Eκδήλωση με θέμα «Η Ελλάδα στην κρίση και η ανάγκη για έναν σύγχρονο σοσιαλδημοκρατικό φορέα», πραγματοποιήθηκε χθες σε κεντρικό ξενοδοχείο των Αθηνών.

Κεντρικοί ομιλητές ήταν τρία στελέχη της Δημοκρατικής Παράταξης, οι Παντελής Καψής, Νίκος Μπίστης και Γιάννης Τούντας, ενώ υπήρξαν παρεμβάσεις από πολλά στελέχη τόσο του ΠΑΣΟΚ, όσο και από άλλους χώρους.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στην εκδήλωση παραβρέθηκαν πολλά στελέχη όπως  η Εύη Χριστοφιλοπούλου, ο Κώστας Σκανδαλίδης,  Γιάννης Μανιάτης, οι οποίοι μίλησαν,  ο πρώην εκπρόσωπος Τύπου της ΔΗΜΑΡ Ανδρέας Παπαδόπουλος, αλλά και άλλα στελέχη της ΔΗΜΑΡ, όπως ο Νίκος Τσούκαλης, ο Δημήτρης Χατζησωκράτης ο  Θόδωρος Μαργαρίτης ο Γιώργος Σιακαντάρης  κ.ά.

Παραβρέθηκαν, επίσης, η  Άννα Διαμαντοπούλου, ο Γιώργος Φλωρίδης και πολλά άλλα στελέχη του ευρύτερου χώρου, αλλά και πολλά μέλη των Μεταρρυθμιστών και του Ποτάμιού.

Στις ομιλίες τους οι εισηγητές τόνισαν την ανάγκη  δημιουργίας ενός «σύγχρονου ισχυρού σοσιαλδημοκρατικού , κεντροαριστερού φορέα».Ο  Παντελής Καψής στην ομιλία του  εοεσήμανε την ανάγκη συγκρότησης ενός« εκσυγχρονιστικού, ριζοσπαστικού, μεταρρυθμιστικού πολιτικού ρεύματος. Ενα πολιτικό ρεύμα – όπως είπε- πάνω στο οποίο θα χτιστεί η ενότητα όλων των δυναμεων του χώρου μας. Η δημιουργία αυτού του ρεύματος πιστεύω οτι ειναι υποθεση όλων μας. Ειναι σημαντικό να διατηρήσουμε διαύλους επικοινωνίας και να βρούμε από τωρα μορφές συνεργασίας σε όλα τα επίπεδα.

Ενός σοσιαλδημοκρατικού  φορέα «που θα επανασυνδεθεί με τα λαϊκά στρώματα, θα ανακτήσει την λαϊκότητα του χωρίς να υποκύπτει στον λαϊκισμό», όπως είπε ο Νικος Μπίστης, ενώ ο Γιάννης Τούντας παρουσίασε τον οδικό χάρτη που προτείνουν και περιλαμβανει:

Για το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ- Δημοκρατικη παράταξη  την πρόταση για δημιουργία ενός σύγχρονου φορέα σοσιαλδημοκρατίας  μέσα από διαδικασίες επανίδρυσης, και μετά το συνέδριο η νέα ηγεσία να δρομολογήσει ανοιχτό διάλογο με τις υπόλοιπες δυνάμεις  και στελέχη του ευρύτερου δημοκρατικού- μεταρρυθμιστικού χώρου για τη διαμόρφωση ενός «πολύχρωμου ρεύματος» που θα στοχεύει  σην συνδιοργάνωση ιδρυτικού συνεδρίου.  Στο πλαίσιο αυτό, προτείνουν να επιδιωχθεί στενότερη συνεργασία και κοινή δράση με το ΠΟΤΑΜΙ και τη ΔΗΜΑΡ.

ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

Η σημερινή κυβέρνηση, έτσι όπως συνεχίζει να πορεύεται, είτε θα μας οδηγήσει σε έξοδο από την ευρωζώνη, με καταστρεπτικές επιπτώσεις για τη χώρα, είτε θα αναγκαστεί να ζητήσει επιπλέον δάνεια, υπογράφοντας νέο μνημόνιο λιτότητας. Και στη μία και στην άλλη περίπτωση ή σε οποιοδήποτε πιθανό “ατύχημα”, ούτε η κυβέρνηση ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι σε θέση να διαχειριστούν τις συνέπειες που θα προκύψουν. Οι εξελίξεις στη χώρα θα είναι ραγδαίες και πρέπει να τις προβλέψουμε και να προετοιμάσουμε τον φορέα υποδοχής της υπό κατάρρευσης “ελπίδας”. Ο ελληνικός λαός θα κατανοήσει ότι διχάστηκε στη βάση ενός ψέματος και μιας φθηνής δημαγωγίας και ότι μπορεί να ενωθεί μόνο γύρω από την αποδοχή της αλήθειας. Την αλήθεια αυτή μπορεί να την υπηρετήσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ένας ισχυρός φορέας της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας, δύναμης πολιτικού ορθολογισμού και εθνικής συνεννόησης, εγγυητής της πολιτικής σταθερότητας και της ευρωπαϊκής προοπτικής και καταλύτης των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων.

Για τον σκοπό αυτό, το ΠΑΣΟΚ μαζί με τις πολιτικές κινήσεις της Κεντροαριστεράς και ανένταχτους προοδευτικούς πολίτες συγκρότησαν την Ελιά στις Ευρωεκλογές και το ΠΑΣΟΚ-Δημοκρατική Παράταξη στις πρόσφατες εθνικές εκλογές. Το ΠΑΣΟΚ αποτελούσε τη βασική δύναμη του χώρου, διακήρυξε την ανάγκη της ενότητας χωρίς αποκλεισμούς και ηγεμονισμούς και υπηρέτησε με υπευθυνότητα το εθνικό συμφέρον στα χρόνια της κρίσης.

ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, με τη συγκυβέρνηση εθνικής ανάγκης, κράτησαν τη χώρα όρθια, έχοντας όμως σημαντικές ευθύνες για τις παθογένειες που μας οδήγησαν στην κρίση, αλλά και για καθυστερήσεις, λάθη και πολιτικές, που παρέτειναν και βάθυναν την κρίση. Η Ελλάδα βρέθηκε αιφνιδιασμένη και απροετοίμαστη στο μνημόνιο, το μνημόνιο που το έφερε η κρίση και όχι το αντίθετο. Τη μεγαλύτερη, βέβαια, ευθύνη έχει η ΝΔ, που οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία την περίοδο 2004-09, που τροφοδότησε το αντιμνημονιακό μένος με τα Ζάππεια, που πανικοβλήθηκε με το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών. Γεγονός που αναζωπύρωσε τον δεξιό λαϊκισμό, επιβράδυνε τις μεταρρυθμίσεις και εγκαινίασε μία κούρσα συναγωνισμού με τον ΣΥΡΙΖΑ για έξοδο από τα μνημόνια, οδηγώντας έτσι πολύ περισσότερον κόσμο, απενοχοποιημένο πλέον, στην κάλπη του ΣΥΡΙΖΑ.

Αλλά και το ΠΑΣΟΚ απεδείχθηκε εντελώς ανέτοιμο να διαχειριστεί την κρίση την περίοδο 2010-2012, καθυστερώντας τη λήψη των αναγκαίων μέτρων, εμπλέκοντας το ΔΝΤ, αποφεύγοντας στην αρχή και αποτυγχάνοντας στη συνέχεια να συγκροτήσει ευρύτερη κυβερνητική πλειοψηφία. Επωμίσθηκε μόνο του δυσβάσταχτη ευθύνη με τεράστιο πολιτικό κόστος, που είχε ως συνέπεια τη συνεχή του συρρίκνωση, τον πολυκερματισμό της Κεντροαριστεράς, τη διάχυση των περισσότερων δυνάμεών του προς όλες σχεδόν τις κατευθύνσεις του πολιτικού φάσματος.

Το αίτημα για την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς έγινε όλο και πιο επιτακτικό απέναντι στον διογκούμενο δεξιό και αριστερό λαϊκισμό και στη διαμόρφωση ενός νέου μικρού δικομματισμού ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ που αναπαραγάγει όλες τις παθογένειες του παρελθόντος. Οι κινήσεις πολιτών με τις πρωτοβουλίες διαλόγου που ανέλαβαν ήδη από το 2012, η πρωτοβουλία των “58” και η θετική στάση της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, άνοιξαν τον δρόμο της σύγκλισης, παρά τις καταστροφικές για κάθε σχετική προσπάθεια αλλά και αυτοκαταστροφικές τελικά επιλογές της ΔΗΜΑΡ.

Η συγκρότηση της Ελιάς και το αποτέλεσμα που κατέγραψε στις ευρωεκλογές, υπήρξε ένα πρώτο σημαντικό και πετυχημένο βήμα. Το λογικό θα ήταν να ακολουθήσουν άλλα που θα οδηγούσαν σε ευρύτερες συσπειρώσεις και ευνοϊκούς συσχετισμούς για την ενότητα και την ανανέωση σε όλα τα επίπεδα. Τα βήματα όμως αυτά δεν μπόρεσαν να πραγματοποιηθούν. Αντί να δώσει από την επόμενη μέρα περαιτέρω πνοή και υπόσταση στο εγχείρημα της Ελιάς, το ΠΑΣΟΚ, στην απέλπιδα προσπάθεια να διαφυλάξει την ενότητά του από τις υπονομευτικές και στη συνέχεια διασπαστικές ενέργειες του Γιώργου Παπανδρέου, αναδιπλώθηκε στο σχήμα ΠΑΣΟΚ-Δημοκρατική Παράταξη, αποτυγχάνοντας να διαφυλάξει την ενότητα και αδυνατώντας να συγκροτήσει ουσιαστικά τη Δημοκρατική Παράταξη. Οι αρνητικές αυτές εξελίξεις έπληξαν την αξιοπιστία του εγχειρήματος και διευκόλυναν τη συσπείρωση σημαντικών δυνάμεων της Κεντροαριστεράς στο Ποτάμι, παρά το κεντρώο ιδεολογικοπολιτικό του στίγμα, τον αρχηγισμό του, και κυρίως παρά την άρνησή του να συμμετάσχει στις διεργασίες για την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς.

Το αποτέλεσμα των πρόσφατων εκλογών κατέστησε ακόμα πιο φανερό ότι το ΠΑΣΟΚ, με τη σημερινή του μορφή έχει κλείσει πλέον τον κύκλο του. Όμως η υπέρβαση του παλιού και η γέννηση του καινούργιου δεν θα επιτευχθεί ούτε με παρθενογενέσεις, ούτε από μεσσίες, αλλά με σεβασμό στις πολιτικές δυνάμεις που αγωνίζονται για την επιβίωση της χώρας με τεράστιο προσωπικό και πολιτικό κόστος. Γι’ αυτό χρειάζεται ένα ιδρυτικό συνέδριο ενότητας, ανανέωσης και προοπτικής, που με τη συμμετοχή των ευρύτερων δυνάμεων του χώρου, θα ανοίξει τον δρόμο για την ανάδειξη στην ηγεσία των νεότερων γενεών και θα καθορίσει τις ιδεολογικές και πολιτικές συντεταγμένες της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας. Που θα οριοθετηθεί από τον κεντρώο φιλελευθερισμό και τον αριστερό κρατισμό, διατυπώνοντας έναν νέο προγραμματικό ριζοσπαστικό λόγο, απαλλαγμένο από τις συντηρητικές βεβαιότητες και τον κυβερνητισμό. Με ένα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης, στηριγμένο στις αρχές της κοινωνικής συνοχής, της δικαιοσύνης, αναδιανομής και αλληλεγγύης ανάμεσα στις γενιές, της βιώσιμης ανάπτυξης, της οικολογίας, της μεταρρύθμισης του κράτους και του πολιτικού συστήματος. Υπερασπίζοντας τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη διαφορετικότητα, την περιεκτική δημοκρατία, τη διαφάνεια, τη συμμετοχή, τη θέση της χώρας στην Ε.Ε. ως κανονικό και ισότιμο μέλος. Διασφαλίζοντας τη δημοκρατική πορεία της χώρας από τις απειλές του νεοφασισμού και της τρομοκρατίας και διαμορφώνοντας ένα νέο δημοκρατικό συμμετοχικό μοντέλο κομματικής οργάνωσης και λειτουργίας. Διατυπώνοντας τους όρους και τις προϋποθέσεις για την προοδευτική διακυβέρνηση της χώρας με τη συμμετοχή των ευρύτερων ευρωπαϊκών μεταρρυθμιστικών δυνάμεων. Και κυρίως προωθώντας τις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές.

Για να ριζώσουν και να ολοκληρωθούν, οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη ο τόπος, θα πρέπει να εκφράσουν και να υπηρετήσουν τις δυνάμεις της παραγωγικής εργασίας, της δημιουργικής γνώσης, της υγιούς επιχειρηματικότητας. Έτσι θα αποτελέσουν τον ιστό μιας νέας κοινωνικής συμμαχίας που, με ρήξεις αλλά και συναινέσεις, θα ηγηθεί της νέας εποχής.

Για όλους αυτούς τους λόγους, το επικείμενο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ-Δημοκρατική Παράταξη θα πρέπει να απορρίψει τη διαιώνιση ενός κόμματος που θα συμπιέζεται και θα φυλλοροεί συνεχώς και να αποφασίσει μια νέα αφετηρία για την παράταξη. Να απορρίψει, ένα συνέδριο αντιπαράθεσης κομματικών και προσωπικών μηχανισμών για την ανάδειξη νέας ηγεσίας ενός ΠΑΣΟΚ του 4,7%, που θα δίνει τη μάχη για την είσοδο στην επόμενη βουλή, γεγονός που αφήνει παγερά αδιάφορη την κοινωνία. Το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ-Δημοκρατική Παράταξη έχει ιστορική ευθύνη να χαράξει τον οδικό χάρτη για την αναγέννηση μέσα από τη δημιουργία ενός σύγχρονου φορέα της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας. Αυτή είναι η προοπτική που είμαστε διατεθειμένοι να υπηρετήσουμε.