Ένας κανονικός άνθρωπος δεν μπορεί να καταλάβει τι γίνεται σ’ αυτή τη χώρα. Του φαίνονται όλα παράλογα. Και σε άλλες χώρες πεθαίνουν άνθρωποι, όταν συμβαίνουν θεομηνίες. Εκεί όμως έχουν τυφώνες, ανεμοστρόβιλους, ξεχειλίζουν ποτάμια. Εδώ πεθαίνουν 3 άνθρωποι, όταν βρέχει στην πόλη. Τα έργα στο δρόμο της Ρόδου είχαν προγραμματιστεί, πάντα τα έργα έχουν προγραμματιστεί. Αλλά δεν γίνονται ποτέ. Όταν βρέχει τα κανάλια βγάζουν ειδικούς ρεπόρτερ, στη Χαμοστέρνας, την Κηφισού, την Πειραιώς. Εκδίδονται έκτακτα ανακοινωθέντα ακραίων φυσικών φαινομένων: θα βρέξει. Ακραίο φαινόμενο δεν είναι η βροχή. Είναι το ελληνικό κράτος. Που δεν υπάρχει. Όταν πλημμυρίζουν οι δρόμοι βγαίνουν κάποιοι με σιδερένιες ράβδους και ανοίγουν τα φρεάτια. Ξαναπρογραμματίζουν τα έργα. Κοινωνικό κράτος στην Ελλάδα δεν υπάρχει. Το κράτος πληρώνει μόνο μισθούς, συντάξεις, καταναλωτικές δαπάνες. Οι πολίτες πληρώνουν διπλά ακόμα και τη δωρεάν παιδεία και τη δωρεάν υγεία. Κόβονται οι δημόσιες δαπάνες συνεχώς. Για να μην κοπούν οι άχρηστοι φορείς. Η κρατική γραφειοκρατία υπερασπίζεται τα προνόμιά της, αντιστέκεται σε κάθε απόπειρα που τη θίγει και καταγγέλλει τη μείωση του κοινωνικού κράτους. Που δεν έχουμε.

Ένας κανονικός άνθρωπος δεν μπορεί να καταλάβει γιατί δίνουμε μάχες για να διατηρήσουμε επιχειρήσεις που κάνουν τζίρο 20 εκατομμυρίων και έχουν ζημιές 18. Που υπάρχουν δηλαδή μόνο για να αποσπούν αυτά ακριβώς τα 18 εκ. κάθε χρόνο από τον προϋπολογισμό. Τον οποίο καλύπτουν οι πολίτες με φόρους. Για υπηρεσίες που δεν τους παρέχονται. Το δημόσιο δεν απαλλάσσεται από ζημιογόνες δραστηριότητες, θέλει να είναι βιομήχανος, τα κόμματα επιχειρηματίες.

Ένας κανονικός άνθρωπος δεν μπορεί να καταλάβει γιατί μια χώρα σε κατάσταση ανάγκης έχει την πολυτέλεια να χάνει μια ακαδημαϊκή χρονιά. Κοροϊδευόμαστε, στη χώρα που ένα εξάμηνο διαρκεί 13 βδομάδες, αν η απεργία λήξει την Τετάρτη πριν την Παρασκευή της τελευταίας βδομάδας το εξάμηνο δεν χάνεται. Λες και η μόρφωση είναι υπνοπαιδεία, αν βάλεις όλα τα μαθήματα μέσα σε λίγες μέρες στη διάρκεια των γιορτών δεν τρέχει τίποτα, πες ότι έγινε το εξάμηνο. Εφαρμόζουμε με αξιοθαύμαστη συνέπεια τις αρχές του ανατολικού μπλοκ. Εσείς κάνετε ότι μας πληρώνετε κι εμείς κάνουμε ότι δουλεύουμε. Παριστάνουν όλοι ότι σπουδάζουν και μετά τους δίνουν πτυχίο. Έπειτα θρηνούν για την ανεργία των νέων.

Ένας κανονικός άνθρωπος δεν μπορεί να καταλάβει γιατί σε μια χώρα 1,5 εκ. ανέργων διαλύεται η ανώτατη εκπαίδευση για μερικές εκατοντάδες μεταθέσεις. Ακόμα κι αν αυτές είναι υπερβολικές. Στον κανονικό κόσμο θα ζητήσει το υπουργείο 490 μεταθέσεις, θα απαντήσει το πανεπιστήμιο με πάνω από 200 λιγότερους δεν γίνεται δουλειά, θα τα βρουν στη μέση, δεν θα το μάθουμε καν. Εδώ, όμως, δεν συμβαίνουν τέτοια συνηθισμένα πράγματα. Εδώ «δεν θα γίνουμε εμείς προσκυνημένοι».

Το σύστημα αντιδράει ακόμα και στα μικρά τσιμπήματα. Ο στόχος είναι κάθε απόπειρα εξορθολογισμού να έχει τόσο μεγάλο κοινωνικό κόστος, ώστε να ματαιώνεται. Αν ένας εργαζόμενος στη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Αθηνών μετατεθεί στη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Πειραιά είναι προσκυνημένος, ανοίγει το παράθυρο του 7ου ορόφου για να αυτοκτονήσει. Αν ένας εργαζόμενος στο νοσοκομείο της Ομόνοιας μετατεθεί στο Κολωνάκι, επιχειρείται άλωση της δημόσιας υγείας και παράδοση στα ιδιωτικά συμφέροντα. Αν κλείσει μια άχρηστη βιομηχανία, κινδυνεύει η αμυντική θωράκιση της χώρας. Κάθε μία γίνεται μοναδική περίπτωση, υπέρτατη αδικία, επίθεση εναντίον του λαού και της χώρας. Έστω. Μπορεί κάποιος απ’ όλους αυτούς τους «φίλους του λαού» να πει αν υπάρχει μια περίπτωση κάπου, που συμφωνεί, να γίνει μετάθεση από μια υπηρεσία του δημοσίου σε άλλη; Αν υπάρχει μία ζημιογόνος εταιρεία κρατική που πρέπει να κλείσει ή να ιδιωτικοποιηθεί; Αν υπάρχει ένας οργανισμός που δέχονται να συγχωνευθεί; Αν δεχτούν έστω μία περίπτωση, να δεχτούμε ότι στα πανεπιστήμια, στα σχολεία, στις συγκοινωνίες, στα νοσοκομεία, δεν περισσεύει κανείς.

Οι μεν προωθούν δήθεν μεταρρυθμίσεις, με λάθη, χωρίς αξιολόγηση, χωρίς καθαρές κουβέντες, που συσκοτίζουν την κατάσταση, που προσκρούουν στη δικαιοσύνη, που η τρόικα τις θεωρεί κοροϊδία, που καθυστερούν τόσο πολύ ώστε χάνεται η δυναμική τους. Οι δε έχουν αναλάβει το ρόλο του ξεκάθαρου υπερασπιστή του χρεοκοπημένου συστήματος, του κρατισμού και της πελατοκρατίας, για να την κληρονομήσουν. Όλα είναι υπέροχα στα πανεπιστήμια, στα νοσοκομεία, στα σχολεία, τις κρατικές επιχειρήσεις, τους αναρίθμητους απίθανους φορείς. Γιατί μια χώρα χρεοκοπημένη πώς μπορεί να μην έχει και Ινστιτούτο Αμυντικών Αναλύσεων και Κέντρο Έρευνας και Τεχνολογίας Εθνικής Άμυνας και Κέντρο Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Δικαίου και Ελληνικό Ινστιτούτο Διεθνούς και Αλλοδαπού Δικαίου και Ινστιτούτο Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου και Διεθνών Σχέσεων και Ινστιτούτο Αιγαίου και Δικαίου της Θάλασσας; Πού πάμε; Χωρίς Οργανισμό Ανέγερσης Νέου Μουσείου Ακρόπολης, χωρίς Οργανισμό Αποξήρανσης της Κοπαΐδας, χωρίς Εθνικό Ίδρυμα Μελετών ο Γέρος του Μοριά, χωρίς Ανώνυμη Εταιρεία Διώρυγας Κορίνθου;

Στο τελευταίο Eurogroup γιόρταζαν, Ιρλανδία και Ισπανία βγήκαν από μνημόνια. Σ’ αυτή τη χώρα γιατί υπάρχει ακόμα ύφεση; Μυστήριο. Γιατί η τρόικα 3 μήνες δεν συμφωνεί, γιατί οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι εμφανίζονται αδιάφοροι στις απειλές ότι αλλιώς θα συζητάνε με τον Τσίπρα; Τους λένε, δηλαδή, προτιμάτε να συζητάτε με αυτούς που δεν θέλουν να κάνουν καμία αλλαγή στο χρεοκοπημένο σύστημα ή με μας που προσποιούμαστε τουλάχιστον ότι έχουμε σκοπό να κάνουμε κάτι; Το δίλημμα της απελπισίας.

Έτσι, επιστρέφουμε στα παλιά, γνωστά, δικά μας δοκιμασμένα κόλπα. Έρχονται εκλογές. Θαυμάσια κατάσταση, το μόνο που ξέρει να κάνει επιτυχώς το ελληνικό πολιτικό σύστημα. Η αντιπολίτευση κατηγορεί την κυβέρνηση για σκάνδαλα στους εξοπλισμούς. Η κυβέρνηση απαντά ότι η αντιπολίτευση έχει ενσωματώσει την ομάδα Άκη και υπερασπίζεται τις προηγούμενες αμαρτωλές συμβάσεις. Επιπλέον, υπερασπίζεται και τα συμφέροντα της βιομηχανίας φαρμάκου. Θα γίνουν εξεταστικές επιτροπές. Θα μιλήσουμε για σκάνδαλα. Η μπαϊλντισμένη κοινή γνώμη, που τα έχει ακούσει όλα, τείνει να τους πιστέψει. Και τους δύο. Όλοι είναι κλέφτες και απατεώνες. Τότε γιατί να είναι χειρότεροι οι μπράβοι της νύχτας; Καθηγητές του Συνταγματικού Δικαίου εξηγούν ότι υπάρχει και «καλή βία», αυτή που η κοινωνία τη νομιμοποιεί. Και η κοινωνία δικαιώνει τη θεωρία Κατρούγκαλου: Το μόνο κόμμα που ανεβαίνει στις δημοσκοπήσεις είναι η Χρυσή Αυγή. Με τον αρχηγό της στη φυλακή.

Το πολιτικό σύστημα εξακολουθεί να αυτοκτονεί αποτρελαίνοντας την κοινωνία.