Η κομεντί είναι ένα πολύ δύσκολο είδος, το διαπιστώνουμε κοιτώντας την ιστορία της τέχνης, του θεάτρου και του κινηματογράφου, γιατί μπορεί κάποιος  εύκολα να προσποιηθεί τον σοβαρό, τον προσεκτικό ακόμα και τον σπουδαίο, αλλά πώς  μπορεί να προσποιηθεί τον αστείο; Το χιούμορ όπως αποδεικνύεται κάθε φορά που το αναζητούμε είτε να το δημιουργήσουμε είτε να το καταναλώσουμε  είναι μια πάρα πολύ μεγάλη δύσκολη και εν τέλει σοβαρή υπόθεση,  για να αντιμετωπίζεται πρόχειρα, με βιασύνη,  επαναλαμβανόμενα και εύκολα. Το αστείο, ο ερωτισμός και η λαγνεία είναι όπως το καρύκευμα στο φαγητό, η έλλειψή τους κάνει  απελπιστικό και ανυπόφορα άνοστο τον ισχνό και  δύσκολο βίο που διάγουμε. Το ίδιο συμβαίνει στην καθημερινότητά μας και στην τέχνη, όλα τα παραπάνω είναι απαραίτητα σε σωστές και αναγκαίες  δόσεις, για να προσφέρουν νόημα και περιεχόμενο στη ζωή μας.

Στο «Εισιτήριο για τον Παράδεισο» ο Ντέιβιν και η Τζόρτζια έζησαν βίον ανθόσπαρτον  μόνο για πέντε χρόνια, αυτά τα πέντε χρόνια όμως, ήταν αρκετά για να τους κάνουν θανάσιμους εχθρούς για τα υπόλοιπα της ζωής τους. Στα πέντε αυτά χρόνια, πέραν των άλλων, σκάρωσαν και μια κόρη. Η νεαρή Λίλι, αναζητώντας τον παράδεισο, έφτασε μέχρι τα μέρη του Μπαλί και η ζωή στάθηκε απλόχερη μαζί της και της έστειλε και έναν ντόπιο άγγελο να τη συντροφεύει. Όλα καλά, μέχρι που αποφασίζει να τον παντρευτεί να μονιμοποιήσει τον παράδεισο επί γης και τον άγγελο στην ζωή της. Τότε κινητοποιούνται θεοί και δαίμονες, οι δυνάμεις του κακού, η Τζόρτζια κι ο Ντέιβιντ δηλαδή, μπαίνουν στο πρώτο αεροπλάνο, όχι για να ευχηθούν στους μελλόνυμφους, αλλά  με τελικό σκοπό να σκορπίσουν, να διαλύσουν, παντί τω τρόπω, αυτό τον γάμο και να επιβάλλουν την τάξη.  Σε αυτήν την εναγώνια προσπάθεια είναι έτοιμοι για όλα, ακόμα και να συνάψουν μια  βραχύβια εκεχειρία και να συνεργαστούν για τον ιερό σκοπό τους, γιατί αν σε κάτι συμφωνούν είναι πως δεν μπορούν να αφήσουν την κόρη τους να διαπράξει το ίδιο μεγαλόπρεπο λάθος που έκαναν και οι ίδιοι πριν από κάμποσα χρόνια να παντρευτεί έτσι αυθόρμητα, άτσαλα κι επιπόλαια χάριν ενός εφήμερου έρωτος.

Οι ιθύνοντες της ταινίας πιθανόν να κόπιασαν για να αποσπάσουν την κατάφαση της Τζούλια Ρόμπερτς και του Τζορτζ Κλούνεϊ στη συμμετοχή τους στην παραγωγή, όλα τα υπόλοιπα φαίνεται τα έβαλαν στον αυτόματο πιλότο. Σε αυτούς τους άνυδρους και δύσκολους καιρούς, ποιος δεν θα ήθελε να απολαύσει αυτό το υπέροχο κινηματογραφικό ζευγάρι, τους  βραβευμένους με Όσκαρ Τζορτζ Κλούνεϊ και Τζούλια Ρόμπερτς, σε μια καλοφτιαγμένη ρομαντική κομεντί και να αφήσουν για λίγο κατά μέρος τον πόλεμο, την ενεργειακή κρίση και τον ζοφερό χειμώνα που θα μας χτυπήσει την πόρτα λίγο άγρια;

Το φιλμ σεναριακά επαναλαμβάνει όλα τα στερεότυπα του είδους, κινηματογραφικά δεν απογειώνεται ποτέ, αλλά η ο οπτικός πλούτος, τα ολόφωτα, πολύχρωμα, καταπράσινα και κατάφορτα εικόνων τοπία του Μπαλί δικαιολογούν την είσοδό μας στο σινεμά. Το καταπληκτικό και λαμπερό δίδυμο των  Τζορτζ Κλούνεϊ και Τζούλια Ρόμπερτς δεν αφήνει την παραμικρή ευκαιρία είτε σεναριακή είτε κινηματογραφική να πέσει κάτω. Με οποιαδήποτε μικρή ή μεγάλη αφορμή φροντίζει να διασκεδάσουμε, να χαμογελάσουμε και να χαρούμε τους δυο τους και τα  μακρινά μέρη του Μπαλί. Γιατί μην ξεχνάμε τα λόγια του Γάλλου πολιτικού Duc de Levis,  «Η πλήξη» και οι δυσκολίες της ζωής θα συμπληρώναμε, «είναι μια αρρώστια, η μοναδική θεραπεία της οποίας είναι η εργασία. Η διασκέδαση δεν είναι θεραπεία για την πλήξη, είναι μόνο περίθαλψη» και πρέπει με κάθε τρόπο να την αναζητούμε και να μην χάνουμε ευκαιρία να την απολαμβάνουμε, γιατί οι πληγές μας είναι αρκετές στους δύσκολους καιρούς που ζούμε.