Με κάθε κόστος η χώρα πρέπει να βγει από την κρίση τάχιστα. Ο μέσος πολίτης δεν αντέχει άλλο χαμένο χρόνο, περαιτέρω αδιέξοδη επιβάρυνση στο εισόδημα και την περιουσία του, εγκλωβισμό σε επιδεινούμενη αγορά εργασίας και ανεπίστρεπτη εξάλειψη των ευκαιριών ισότιμης διεκδίκησης του μέλλοντος. Ο μέσος πολίτης δεν αντέχει άλλη απέλπιδα απαξία των προσπαθειών του, της δημιουργικότητας… της ίδιας της ζωής του. Με δεδομένο το πολιτικό πρόγραμμα που συγκροτεί το 3ο Μνημόνιο, το μέγα ζητούμενο αυτών των εκλογών μετατίθεται στην επιλογή του κόμματος που θα συμβάλει καταλυτικά στην άμεση και επιτυχημένη εφαρμογή του, επιτρέποντας την ταχύτερη δυνατή ανάκαμψη της οικονομίας.
Παράλληλα, ζητείται η συμπλήρωση του προγράμματος του 3ου Μνημονίου με θεσμικές μεταρρυθμίσεις που διευκολύνουν την επιτυχή εφαρμογή μέτρων απελευθέρωσης της οικονομίας και των αγορών και εγγυώνται την επιζητούμενη συστημική αλλαγή της οικονομίας, ανοίγοντας τους ορίζοντες για τον ευρύτερο εξευρωπαϊσμό του κοινωνικού και πολιτικού συστήματος… Ποιοτική αναβάπτιση των επιτροπών ανταγωνισμού και κεφαλαιαγοράς, ανταγωνισμό στον τραπεζικό κλάδο, περιορισμό εξουσιών των συνδικαλιστών, αναδιάρθρωση του Ασφαλιστικού κ.λπ.
Η Ελλάδα είναι ζωντανή. Εχει μέλλον για τους πολίτες και τους νέους, σε μια κοινωνία ίσων ευκαιριών, ανοιχτών αγορών και ελεύθερης επιχειρηματικότητας με ίσους όρους έναντι των μεγάλων και των μικρών και ισχυρή, ειλικρινή και έντιμη πρόνοια για τους μη έχοντες και μη κατέχοντες. Αρκεί να πιστεύουμε πραγματικά σε αυτές τις αρχές και κατευθύνσεις και να μην καλυπτόμαστε συγκυριακά πίσω από αυτές, αναλόγως των εκάστοτε ειδικών συμφερόντων (επιχειρηματιών, συντεχνιών ή συνδικαλιστών), και ενώ «κλείνουμε το μάτι» στο εδραιωμένο κρατικοδίαιτο πελατειακό σύστημα.
Η άρση της υφιστάμενης, επικίνδυνης πολιτικής αβεβαιότητας επί αυτών των αρχών και κατευθύνσεων απαιτεί κυβερνήσεις συνεργασίας που με προγραμματική βάση το 3ο Μνημόνιο, θα υπηρετήσουν με αυταπάρνηση την εθνική ανάγκη υπέρβασης της κρίσης. Οι υπαρκτές στρατηγικές πολιτικές διαφορές των κομμάτων μπορούν να εκδηλωθούν επέκεινα, σε ένα περιβάλλον ανάκαμψης, μακροοικονομικής βελτίωσης αλλά και βελτίωσης των απτών όρων διαβίωσης του απλού πολίτη.
Εάν αυτή η συνεργασία δεν έλθει ως επιθετική πρωτοβουλία του δημοκρατικού φάσματος του πολιτικού συστήματος, αλλά ως αμυντική κίνηση ύστερα από μια «αγανακτισμένη» ενίσχυση των ακροδεξιών και ακροαριστερών ολοκληρωτικών κομμάτων της δραχμής, θα έχει συντελεσθεί ολέθριο ολίσθημα έναντι της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας και κυρίως έναντι της ίδιας της δημοκρατίας.