Ο διαπραγματευτής χωρίς διαπραγματεύσεις Α. Μαυρογιάννης υπέβαλε την παραίτησή του στον ΠτΔ- «ελλείψει κινητικότητας στο εθνικό μας θέμα». Όμως, ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος Μ. Πελεκάνος διευκρίνησε ότι «παραμείνει στο πόστο του έως και τις 15 Μαΐου, όπως προνοεί και το σχετικό συμβόλαιο που έχει υπογράψει». Τόσο απλά. «Παραιτείται» με την λήξη του συμβολαίου του! Γιατί όμως ανακοινώνει «παραίτηση» αφού δεν είναι παραίτηση; Για να κάνει λίγο θόρυβο γύρω από το όνομά του ενόψει ζυμώσεων για τις προεδρικές.
Τρεις γενικότερες παρατηρήσεις:
• Ο Α. Μαυρογιάννης υπηρέτησε και δικαιολόγησε όλες τις πολιτικές Αναστασιάδη. Αφού δικαιολόγησε ακόμα και την στροφή στα «δύο κράτη» (μάς είπε πως ήταν μια απλή «ιδεοθύελλα), τώρα έχει υπέρτερες φιλοδοξίες: να υπηρετήσει (και αυτός) τον τόπο από την θέση προέδρου!
• Παραιτείται «ελλείψει κινητικότητας στο εθνικό μας θέμα». Αλλά αυτό συμβαίνει από το καλοκαίρι του 2017. Πώς θα πείσει ότι τώρα την βλέπει; Ανέλαβε η εφ/δα ο «Πολίτης» να μάς το εξηγήσει: «Η απουσία εξελίξεων στο Κυπριακό επιβεβαιώθηκε την περασμένη βδομάδα» με την επίσκεψη Νούλαντ στη Λευκωσία! Ενώ προφανώς τα προηγούμενα 4μιση χρόνια η κινητικότητα έτρεχε αδιάκοπα! Μέσα σε ελάχιστο χρόνο ο «Πολίτης» του έδωσε μιαν πρωτοσέλιδη συνέντευξη. Προ μηνός πρωτοσέλιδες δηλώσεις για το φυσικό αέριο. Για ισορροπία έβαλε τον «διαπραγματευτή μας» μαζί με τον εμπειρογνώμονα Χ. Έλληνα. Πρωτοσέλιδα (17/4) η λεγόμενη παραίτηση και ιστορικό διαφόρων δηλώσεών του.
Ο Ν. Αναστασιάδης μετά την παραλαβή της επιστολής παραίτησης εξέφρασε «τις θερμές ευχαριστίες του στον Α. Μαυρογιάννη για την άψογη, έντιμη και ειλικρινή συνεργασία που καθ’ όλη τη διάρκεια της μεταξύ τους συνεργασίας». Προσθέτει: «Μαζί βίωσαν ελπίδες και απογοητεύσεις που δημιουργούσαν άλλοτε η πρόοδος και άλλοτε οι συχνές υπαναχωρήσεις από τουρκοκυπριακής πλευράς». Ωστόσο, παρά τις βολές Αναστασιάδη, δεν βρίσκω κάποια «υπαναχώρηση» από πλευράς Ακιντζί στο πέντε χρόνια της ηγεσίας του. Είναι ο ίδιος Ακιντζί που επέδειξε συνέπεια λόγων και έργων, ενώ κατέθεσε Χάρτη για το εδαφικό και στήριξε με εντιμότητα το Πλαίσιο Γκουτέρες. Αλλά είχαμε πλήθος από υπαναχωρήσεις Αναστασιάδη με την πλήρη στήριξη Μαυρογιάννη- δύο κράτη, απροσδιόριστη αποκεντρωμένη, προεδρικό σύστημα, επιστροφή στο σύνταγμα του 1960, απόρριψη του πλαισίου Γκουτέρες, διάλυση του διαπραγματευτικού τοπίου. Σε όλα τα πιο πάνω οι Ν. Αναστασιάδης και Α. Μαυρογιάννης είχαν, πράγματι, «άψογη, έντιμη και ειλικρινή συνεργασία». Ο συγγραφέας Μ. Δρουσιώτης, στο βιβλίο του «Έγκλημα στο Κραν Μοντάνα», (σελ 61) γράφει πως «ο Αναστασιάδης θεωρούσε τον Μαυρογιάννη υποτακτικό και τον αποκαλούσε Φιλιππινέζα, επειδή μπορούσε να υπηρετήσει το ίδιο πιστά οποιονδήποτε Πρόεδρο».
Θεωρώ ότι ο τόπος δεν χρειάζεται αργόσχολους υπαλλήλους του υπεξ για να συνεχίσει να παραμένει στάσιμος. Η συντεχνία δεν έχει κάτι άλλο να προσφέρει-εκτός από φόβο, καταγγελία και ήξεις αφήξεις. Δοκιμάστηκαν. Κρίθηκαν. Αποδείχθηκαν ελάχιστοι. Επιπρόσθετα ο διαπραγματευτής Α. Μαυρογιάννης αμέσως μετά την κατάρρευση των συνομιλιών στο Κραν Μοντάνα με εγκύκλιο του στις 11/7/2017 διέταξε τις Τεχνικές Επιτροπές να τερματίσουν τη δράση τους με το απίστευτο σκεπτικό «για να αποφευχθεί η μετατροπή του έργου τους σε μια διαδικασία εξομάλυνσης που θα λειτουργήσει ως υποκατάστατο της λύσης»...
Ο Ν. Αναστασιάδης σε απαντητικό σχόλιο του στον διαπραγματευτή υποστήριξε πως «η αδυναμία επιτυχούς έκβασης των συνομιλιών οφείλετο στην αδιαλλαξία της τουρκικής πλευράς και όχι σε λάθη ή παραλείψεις των Ελληνοκυπρίων, πολύ δε περισσότερο στα όποια τυχόν λάθη από πλευράς του κ. Μαυρογιάννη». Εκπληκτικός κυνισμός από την πλευρά Αναστασιάδη. Γενικά και αόριστα «όχι σε λάθη των Ελληνοκυπρίων», ή τυχόν λάθη του διαπραγματευτή (του). Βγάζει ο ίδιος τον εαυτό του έξω από το κάδρο των ευθυνών μιλώντας «για λάθη των Ε/Κ» ή του διαπραγματευτή (του).
Ο Ν. Αναστασιάδης το τελευταίο χρονικό διάστημα «διατάζει» τον πλανήτη να οριοθετήσει την ΑΟΖ ανάμεσα στην Κυπριακή Δημοκρατία και την Τουρκία. Διατάζει τις γύρω χώρες που να κινηθούν. Κάνει συσκέψεις για τα ίδια θέματα κάθε τόσο. Μαθαίνουμε σε επανάληψη τις ίδιες αποφάσεις που μάθαμε πριν λίγο καιρό όπως συμβαίνει με το μεταναστευτικό ή το ΓΕΣΥ. Όλα αυτά δεν τα κάνει τυχαία. Δεν προκύπτουν από διάθεση να πει κάτι-αφού δεν έχει. Τότε γιατί όλα αυτά;
1. Με τις καθημερινές δηλώσεις του μπλοκάρει την υποψηφιότητα Α. Νεοφύτου. Δεν της αφήνει ζωτικό χώρο να κινηθεί, αφού κάθε μέρα πρωταγωνιστεί ο ίδιος με τις δηλώσεις του.
2. Αποσυντονίζοντας την υποψηφιότητα Νεοφύτου, δίνει άπλετο χώρο στον τέως υπεξ Ν. Χριστοδουλίδη να κάνει αυτός παιχνίδι με κινήσεις «χαμηλής πολιτικής» (τσάγια, δείπνα, συναντήσεις κλπ)
3. Ενώ στο Ανώτατο Συμβούλιο του ΔΗΣΥ ο Ν. Αναστασιάδης μίλησε υπέρ Α. Νεοφύτου, με έργα κάνει το αντίθετο. Με τις συνεχείς παρεμβάσεις του βοηθά τον τέως υπεξ να κρύψει την πολιτική του ένδεια σε προτάσεις.
4. Η εκλογική μάχη το 2023 έχει ένα κεντρικό νόημα: την καταδίκη μιας διεφθαρμένης, μιας σάπιας διακυβέρνησης και όχι την συνέχισή της με «τρίτη θητεία Αναστασιάδη» με άλλο όνομα (Χριστοδουλίδης) ή με παραλλαγή των ιδεών της στο κυπριακό (όπως Μαυρογιάννης). Ο τελευταίος δεν είναι ένας «τεχνοκράτης», όπως τον εμφάνισε στο τηλεοπτικό ΡΙΚ στέλεχος του ΑΚΕΛ, αλλά είναι ένας τεχνοκράτης των τεχνασμάτων της μη λύσης.
5. Το «στοίχημα του 2023» καθορίζεται σε λίγες μέρες. Σημαντικές, πλειοψηφικές δυνάμεις μπορεί να εκφραστούν με διαφορετικό τρόπο. Από την δυνατότητα να διαβάσουμε το διακύβευμα αυτής της συγκυρίας θα κριθεί το αποτέλεσμα των ζυμώσεων αυτών. Είτε παραλλαγή Αναστασιάδη είτε προοδευτική αλλαγή.