Θα περίμενε κανείς -εφόσον δεν έχει συμφιλιωθεί με την ελληνική ιδιοτυπία- να είναι η πρώτη προτεραιότητα της κυβέρνησης η άρση του αδιεξόδου στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο που παραμένει κλειστό επ αόριστον λόγω της απόφασης των διοικητικών υπαλλήλων που πάρθηκε σε μια γενική συνέλευση 40 ατόμων με 27 ψήφους υπέρ.

Το εξάμηνο κινδυνεύει να χαθεί, οι φοιτητές παραμένουν όμηροι, και ακόμη περιμένουμε την αντίδραση του υπουργείου Παιδείας και της πρυτανικής αρχής προκειμένου να επαναλειτουργήσει το ΕΜΠ. Αντί γι αυτό, υπάρχει τέλεια σιωπή και απάθεια γύρω από ένα τεράστιο και εξαιρετικά ευαίσθητο θέμα

Δεν εντυπωσιάζει η σιωπή της αντιπολίτευσης, που σταθερά υπερασπίζεται όλες τις κινητοποιήσεις όλων των εργαζομένων με οποιοδήποτε αίτημα και οποιοδήποτε μέσο.

«Είναι ορισμένες φορές που η ίδια η ζωή βάζει επιτακτικά τα διλήμματα και δεν μπορείς να τα αγνοήσεις. Εδώ ταιριάζει απόλυτα το εκπληκτικό τραγούδι της δεκαετίας του 30: Which side are you on, (Με ποια μεριά είσαι)». Ωραία το είπε πριν από λίγες μέρες ο Αλέξης Τσίπρας.

Με ποια μεριά είναι (όλοι τους); Με τους 27 διοικητικούς υπαλλήλους ή με τους χιλιάδες φοιτητές; Με την οπισθοδρόμηση ή με την παιδεία;