-Κείνος που στ' αληθινά αγαπά το Λαό δε γίνεται ποτέ αρχηγός του, γίνεται υπηρέτης του.

Μενέλαος Λουντέμης 

Τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν, οι δελφίνοι για την Προεδρία του ΠΑΣΟΚ, με την πρεμούρα που επέδειξαν από την επομένη των ευρωεκλογών, χωρίς να έχει προηγηθεί μια έστω στοιχειώδης πολιτική συζήτηση στο κόμμα τους για το αποτέλεσμα, κατά τη γνώμη μου προσκρούουν στην κοινή λογική. Και ότι προσκρούει στην κοινή λογική συνήθως απορρίπτεται από την κοινωνία. Το ΠΑΣΟΚ μπορεί να μην έπιασε το στόχο για δεύτερο κόμμα αλλά είναι πλέον πολύ κοντά στον ΣΥΡΙΖΑ σημειώνοντας άνοδο μικρή από τις εθνικές εκλογές, αλλά άνοδο, σε αντίθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ που σημείωσε πτώση. Όπως άνοδο είχε σημειώσει και στις εθνικές εκλογές.

Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι αυτή τη στιγμή κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αλλά σίγουρα είναι, μετά από πολλά χρόνια καταγεγραμμένο πλέον, στη συνείδηση του κόσμου ως μια ισχυρή και υπολογίσιμη πολιτική δύναμη. Δεν είναι νομίζω κυρίως θέμα ηγεσίας, που πάντα παίζει βέβαια σημαντικό ρόλο, που το κρατά ακόμη στην τρίτη θέση. Πρέπει να πείσει την πλειοψηφία του κόσμου του κέντρου και της κεντροαριστεράς ότι έχει λύσεις στα προβλήματα που ταλανίζουν την κοινωνία σήμερα. Και να δείξει ότι μπορεί να κυβερνήσει. Να διαμορφώσει με άλλα λόγια μια σοβαρή, πειστική εναλλακτική κυβερνητική πρόταση. Με αυτά, κατά τη γνώμη μου, θα έπρεπε να ασχολούνται τα στελέχη και οι βουλευτές πρωτίστως.

Οι προσωπικές φιλοδοξίες, θεμιτές βέβαια, χωρίς όμως πολιτικό περιεχόμενο όπως και οι μάχες χαρακωμάτων με σημαίες ευκαιρίας δεν αφορούν παρά ελάχιστους πιστεύω. Καλό είναι οι υποψήφιοι πρόεδροι του ΠΑΣΟΚ αλλά και γενικότερα τα στελέχη του στις δημόσιες τοποθετήσεις τους να αφήσουν κατά μέρος τα «θα» και τα «πρέπει» - «Πιάσε το ΠΡΕΠΕΙ από το γιώτα και γδάρε το ίσαμε το πι». έγραφε ο Οδυσσέας Ελύτης στο Μικρό Ναυτίλο. Να τα αντικαταστήσουν με τα «δεσμεύομαι» «δεσμευόμαστε» ότι γι’ αυτό και εκείνο.

Με προτάσεις συγκεκριμένες, κοστολογημένες και κατανοητές σε όλους, για το τι θα κάνουν και πως θα λύσουν προβλήματα που βιώνουν καθημερινά οι πολίτες όπως, η ακρίβεια, η υγεία, η παιδεία, η οικονομία, η απονομή δικαιοσύνης, η ασφάλεια, η ασυδοσία των τραπεζών, τα καρτέλ στην ενέργεια και στα τρόφιμα και πολλά άλλα. Μόνο τότε θα γίνουν πειστικοί με την ελπίδα ότι θα αποδειχθούν και αξιόπιστοι. Πέρασε πλέον η εποχή των Μαυρογιαλούρων και της ψήφου με βάση γενικότητες και ιδεολογικές αοριστίες.

Το κάθε κόμμα καταγράφεται ιδεολογικά με βάση το πρόγραμμα, τις προτάσεις και τις δεσμεύσεις του. Και κάτι τελευταίο. Η πληθώρα υποψηφίων αρχηγών, -οκτώ μέχρι στιγμής, πασαρέλα έχει γίνει - δεν προάγει, πιστεύω την δημοκρατική διαδικασία εκλογής όπως ισχυρίζονται οι υποψήφιοι και οι υποστηρικτές τους.

Αντίθετα κατά την γνώμη μου την ευτελίζει. Πολλοί είναι οι άξιοι αλλά δεν μπορεί να είναι όλοι αρχηγοί. Η υπομονή και η επιλογή του πολιτικού χρόνου, όπως και η διαχείρισή του είναι μεγάλο προσόν για έναν πολιτικό. Το ξέρουν αυτό όλοι όσοι είναι παλαιοί στην πολιτική και απορώ με ορισμένους από αυτούς που δεν το επισημαίνουν Το «φύγε εσύ» για «να έρθω εγώ» που είμαι καλύτερος, οι συνεχείς αλλαγές ηγεσίας πέραν ακόμη και των καταστατικών προβλέψεων δεν καταγράφει στη συνείδηση του κόσμου ένα σοβαρό κόμμα αλλά ένα σύνολο υπέρμετρων προσωπικών φιλοδοξιών των στελεχών του.