Το κύριο χαρακτηριστικό του Χριστιανισμού είναι το ότι «..δεν υπήρξε ποτέ Χριστιανισμός». (Κ. Καστοριάδης «Η άνοδος της ασημαντότητας»).
Αφού οι χριστιανοί «γύρισαν την πλάτη» στην θεμελιώδη, για να είναι χριστιανοί, ηθική υποχρέωση που έθεσε ο Ιησούς, όπως αυτή περιγράφεται αυθεντικά στα Ευαγγέλια: να εγκαταλείψουν τον πατέρα τους, τη μητέρα τους, τη γυναίκα τους και τα παιδιά τους και να τον ακολουθήσουν, άλλως είναι «ανάξιοι» του ονόματός του.
Μάλιστα, δεν πείστηκαν – γιατί προφανώς δεν πίστεψαν - ούτε από τις σαγηνευτικές ευαγγελικές υποσχέσεις, για την περίπτωση συμμόρφωσης: πλουσιοπάροχη αποζημίωση σ αυτήν τη ζωή και επί πλέον δώρο η αιωνιότητα στον άλλο κόσμο! (Λουκ. 18,30).
Αυτή ακριβώς η στάση, ως τυπική εκδήλωση διπροσωπίας, φαίνεται πως παράγει το καθεστώς της «ανεξάλειπτης υποκρισίας», που αποτυπώνεται παντού.
Και πρώτα απ όλα μέσα στους ναούς. Όπου, στον χώρο που διδάσκεται η ισότητα ενώπιον του Θεού, έχει θεσμοθετηθεί και χωροταξικά η ανισότητα μεταξύ των ανθρώπων. Αφού υπάρχουν περίβλεπτες θέσεις για τους άρχοντες, άνετες θέσεις καθημένων για τους επίλεκτους της κοινωνίας, πάγκοι για τους κατώτερους και θέσεις ορθίων για τους κοινωνικά έσχατους. Και βεβαίως, εξορία για τις γυναίκες στον γυναικωνίτη.
Αυτήν ακριβώς την υποκρισία ζήσαμε σε «ζωντανή μετάδοση», όταν η εκκλησία, προβάλλοντας πάντοτε την «αγάπη για τον άνθρωπο», περιφρόνησε τους ανθρώπους και - κατά παράβαση των υγειονομικών μέτρων - κάλεσε στον συνωστισμό των Θεοφανείων, αδιαφορώντας για τον θάνατο που θα σκορπούσε.
Πρόκειται για εκείνη την εκδήλωση υποκρισίας, που την δένει αμετάκλητα, ως κοινό βίωμα, με την ηθική του λεγόμενου «ποιμνίου» της. Το οποίο, στο μέτρο που είναι πραγματικά «πιστό», φέρθηκε και αυτό με τον ίδιο κυνισμό.
Διότι, εφ όσον τα μέλη του πιστεύουν ότι ραντίζοντας το σπίτι τους με «αγίασμα» που έλαβαν από την εκκλησία, δημιουργούν ασπίδα προστασίας γι αυτό, ένα αποδεικνύουν: ότι συμμετέχοντας στον συνωστισμό για την προμήθεια του «αγιάσματος», έθεσαν το σπίτι τους πάνω από τον κόσμο. Εν ονόματι βεβαίως του «Θεού της αγάπης».
Εκείνο όμως που θα παραμείνει μνημείο υποκρισίας, αλλά και κυνισμού, είναι οι λόγοι που προέβαλε η εκκλησία, για να δικαιολογήσει την παραβίαση των μέτρων. Οι οποίοι είναι εν τέλει πιο αποκρουστικοί και από την ίδια την παραβίαση.
Διότι είπαν ότι παραβίασαν τα μέτρα, όχι επειδή αυτά δεν προστάτευαν την κοινωνία αλλά ως ανταπόδοση, επειδή η πολιτεία δεν τους τηλεφώνησε προηγουμένως! Δείχνοντας έτσι ότι η ζωή των ανθρώπων ήταν απολύτως αδιάφορο ζήτημα, μπροστά στην υπεράσπιση της εξουσίας τους.
Και όταν αντιλήφθηκαν ότι η τρομακτική αυτή δικαιολόγηση της παραβίασης των μέτρων, τους εξέθετε περισσότερο από την ίδια την παραβίαση, επέστρεψαν στην «γνωστή οδό» της υποκρισίας: δήλωσαν ότι τήρησαν τα μέτρα! Όχι όμως τα μέτρα που ίσχυαν, αλλά εκείνα που δεν ίσχυαν, διότι είχαν αντικατασταθεί από αυτά που παραβίασαν!
Πράγμα που αποδεικνύει ότι έχουν αντικαταστήσει οριστικά το «εν αρχή ην ο Λόγος» με το «εν αρχή ην το Ψέμα».
Είναι αυτό που τους επέτρεψε εν τέλει να μιμηθούν τους δημαγωγούς, όταν οι τελευταίοι ονομάζουν «βάζουμε πλάτη», κάθε υπονόμευση των υγειονομικών μέτρων που μεθοδεύουν. Έτσι λοιπόν, την ώρα που η εκκλησία παραβίαζε τα υγειονομικά μέτρα, ο εκπρόσωπος της Ιεράς Συνόδου δήλωνε: «Βάζουμε πλάτη»!
Θεός φυλάξοι!
Πηγή: www.tanea.gr