Άκουσα καλά; διάβασα καλά; μήπως είναι διαδικτυακές διαδόσεις; μήπως η καλοκαιρινή παραζάλη που ακόμα διαρκεί; Όχι, όχι! Την είδηση περί κατάργησης των καλλιτεχνικών μαθημάτων στη γυμνασιακή (δευτεροβάθμια) εκπαίδευση, τη διάβασα σε αξιόπιστες εφημερίδες και είναι γεγονός που ξαφνιάζει για την απόλυτη ασέβεια προς τον εκκολαπτόμενο πολίτη από μέρους των υπευθύνων τού υπουργείου Παιδείας! Σε τέτοια διάσταση, που να μην πιστεύουμε πως το μέγεθος αυτής της απερισκεψίας να διαγραφούν τα καλλιτεχνικά μαθήματα (μουσική-εικαστικά-θεατρικά, κλπ) δεν το έχουν αντιληφθεί οι εμπνευστές…
Είναι από εκείνα που αδυνατείς να πιστέψεις πως γίνονται εν έτει 2013, όταν όλες οι χώρες, σε ευρωπαϊκό επίπεδο (και όχι μόνο) προσπαθούν, εδώ και δεκαετίες, να ανεβάσουν τον πήχη τής εκπαίδευσης του πολιτισμού, για να φέρουν τον κόσμο πιο κοντά στις δημιουργικές τέχνες, στα γράμματα, καθώς και σε μια βαθύτερη καλλιέργεια. Όταν η ανθρωπότητα έχει ομονοήσει πως ο μόνος τρόπος για να υπάρξει μια ευρύτερη-βαθύτερη παγκόσμια επικοινωνία, είναι η εξέλιξη του πολιτισμού, της καλλιέργειας των τεχνών και των επιστημών και όχι η ψυχρή τεχνολογική εξέλιξη, καθώς και η μονόπλευρη διαδικτυακή χρήση. Για να διαφοροποιηθούμε από τα συχνά συμπτώματα κανιβαλισμού και φασίζουσας ιδεολογίας, που τείνει να γίνει… «λαϊκό κίνημα» και εθνική ντροπή…
Τώρα, η είδηση της κατάργησης των καλλιτεχνικών μαθημάτων, δεν θίγει μόνο τους εργαζόμενους καθηγητές τής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, αλλά αφορά σε έναν ολόκληρο παράλληλο κόσμο. Μαθητές, γονείς, καθηγητές, κοινωνικές τάξεις, μελλοντικά επαγγέλματα, αγορά εργασίας και-κυρίως-η αναζήτηση ενός καλύτερου κόσμου, που θα προοδεύει με βάση μια βαθύτερη εκπαιδευτική καλλιέργεια, που θα ανοίγει τον νου και το συναίσθημα προκαλώντας θετικές δράσεις και οράματα στις μελλοντικές κοινωνίες…
Δεν είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος για να υποδείξει ποιες μέθοδοι διδασκαλίας θα μπορούσαν να αποκαταστήσουν το κενό που δημιουργεί η πασιφανής γκάφα τού υπουργού και των περί αυτού συμβούλων. Και μη μας πουν πως και αυτό είναι «μνημονιακή υποχρέωση», που εκτελείται πάραυτα από τους «δικούς μας». Ε, όχι κι αυτό ανάμεσα σε άλλα!
Τις προάλλες, έβλεπα καθηγητές τής Δεύτερης βαθμίδας να έχουν σκορπιστεί σε δημόσιους χώρους, σε διαλέξεις-συναυλίες-συνάξεις πολυποίκιλες, ώστε να ενημερώσουν τον κόσμο για την απίστευτη αυτή απόφαση, που θα μπει σε λειτουργία από το νέο σχολικό έτος και θα αποδυναμώσει τα σχολεία, τον μαθητόκοσμο και, μακροπρόθεσμα, το μέλλον τού τόπου. Τους θαύμασα για την επιμονή και το πάθος τους!
Η στήλη αυτή του προσωπικού μου «ημερολογίου», στο facebook, είναι πολύ ευαίσθητη σε τέτοια θέματα που υπερβαίνουν την ανεκτικότητά μου σε τόσα και τόσα της δύστροπης εποχής μας…
Εδώ έχουμε να κάνουμε με τις γενιές που όταν θα μεγαλώσουν, θα μπουν μέσα στην κοινωνία ανεπαρκείς μορφωτικά, αφού η σχολική παρέμβαση θα έχει αφαιρέσει κάθε συζήτηση, κάθε επαφή με όλο το φάσμα των τεχνών. Θα κατασκευάσει πολίτες δίχως καλλιτεχνικά κριτήρια, πρόθυμους να χειροκροτούν Ρέμους και Πλούταρχους, αφού δεν θα υπάρχει τίποτα που να «υποχρεώνει» τον μαθητή να μάθει, να ακούσει, να σκεφτεί, να προετοιμαστεί, να δράσει, γύρω από δημιουργικούς τομείς που ακονίζουν το μυαλό και την ευαισθησία, το δραστηριοποιούν γύρω από σκέψεις-ιδέες, και δεν το εγκαταλείπουν έρμαιο στους μηχανιστικούς τρόπους τής τεχνοκρατίας και των εμπορικών συναλλαγών…
.
* Από την προσωπική σελίδα στο fb του συνθέτη, με την άδειά του