Υποπτευόμαστε, αλλά δεν γνωρίζουμε τα αποτελέσματα των εκλογών. Οχι μόνο γιατί οι δημοσκοπήσεις που γίνονται κατά παραγγελία κομμάτων και υποψηφίων δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας, ούτε επειδή οι πληροφορίες που φτάνουν στις εφημερίδες και τους δημοσιογράφους είναι αποσπασματικές, κυρίως δεν μπορούν να διασταυρωθούν, και επομένως η ακρίβειά τους δεν είναι σίγουρη. Υπάρχουν και δύο ακόμη πιθανές μεταβλητές, που δεν είναι μετρήσιμες και ενδεχομένως να εκδηλωθούν στην κάλπη, οπότε θα παίξουν ρόλο στη διαμόρφωση των αποτελεσμάτων.

Η μία είναι το μεγάλο ποσοστό των αναποφάσιστων και εκείνων που αρνούνται να απαντήσουν στις δημοσκοπικές έρευνες. Η άλλη είναι η «ψήφος» των πολιτών που θα ψηφίσουν διαφορετικά από αυτό που λένε, όταν θα βρεθούν μόνοι τους, πίσω από το παραβάν. Των ανθρώπων δηλαδή που αποφεύγουν να δείξουν τις πραγματικές προθέσεις τους, μέσα στο κλίμα της άρνησης, της αποδοκιμασίας και των προπηλακισμών των αντιθέτων, που επικρατεί. Η λεγόμενη «βουβή» ψήφος, αν βέβαια υπάρχει τέτοια.

Αγνωστο πόσοι το έχουν αντιληφθεί και πόσοι το δέχονται, αλλά αυτές οι εκλογές δεν γίνονται με ίσους όρους για όλα τα κόμματα που συμμετέχουν. Ο ισχυρισμός δεν αφορά την έκθεση των κομμάτων στα μίντια, ούτε το γεγονός ότι η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ αποφάσισαν να μη βγάλουν αφίσες και να μη κυκλοφορήσουν πλαστικές σημαίες, ενώ τα κόμματα της Αριστεράς (και οι «Ανεξάρτητοι Ελληνες» του Π. Καμμένου, ιδιαίτερα), εξόρκισαν κάτι τέτοιες ευαισθησίες με το γνωστό, αλλά ψευδές, επιχείρημα ότι είναι ο μόνος τρόπος γι’ αυτά να στείλουν τα μηνύματά τους στους ψηφοφόρους, γιατί δήθεν είναι αποκλεισμένα… από την κυβέρνηση, τα συμφέροντα και τα μίντια. Πρόκειται για επίδειξη πλήρους αδιαφορίας για τις επιπτώσεις στο αστικό περιβάλλον, που εντάσσεται στην πρακτική «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», η οποία χαρακτηρίζει την Αριστερά στην Ελλάδα και καλύπτεται με ανυπόστατα επιχειρήματα περί δήθεν πρόσβασης στους πολίτες.

Οι εκλογές αυτές λοιπόν γίνονται με άνισους όρους στους δρόμους, στις γειτονιές, στις πλατείες, στις πόλεις, όσον αφορά τις δυνατότητες που έχουν τα κόμματα και οι υποψήφιοι να πλησιάσουν τους ψηφοφόρους. Στα κόμματα που τάσσονται υπέρ της ευρωπαϊκής προοπτικής, με μεγαλύτερο θύμα το ΠΑΣΟΚ, δεν επιτρέπεται η φυσική επαφή με τους πολίτες για να εξηγήσουν τις θέσεις τους. Τους την έχουν απαγορεύσει εδώ και καιρό οι «αγανακτισμένοι», δήθεν ή πραγματικοί, οι εγκάθετοι, ο αριστερός και ακροδεξιός χουλιγκανισμός και οι λεγόμενοι «μπαχαλάκηδες» που άνθησαν, δρούσαν και δρουν στις συνθήκες του άκρατου λαϊκισμού, τον οποίο έχουν δημιουργήσει οι ηγεσίες των αριστερών κομμάτων σε συνεργασία με δημοσιογράφους και μίντια.

Το κλίμα μέσα στο οποίο γίνονται αυτές οι εκλογές καλλιεργείται συνεχώς εδώ και δύο χρόνια. Δημιουργήθηκε με δηλώσεις του τύπου «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους», βουλευτή του ΚΚΕ μέσα στη Βουλή, από τη μεταφορά του «αγώνα» στους δρόμους, όπως διακήρυτταν και διακηρύσσουν ηγετικά πρόσωπα του ίδιου κόμματος, από τη θαλπωρή που προσέφερε ο Αλ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ στους πάσης φύσης «αγανακτισμένους» και στους οργανωμένους προπηλακισμούς εναντίον πολιτικών της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, από δηλώσεις του ίδιου ότι δεν είναι «Ελληνες» οι μετέχοντες στην κυβέρνηση Παπαδήμου, από τον εξτρεμιστικό αντιμνημονιασμό των μίντια και κυρίως δημοσιογράφων και δημοσιογραφίσκων, άλλων που έφταναν στο σημείο να χαρακτηρίζουν «γερμανοτσολιάδες» συναδέλφους τους με αντίθετη άποψη, από τα κινήματα του «δεν πληρώνω», από τις συμπεριφορές των συνδικαλιστών, από τις εκδηλώσεις βίας και τους ψεύτικους ισχυρισμούς συνδικαλιστών και εκπροσώπων συντεχνιών, ακόμη και από το γεγονός ότι τα μέτρα που αναγκαστικά έπρεπε να ληφθούν τα εμφάνιζαν επαναλαμβανόμενα, δημιουργώντας ψευδείς εντυπώσεις.

Οι παραπάνω επισημάνσεις δεν έχουν την έννοια της απαλλαγής της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ από τις ευθύνες της, από τη στάση και τις παλινωδίες της, ή και της Νέας Δημοκρατίας για δικές της, παλαιότερες. Εξηγούν όμως σε ένα μεγάλο βαθμό τη «μόδα» των ημερών, την ασυναρτησία που έχει επιβληθεί επί της πραγματικότητας, την «οργή», δήθεν ή όχι, των πολιτών και τη «σιωπή των αμνών». Ακόμη περισσότερο κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις.