Το πολυπολικό κομματικό σύστημα διασφαλίζει άνετα κυβερνησιμότητα, λύσεις κυβερνητικής συνεργασίας και καλής, προοδευτικής διακυβέρνησης
Στο προηγούμενο σημείωμά μου έθεσα το ερώτημα εάν η επάνοδος σε ένα σύστημα δικομματισμού μπορεί σήμερα να εξυπηρετήσει την αναγκαία πορεία της χώρας προς τον εκσυγχρονισμό, τις αναγκαίες προοδευτικές μεταρρυθμίσεις και την πρόοδο της χώρας.
Πολιτικός εκσυγχρονισμός της χώρας σημαίνει, κατά την άποψή μου, εγκατάλειψη του δικομματισμού, όπως επί του παρόντος το έχουν αποφασίσει οι εκλογείς, και μετάβαση σε πολυπολικό πολιτικό-κομματικό σύστημα. Στα δημοκρατικά πολιτεύματα τα «κυρίαρχα» κόμματα δεν παραμένουν εσαεί στην ίδια θέση. Ανάλογα με τις συνθήκες χάνουν την ισχύ τους και είτε παραχωρούν τη θέση τους σε ένα άλλο κόμμα (η περίπτωση εναλλαγής στην εξουσία στο σύστημα του κλασσικού δικομματισμού) είτε διευκολύνουν τη μετάβαση σε ένα σύστημα με πολλούς κομματικούς πόλους κατά κανόνα διαφόρου ισχύος. Τότε δημιουργείται μια νέα πολιτικο-κομματική ισορροπία. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, που μόνο οι πολίτες με την ψήφο τους μπορούν να καθορίσουν, η ισχύς σε ποσοστά και έδρες των πολιτικών κομμάτων δεν θα είναι κατ’ ανάγκη ισομερής, δεν θα υπάρχουν κάποιες «ιδεατές» αναλογίες «ισορροπίας» αλλά θα έχουν την ισχύ που θα αποκτούν από την κάλπη. Αυτονόητο. Θα πρόκειται για μια νέα πολιτική και συστημική ισορροπία. Αναγκαστικά, η νέα διάταξη πολιτικής ισχύος και δυνάμεων οδηγεί σε κυβερνήσεις συνεργασίας που, όταν δεν προκύπτουν κατ’ ανάγκη με την προοπτική του προσωρινού, καλλιεργούν πολιτική κουλτούρα συγκυβέρνησης με επεξεργασμένα και συμφωνημένα κυβερνητικά προγράμματα, με αμοιβαίους συμβιβασμούς. Μόνο τότε δημιουργούνται βάσιμες ελπίδες εφαρμογής μεγάλων και προωθητικών μεταρρυθμίσεων διότι έχουν ευρύτερη κοινωνική και πολιτική αποδοχή και στήριξη.
Η κυριαρχία ενός κόμματος, εν προκειμένω της ΝΔ, εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να διαρκέσει επ’ αόριστον. Το εκλογικό σύστημα, μόνο υπό ορισμένους όρους διασφαλίζει κοινοβουλευτική αυτοδυναμία. Απώλειες ολίγων ποσοστών αποβαίνουν κρίσιμες κι είναι πολύ πιθανές μετά από 2 θητείες στο πηδάλιο της κυβέρνησης. Όμως, η επάνοδος στο δικομματισμό δεν σημαίνει ότι θα της αφαιρέσει αυτομάτως και τον θώκο της κυβέρνησης. Μπορεί να συνεχίσει να κερδίζει εκλογές με αυτοδυναμία εδρών και ο «δεύτερος πόλος» να αναδειχτεί μεν ισχυρός αλλά όχι επαρκής για να αντικαταστήσει τη ΝΔ.
Το τελευταίο που χρειάζεται η χώρα είναι νέες αχρείαστες αντιπαραθέσεις, οξύτητα, παρατεταμένη αστάθεια και απίστευτη δημαγωγία καθώς και άκρως εχθρικό περιβάλλον πολιτικού ανταγωνισμού.
Διαβάστε τη συνέχεια
Πηγή: www.athensvoice.gr