Και εξερχόμενοι του Μεγάρου Μαξίμου ανακοίνωσαν την απόφασή τους για…περισσότερη Δημοκρατία….. Εκλογή Ευρωβουλευτών με σταυρό. Δημοκρατικό ή δημοκρατικοφανές; Είναι ένα ερώτημα.

Κι αν είναι αυτό τόσο δημοκρατικό, γιατί δε πήγαν στο ακόμα δημοκρατικότερο για τις αυτοδιοικητικές εκλογές, χωριστών ψηφοδελτίων για επικεφαλής και χωριστό για συμβούλους;

Να δοθεί στους πολίτες δηλ., η δυνατότητα επιλογής από το σύνολο των υποψηφίων. Πού υπήρχε το πρόβλημα;

Το τελευταίο διάστημα και βλέποντας προφανώς την οργή του κόσμου απέναντι στο πολιτικό σύστημα, να ξεχειλίζει και να μη λέει να κοπάσει, οι κρατούντες, βάζουν πλώρη για πολιτικές επιλογές που ηχούν θετικά στο πρώτο τους άκουσμα.Μελέτη περίπτωσης: εκλογή Ευρωβουλευτών με σταυρό και όχι με λίστα.

Μια Ευρώπη που, να σημειωθεί, επιμένουμε να είμαστε άκριτα και χωρίς πολιτική πρόταση, έστω κι αν δεν έκανε την παραμικρή κίνηση για να σωθεί η χώρα από τις αδηφάγες αγορές και οι πολίτες από την οικονομική καταστροφή.

Μια Ευρώπη που δεν έχει καταφέρει το αυτονόητο, να διαμορφώσει μηχανισμούς στήριξης των χωρών μελών της στα δύσκολα. Ας είναι… Θα μου πείτε, τι δημοκρατικότερο από το να έχουν το δικαίωμα οι πολίτες να αποφασίζουν ποιος θα τους εκπροσωπήσει στην Ευρώπη… Τόσα χρόνια επέλεγαν οι περί τον αρχηγό τους εκλεκτούς.

Η κινητοποίηση των πολιτών για συμμετοχή μεγάλη στις εκλογικές διαδικασίες, είναι δεδομένη με το σταυρό.Σταυρός λοιπόν κι όποιος εκλεγεί…

Δηλαδή… ο καλύτερος; Ο διασημότερος; Ή μήπως… Κάποια πράγματα, δύσκολα λέγονται…Φαντάζομαι συμφωνείτε…

Τι είναι όμως αυτό που τους κάνει να αποφασίζουν για τη θεσμοθέτηση διαφόρων θεμάτων και μάλιστα στο παρά πέντε;

Μήπως προσπαθούν με την όλη συζήτηση που δημιουργείται να οδηγούν τους πολίτες στο να ασχολούνται και να εστιάζουν στην ανάδειξη των προσώπων και όχι των πολιτικών; Να σκεπάσουν την «γύμνια» για το ότι δεν έχουν άποψη για το ποια Ευρώπη θέλουμε, ειδικά τώρα στα πιο δύσκολα της κρίσης;

Οι πολίτες εισπράττουν ως τώρα την εικόνα μιας Ευρώπης που δεν ξέρει πού πάει, αλλά και δεν γνωρίζει τον τερματικό σταθμό αυτής της μη επιλογής.

Πετώντας λοιπόν την «μπάλα στην εξέδρα» με την θεσμοθέτηση διαφόρων θεμάτων, δημιουργούν » νεφελώματα» προκειμένου να αντιμετωπίσουν τον Ευρωσκεπτικισμό από τη μια, ενώ γνωρίζει ότι «ταϊζει» το θηρίο της ακροδεξιάς, που μετταλάσεται σε Λερναία Ύδρα και τα εσωτερικά προβλήματα των πολιτικών σχηματισμών τους από την άλλη.

Την ίδια ώρα οι πολίτες έχουν ανάγκη μια Ευρώπη με νέο πλαίσιο κοινωνικής συνοχής και όχι απλά μια ενιαία οικονομική ζώνη. Το ενιαίο νόμισμα να είναι εργαλείο στήριξης των δημιουργικών ανθρώπων της, προστατεύοντας τους αδύναμους και δημιουργώντας υποδομές για αειφόρο ανάπτυξη, με σεβασμό στο περιβάλλον.

Μια Ευρώπη με εξωτερική πολιτική και γεωπολιτική στρατηγική που την επαναφέρει ως στρατηγικό παίκτη στην Μεσόγειο, προάγοντας τον σεβασμό στις αρχές του Διεθνούς Δικαίου και των Δικαιωμάτων του ανθρώπου και δείχνοντας ότι μεριμνά για τις ανθρώπινες καταστροφές.

Μια πολιτική ένωση που με την πολιτική της καθορίζει τις εξελίξεις για θέματα που απασχολούν σε παγκόσμιο επίπεδο, όπως η προσπάθεια να «ελεγχθεί» το εμπόριο σπόρων, η πίεση για τα μεταλλαγμένα, η αδιαφορία για την πνευματική ιδιοκτησία, η προστασία των προσωπικών δεδομένων και οι μεταναστευτικές ροές.

Μια Ευρώπη που ξεπερνά δια παντός τις μονεταριστικές ασθένειες με συγκεκριμένη εμπορική πολιτική με τους άλλους ισχυρούς πόλους του κόσμου και κυρίως μια ένωση που δεν στρέφεται στο εσωτερικό της για να ξεπεράσει φούσκες του καπιταλισμού και τις άπληστες αγορές και τράπεζες.

Τα παραπάνω εύκολα επικυρώνουν ότι είναι δομικό το πρόβλημα. Αν δεν υπάρχουν πολιτικές, τι να το κάνω εγώ εάν έχω την επιλογή με ή χωρίς σταυρό.

Τα πρόσωπα, όποια κι αν είναι αυτά, θα καλύψουν την ανυπαρξία πολιτικών;

Όλα αυτά οδηγούν να αναρωτηθούμε για το πόσο πολιτικά αγράμματους θεωρούν οι συγκυβερνώντες του πολίτες αυτής της χώρας.Έχουν γνώση όμως οι φύλακες, περισσότερο απ/όσο νομίζουν οι κρατούντες…

Και το ερώτημα μένει: Εκλογή Ευρωβουλευτών στο παρά πέντε με σταυρό. Επανάσταση ή λαϊκισμός;