Δεν θα είναι, ένας απλά καινούργιος θρίαμβος, του Τούρκου πρωθυπουργού Ερντογάν, οι εκλογές της Κυριακής..
Δεν είναι απλώς, ότι θα εκλεγεί πρόεδρος της δημοκρατίας, με ποσοστό πάνω από 55%, από την πρώτη Κυριακή…
Δεν είναι απλώς, ότι το Ρεπουμπλικάνικο κόμμα του Κιλιζτζάρογλου, αυτοκτόνησε, με μια βαθειά ισλαμιστική υποψηφιότητα, υπαγορευμένη από τ0ν Γκιούλ, όπως και η υποψηφιότητα, στις δημοτικές εκλογές, για το δήμο της Αγκυρας, ενός γκρίζου λύκου… …
Είναι κατ αρχάς, σημαντικό, το ότι μπαίνουμε στην πρώτη, μετά από 12 χρόνια, μετά-Ερντογάν περίοδο…το εάν θα προχωρήσει, σε συνταγματικές μεταρρυθμίσεις ή όχι και ποιες, τέτοιες που να ενδυναμώνουν το ρόλο και την παρουσία του, ας το αφήσουμε για την μεθαυριανή κουβέντα μας…
Απλώς να φανταστούμε, ότι ο Ερντογάν δεν θα είναι το Σεπτέμβριο πρωθυπουργός της Τουρκίας και θα μετρηθεί με το στοίχημα, ότι εάν θα έφευγε αυτός από το τιμόνι της χώρας, το τούρκικο οικονομικό θαύμα, θα καταρρεύσει αυτοστιγμής και φυσικά δεν θα ειναι βασικός παίχτης, θεσμικά, για να το σώσει…
Ότι ο Γκιούλ, ο Μπουλέντ Αρίντς και διάφοροι άλλοι, παράγοντες του ΑΚΡ, φεύγουν από τη μέση, και αναζητείται πρωθυπουργός και διάδοχο σχήμα στο κόμμα, είναι επίσης το μεγάλο ζητούμενο…
Μέσα σε τέσσερα χρόνια, ξεμπέρδεψε με τους πασάδες…
Κάνεις δε θυμάται πια το «βαθύ κράτος» και το στρατό..
Ξεμπέρδεψε με τα σκάνδαλα και τις απάτες, σε υψηλότατο επίπεδο, με τις άσχημες και καταστροφικές παρεμβάσεις του, με το Γκεζί, με τους νεκρούς μεταλλωρύχους, με τις άφρονες πολιτικές πρωτοβουλίες, με το αλκοόλ, με το φιλί των νέων στο δρόμο, με το τουίτερ και όλα τούτα και συσπειρώνει και πάλι παραπάνω από τους μισούς ψηφοφόρους…
Εκείνο όμως που κανείς, δεν έδωσε σημασία, διότι κινούμαστε μονίμως, στη σφαίρα της αυταρέσκειας και κυρίως ανεπάρκειας μας, είναι ότι ξεμπέρδεψε και με το επιθετικό Ισλάμ…
Το φετουλαχ γκιουλέν, δεν θα το θυμάται κανείς, σε λίγο καιρό.. Αυτές τις μέρες βάζει και την κρατική αγροτική τράπεζα, να αγοράσει κοψοχρονιά την ΑΣΥΑ, την τράπεζα ναυαρχίδα του ιδρύματος και πάει το θέμα…
Υπάρχουν όμως δυο πτυχές που θα ήθελα να τονίσω ιδιαίτερα σε τούτη τη σημερινή μου παρέμβαση…
Στο Ιράκ, όπου οι τζιχαντιστές θερίζουν, ότι βρουν μπροστά τους, δεν κυνήγησαν μόνον τους χριστιανούς …Κυνήγησαν με φανατισμό και θέρισαν στην κυριολεξία του γεζιντιστές…είναι μια τάση σίιτικη, αλλά στην ουσία είναι μια αίρεση, με ρίζες στο ζωροαστρισμό, και κυρίως οι τουρκμένοι αλλά και πολλοί τούρκοι κυνηγήθηκαν και θανατώθηκαν από τους τζιχαντιστές, τις τελευταίες βδομάδες, ως αιρετικοί και προδότες του Ισλάμ….
Χωρίς τυμπανοκρουσίες και φασαρίες, οργανώθηκε μια πελώρια αλυσίδα και αερογέφυρα και μαζεύουν τους απανταχού γεζιντιστές, και τους προσφέρουν άσυλο και βοήθεια, κατ αρχάς στη νοτιοανατολική Τουρκία, στην περιοχή του Γκαζιαντέπ, όπου έχει μαζευτεί το απαράτ, κατασκόπων, τυχοδιωκτών και άλλων φυλών….
Το δεύτερο έχει να κάνει με την απαγωγή, εδώ και μήνες 49 τούρκων πολιτών, διπλωματών, με τις οικογένειες τους, από το προξενείο της Μοσούλης και προσπαθούν, με χίλιους τρόπους να σώσουν τις ζωές των συμπατριωτών τους, χωρίς αναφορές και πολλές κουβέντες….
Το δεύτερο σημαντικό βήμα των εκλογών της Κυριακής είναι η παρουσία του Λαϊκού Δημοκρατικού κόμματος, υπό τον Τζελαχατίν Ντεμιρτάς, το οποίο, παύει να εκπροσωπεί απλώς του Κούρδους και προσπαθεί να συσπειρώσει, όση αριστερά, όποια αριστερά, πέρα από τα γκρουπούσκουλα, κυκλοφορεί στη γειτονική χώρα….
Είναι βήμα πελώριο και ο στόχος τους είναι να πλησιάσουν ή και να ξεπεράσουν το 10%, προσημειώνοντας υποθήκη, για τις επόμενες βουλευτικές, για να μπουν στη βουλή, κανονικά και με το σπαθί τους….