Λίγες σκέψεις με τις οποίες πορεύομαι τούτες τις μέρες.

Έχει πλέον επισήμως ανακοινωθεί πώς εισερχόμαστε στον προθάλαμο των συζητήσεων με την Τουρκία για την επίλυση των διαφορών μας.

Ο υπουργός των εξωτερικών Γεραπετρίτης ήταν σαφέστατος στις δηλώσεις του και στις συνεντεύξεις του των τελευταίων ημερών.

Στην συνέντευξή του στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της 06.10.2024, αναφέρει:

«Αυτή τη στιγμή οι 2 υπουργοί εξωτερικών έχουμε λάβει εντολή να αξιολογήσουμε αν συντρέχουν οι προϋποθέσεις για να προχωρήσουμε στην ουσιαστική συζήτηση για την οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας και αποκλειστικής οικονομικής ζώνης. Οι προϋποθέσεις συνδέονται με το περιεχόμενο της συζήτησης, που μπορεί να αφορά μόνο το συγκεκριμένο ζήτημα, τις γενικές αρχές που θα εφαρμοστούν για την οριοθέτηση, ήτοι την πλήρη εφαρμογή του διεθνούς δικαίου, το χρονοδιάγραμμα και τη μορφή του διαλόγου και την τυχόν παραπομπή σε διεθνή δικαιοδοσία, που θα μπορούσε να είναι το τέλος αυτής της διαδρομής στη βάση συνυποσχετικού».

Παρέθεσα αυτούσιο το κείμενο γιατί σε τέτοιες περιστάσεις η παραμικρή σκόπιμη ή όχι τροποποίηση μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την πλήρη αλλοίωση των συμπερασμάτων.

Εισερχόμαστε λοιπόν στον προθάλαμο μόνον των συζητήσεων και δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα κατορθώσουμε να μπούμε στον θάλαμο των συζητήσεων.

Δεν γράφω αυτές τις σκέψεις για να επαναλάβω πράγματα που έχουν κατ’ επανάληψη γραφτεί και συνεχίζουν να γράφονται τούτες τις μέρες.

Θεωρώ πως αν κάποιος δεν έχει αποκτήσει μέχρι σήμερα εικόνα της πραγματικότητας και της κατάστασης στην οποία έχουμε λόγω των εχθρικών σχέσεών μας με τους ανατολικούς γείτονές μας, δεν είναι το δικό μου γράψιμο που θα τον βοηθήσει.

Ας έχει όμως κατά νου πως οι διαφορές μεταξύ γειτονικών χωρών επιλύονται πάντα είτε με διμερείς διαπραγματεύσεις και προσφυγή στο διεθνές δίκαιο είτε με πόλεμο και εποπτευόμενες διμερείς διαπραγματεύσεις και προσφυγή στο διεθνές δίκαιο αν όχι στο δίκαιο του ισχυρού.

Προσωπικά δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος πως στην περίπτωσή μας θα βρει κάποτε εφαρμογή ο πρώτος τρόπος.

Δεν είμαι αισιόδοξος γιατί έχω αντίληψη του μεγέθους του πολιτικού κεφαλαίου που χρειάζεται να αναλωθεί για την επίτευξη όποιας συμφωνίας και αυτό αφορά τις πολιτικές ηγεσίες και των δύο χωρών.

Στην τρέχουσα περίοδο αφορά το πρόεδρο Ερτογάν και τον πρωθυπουργό Μητσοτάκη.

Για τον πρόεδρο Ερτογάν μοιάζει τα πράγματα να είναι λιγότερο δύσκολα λόγω της δυναμικής του εσωτερικού πολιτικού σκηνικού. Οι αντιδράσεις της αντιπολίτευσης αναμένονται σχετικώς ήπιες, η διαχείριση της κοινής γνώμης λιγότερο σύνθετη.

Για τον πρωθυπουργό Μητσοτάκη τα πράγματα είναι δύσκολα.

Ισχυρή από τα δεξιά αντιπολίτευση όπως είναι αναμενόμενο. Έχει ήδη πυροδοτήσει τη σχετική ρητορική.

Ισχυρή εσωτερική αντιπολίτευση με κορυφή του παγόβουνου τον ανεκδιήγητο Αντώνη Σαμαρά και εξαπτέρυγα τον Κώστα Καραμανλή και τον Προκόπη Παυλόπουλο.

Στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα χάσουν την ευκαιρία να «πάρουν εκδίκηση» για τη στάση της ΝΔ στη συμφωνία των Πρεσπών. Δήγμα γραφής και η επερώτηση της Θεοδώρας Τζάκρη και άλλων 16 βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ προς τον υπουργό Γεραπετρίτη με την οποία τον εγκαλούν υιοθετώντας κατ’ ουσία τις αθλιότητες του Σαμαρά.

Στο ΠΑΣΟΚ, δυσάρεστη έκπληξη για μένα η ανάρτηση του κοινοβουλευτικού του εκπροσώπου Δημήτρη Μάντζου, παραθέτω αυτούσιο στη συνέχεια το σχετικό απόσπασμα.   

«Οι χθεσινές βαριές κατηγορίες του πρώην Πρωθυπουργού και εν ενεργεία Βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, κ. Αντώνη Σαμαρά για “εμπαιγμούς” και “άδικες λύσεις” σε βάρος της Κύπρου, εγείρουν σοβαρά ερωτήματα, στα οποία Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας οφείλει να λάβει άμεσα σαφή θέση:
 

Δέχεται την αποσύνδεση του Κυπριακού από τις ελληνοτουρκικές σχέσεις;
 

Βρίσκεται η Αθήνα πραγματικά και ανεπιφύλακτα στο πλευρό της Λευκωσίας για την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων με σκοπό την προώθηση μιας δίκαιης λύσης για το Κυπριακό;
 

Πως συμπλέουν οι κατευναστικές δηλώσεις για «ήρεμα νερά» και οι βιαστικές δηλώσεις για «ανοικτό παράθυρο» ευκαιρίας για «οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών» (αορίστως) στο Αιγαίο, με τη μεθοδική προσπάθεια της Άγκυρας για δημιουργία τετελεσμένων στην Κύπρο;»
 

Δυσάρεστη έκπληξη όλο αυτό, όχι μόνο γιατί μοιάζει να σύρεται από τις δηλώσεις Σαμαρά αλλά γιατί εμμέσως πλην σαφώς υποβιβάζει το Κυπριακό από διεθνές και ειδικώς ευρωπαϊκό πρόβλημα σε ελληνοτουρκική διαφορά.

Περιμένω περισσότερα και καλύτερα από το ΠΑΣΟΚ.

Πολλοί περιμένουμε περισσότερα και καλύτερα από το ΠΑΣΟΚ.

Για την κομμουνιστική αριστερά δεν έχω κάτι να γράψω, πρωταθλήτρια πατριωτικού λαϊκισμού ήταν και παραμένει. Θα εκπλαγώ να ακούσω κάτι διαφορετικό.

Καταλήγοντας.

Ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης έχει χάσει το παιχνίδι από τα αποδυτήρια;

Μάλλον ναι, εκτός εάν.

Εκτός εάν κινητοποιηθεί η κοινωνία, εμείς οι πολίτες, όσοι τέλος πάντων υποστηρίζουμε πως η διαδικασία διαπραγμάτευσης με την Τουρκία όπως τείνει να διαμορφωθεί, είναι προς όφελος της χώρας. Θα μεγαλώσει τα όρια της κυριαρχίας της. Θα της επιτρέψει να ενασκήσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα.

Είναι γνωστή παθογένεια της χώρας μας το πολιτικό προσωπικό να έπεται της κοινής γνώμης, να μια καλή ευκαιρία να το εκμεταλλευτούμε.

Λοιπόν θα αφήσουμε να χτιστούν πολιτικές καριέρες σε βάρος της χώρας ή θα πάρουμε το παιχνίδι στις πλάτες μας.