Στα 40 χρόνια πλήρους ελευθερίας και εθνικής κυριαρχίας που απολαύσαμε, οι Ελληνες είχαμε συνηθίσει πώς να ψηφίζουμε. Λίγοι ήσαν εκείνοι που ψήφιζαν -και ψηφίζουν- σύμφωνα με τις πεποιθήσεις τους (δείγμα οι ψηφοφόροι του «Ποταμιού»). Οι πολλοί πουλούσαν την ψήφο τους ως καλοί πελάτες. Τώρα η αγοραστική δύναμη των κομμάτων έχει μειωθεί. Ετσι, οι πελάτες που απέμειναν είναι κάποιες συντεχνίες, τύπου φαρμακοβιομηχανίας ΒΙΑΝΕΞ που εξέπεμπε από την ιστοσελίδα της: «Ο κόσμος της Υγείας ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ». Εννοώντας τον ΣΥΡΙΖΑ των Φωτόπουλων, Μπαλασόπουλων, Καλφαγιάννηδων.
Οι λοιποί ψηφοφόροι, σύμφωνα με τα αποτελέσματα των εκλογών, διχάστηκαν ανάμεσα σε εκείνους που αποτυπώνουν την οργή τους για τον χαμένο παράδεισο των παροχών και σε εκείνους που αποτυπώνουν τον φόβο τους, διότι «υπάρχουν και χειρότερα». Οι πρώτοι ψήφισαν κυρίως ΣΥΡΙΖΑ και Χρυσή Αυγή, ενώ οι δεύτεροι κυρίως Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ. Τους πρώτους τους προσελκύουν με επιδείξεις βίας και με μηνύματα μίσους προς τους δανειστές μας. Παράλληλα, όμως, εκπέμπουν μια ανασφάλεια για το μέλλον, η οποία τρομοκρατεί. Τους δεύτερους τους προσελκύουν με το σύνθημα της σταθερότητας. Παράλληλα, όμως, επιμένουν στην ξοφλημένη κρατικίστικη και πελατειακή πολιτική, που οδηγεί σε ανεργία, καθώς και στην πρωτοφανή φοροεπιδρομή, που έχει φέρει τους πολίτες σε απελπισία.
Τελικά, από την οργή των ψηφοφόρων κερδισμένη βγήκε μόνο η Χρυσή Αυγή. Ο ΣΥΡΙΖΑ, αντί να κερδίσει από τη χαλαρή ψήφο των ευρωεκλογών -που πάντα ωφελούσε την αντιπολίτευση- έχασε 140.000 ψήφους σε σχέση με τις βουλευτικές εκλογές του 2012. Βέβαια, είναι πρώτος σε ψήφους και η κ. Δούρου το γλέντησε με τσοχατζοπουλικού τύπου ζεϊμπεκιές. Αυτό όμως οφείλεται όχι σε δική του αύξηση, αλλά στην πολύ μεγαλύτερη μείωση των ψήφων της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ. Σ’ αυτή τη μείωση συνέβαλε και το γεγονός ότι αποδέχτηκαν την πρόκληση του ΣΥΡΙΖΑ να μετατρέψουν τις ευρωεκλογές σε δημοψήφισμα. Ο δε κ. Βενιζέλος μας εκβίασε ανοιχτά, με αποτέλεσμα -όπως ισχυρίζονται κάποιοι- να περιορίσει την απώλειά του. Τα λοιπά γνωρίσματα των ελληνικών εκλογών δεν απουσίασαν και τούτη τη φορά. Οι υστερικές κραυγές, οι ακραίοι χαρακτηρισμοί, η πολυτελής διαφήμιση στα κανάλια, η απορρύπανση για τη δημιουργία πόλωσης. Ολα αυτά αποδείχτηκαν άχρηστα. Τρανή απόδειξη η άνοδος της Χ.Α. που έγινε σε συνθήκες απομόνωσης και απηνούς δίωξης. Ο νεποτισμός ήταν παρών. Παρών και ο ανοιχτός αντισημιτισμός στο πρόσωπο περιφερειάρχη. Η ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής έφτασε σε πρωτοφανή επίπεδα. Εκπροσωπείται πλέον και στο Ευρωκοινοβούλιο, ως σήμα κατατεθέν της κουλτούρας μας. Εκπροσωπούνται επίσης και οι τηλεμαϊντανοί. Εξελέγησαν και άτομα που το μόνο προσόν τους είναι ότι κάποτε κακοποιήθηκαν από κάποια ανθρώπινα κτήνη. Δεν εξελέγησαν η Αντιγόνη Λυμπεράκη, η Βάσω Κιντή, ο Σταύρος Τσακυράκης. Ωστόσο, ο Καμίνης και ο Μπουτάρης έδειξαν ότι ενίοτε η μετριοπάθεια, η δημοκρατία και οι μεταρρυθμίσεις ανταμείβονται. Ας μας μείνει αυτό σαν ελπίδα.