρήσουν!