Ακόμα και οι πολίτες που τον ακολουθούν αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στη χειρότερη θέση από την εποχή που έκανε το αντιμνημονιακό του άλμα προς την εξουσία. Η εικόνα των δημοσκοπήσεων αλλά κυρίως η πτωτική τάση που αποτυπώνουν είναι χαρακτηρικές. Η διπλή εκλογική ήττα του περασμένου χρόνου και η απομάκρυνση του ΣΥΡΙΖΑ από την κυβέρνηση έφερε στην επιφάνεια τους σκληρούς εσωκομματικούς ανταγωνισμούς και το ιδεολογικό και πολιτικό χάσμα μεταξύ των κάθε λογής και προέλευσης τάσεων, καθώς και αναπάντητα ερωτήματα. Ερωτήματα που γεννήθηκαν σε ζητήματα διαφθοράς και γκρέμισαν συθέμελα το κεκτημένο «ηθικό πλεονέκτημα» της Αριστεράς. Η ποινική υποβάθμιση, για να αναφερθούμε στην πρόσφατη συζήτηση για την αλλαγή του ποινικού κώδικα, της δωροδοκίας από κακούργημα σε πλημμέλημα, από ένα κόμμα που έκανε σημαία του το σκάνδαλο Novartis, δεν κουκουλώνεται εύκολα.

Γίνεται καθημερινά, όλο και πιο φανερό, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να ανταποκριθεί στα θεσμικά καθήκοντα του ρόλου της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που αποτελεί βασικό παράγοντα για την εύρυθμη λειτουργία της Δημοκρατίας. Το πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να ταλανίζεται από τον λαϊκισμό και την καταστροφολογία δυνάμεων που έχουν θέσει την κομματική τους επιβίωση πάνω από τα συμφέροντα της χώρας. Τέτοιες εποχές απαιτείται προγραμματική αντιπολίτευση που θα αντιπαραθέτει στην κυβερνητική πολιτική βιώσιμο πολιτικό σχέδιο, αντί για ιδεατές και ανεφάρμοστες προτάσεις.  Αυτό τον ρόλο η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση τον έχει απεμπολήσει εξ αρχής.

Η συνέχεια στην athensvoice.gr