Η επίσκεψη της κόρης του Τσε, κυρίας Αλέιδα και όσα αυτή είπε στις διάφορες επισκέψεις σε σχολεία και ομιλίες της ξύπνησαν τα αντιδραστικά αντανακλαστικά μέρους της κοινωνίας μας. Τι εχθρό των ομοφυλόφιλων, τι αιμοσταγή δικτάτορα, τι εχθρό της δημοκρατίας αποκάλεσε το αντιδραστικό «Κέντρο» τον Τσε, δεν περιγράφεται. Κατηγορούν τον Τσε πως δεν σεβάστηκε τις εκλογικές διαδικασίες σε χώρες που κυβερνιόνταν μόνο από δικτάτορες και μάλιστα ιδιαίτερα στυγνούς. Κρίνουν τον Τσε και τους επαναστάτες κατά της εκμετάλλευσης των φτωχών και αγράμματων χωρικών της Λατινικής Αμερικής με κριτήρια σύγχρονων φιλελεύθερων δημοκρατιών, τα οποία και αυτά δεν τα έχουν καλά κατανοήσει. Κρίνουν μια σημαντική επαναστατική προσωπικότητα του Τρίτου Κόσμου με κριτήρια που ισχύουν για τις δυτικές φιλελεύθερες δημοκρατίες. Σίγουρα ο Τσε θεωρούσε μίασμα την ομοφυλοφιλία, δεν έτρεφε καμία εκτίμηση για τη δημοκρατία των ΗΠΑ και της Δυτικής Ευρώπης, δεν ήταν «φίλος» των δυτικών δημοκρατιών, δεν ήξερε να κατευθύνει την οικονομία της χώρας όπως του ανατέθηκε, ήταν κομμουνιστής και όχι μόνο επαναστάτης όπως ο Κάστρο. Μα μόλις γνώρισε το σοβιετικό μοντέλο, αλλά και το ολοκληρωτικό κουβανικό μοντέλο «σοσιαλισμού» που θέλησε να επιβάλλει και τελικά επέβαλλε ο φίλος και συνεργάτης του Φιντέλ, μόλις ήρθε σ’ επαφή με τη διαφθορά που γεννά ένα ολοκληρωτικό καθεστώς, τα παράτησε όλα και  κίνησε να κάνει εξεγέρσεις στην Αφρική και την υπόλοιπη Λατινική Αμερική. «Νιώθω πως έχω πια εκπληρώσει το μέρος εκείνο του χρέους μου που με έδενε με την κουβανική επανάσταση στο έδαφός της» δήλωνε στην επιστολή παραίτησής του (αν και αμφισβητείται η γνησιότητά της). Ασυμβίβαστος με τα καμώματα των γραφειοκρατών των εξουσιών και απίστευτα βολονταριστής ήταν φυσικό ν’ αποτύχει και να βρει  τραγικό τέλος στη Βολιβία. Παρέμεινε όμως στις καρδιές πολλών ανθρώπων, οι οποίοι ενώ αποδέχονται τη φιλελεύθερη Δημοκρατία, απορρίπτουν την κοινωνική αδικία και ανισότητα. Ο υπέροχος Μάης του 68’ τον αγκάλιασε όχι γιατί ήταν κομμουνιστής, αλλά γιατί ήταν ασυμβίβαστος με το ψέμα, την υποκρισία και την οικονομική εκμετάλλευση.

Οι κατήγοροι του Τσε δεν νοιάζονται για τον χαρακτήρα του, τις υπαρκτές ολοκληρωτικές απόψεις και συμπεριφορές του, τις ανεδαφικές του απόψεις για την οικονομία. Όχι, αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να μην υπάρχουν παραδείγματα, έστω αιθεροβάμονα, αμφισβήτησης ενός κόσμου που ανταμείβει μόνο τους «τυχερούς», τους οποίους τους βαπτίζει άξιους και πετάει στον Καιάδα τους «άτυχους» που τους βαπτίζει ανθρώπους «χωρίς κατάρτιση» ή «ανθρώπινα απορρίμματα». Τον απορρίπτουν γιατί φοβούνται ακόμη και τη νοσταλγία μιας πιο δίκαιης  κοινωνίας. Τον απορρίπτουν  επειδή τελικά δεν παρέμεινε  δικτάτορας σαν τον φίλο του Κάστρο και δεν ευτέλισε έτσι το όραμα μιας κοινωνίας με λιγότερες ανισότητες. Σε μια εποχή εγωκεντρισμού, πληθώρας «πατριωτών» και φόβου από τον άλλο, μέχρι και ο αριστερός Μπράνκο Μιλάνοβιτς καταθέτει κατάπτυστες προτάσεις περί «μη ανανεώσιμης κυκλικής μετανάστευσης χωρίς πολιτικά δικαιώματα», ο αλτρουϊσμός, ο διεθνισμός και η ηθική ακεραιότητα του Τσε έχουν πολλά να μας πουν ακόμη.

Πηγή: www.tanea.gr