Το επίκαιρο ερώτημα των ημερών: Έρχονται μέρες καλύτερες; έρχονται μέρες χειρότερες; δυο εκδοχές, υπαρκτές Η πρώτη, η αισιόδοξη, κουβαλάει μαζί της μια πολύχρονη ταλαιπωρία και γι’ αυτό ίσως η ελπίδα φυσάει ένα αεράκι αισιοδοξίας στους κουρασμένους…
Η δεύτερη, ταυτίζεται με τους ρεαλιστές των καιρών τής πλήρους επικράτησης των μνημονίων και του πάτου στο βαρέλι, του οποίου ο πάτος όλο και πάει παρακάτω …
Το θέμα έχει ίσως να κάνει με το πώς βλέπεις το ποτήρι: μισοάδειο ή μισογεμάτο; Εάν το βλέπουμε με γνώση τού χώρου που μας περιβάλει, δηλαδή της χώρας στην οποία ζούμε και βιώνουμε τις σκληρές πράγματι συνθήκες.. Να θυμηθούμε; Γραφειοκρατία που καλά κρατεί, προχειρότητα, πολιτική ανοησία, χαμηλότατη ποιότητα του κοινοβουλίου, πάγια αντίληψη του στιλ «όλα κάτω απ’ το χαλί», οικονομική αιχμαλωσία, πολιτιστική πτώση των θεσμών, πλήρης αφερεγγυότητα της πολιτικής ηγεσίας με επικεφαλής τον αναξιόπιστο πλέον πρωθυπουργό, φλύαρη-αλλοπρόσαλλη και αποτυχημένη αξιωματική αντιπολίτευση, όπως και οι λοιπές αναποφάσιστες έως και ελλιπείς δημοκρατικές δυνάμεις, η πάντα έρπουσα, σαν πραγματική οχιά, νεοφασιστική συμμορία, ο αλαφιασμένος λαός ο οποίος τρέχει σαν τον Βέγγο, η απουσία κοινωνικού κράτους και τόσα άλλα που δεν είναι δυνατόν να απαριθμηθούν στο σημείωμά μου… Μένει να δούμε τώρα την εξέλιξη την οποία όλοι περιμένουμε με αγωνία και φόβο…
Πολλές φορές νιώθω πως βρίσκομαι μέσα σε ένα εφιαλτικό όνειρο! Είναι-λέει-ένα τέρας, με σουβλερά δόντια, κάτι σαν τεράστιος δεινόσαυρος που απειλεί να με κατασπαράξει…
Ας το παραδεχτούμε: Η χώρα είναι μη κράτος. Δηλαδή, την έχουμε (απ’ ότι ξέρω) τη χώρα ως οντότητα, όχι όμως και το κράτος. Μην ξαφνιάζεστε. Δεν λέω κάτι που βλέπω μόνο εγώ. Ψάχνω να βρω τι λειτουργεί σε αυτό το κράτος… Υπηρεσίες, Δημόσιο, μέριμνα για τις εργασιακές συνθήκες, εκπαιδευτικοί οργανισμοί, φορείς πολιτισμού, νόμοι που καταστρατηγούνται, χαοτικά δικαστήρια, προβληματικά Νοσοκομεία. Όλες οι αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και των δανειστών σπρώχνουν το ελληνικό κράτος στη συρρίκνωση σε υπερβολικό βαθμό των «δικών του» αποφάσεων. Ξένα κέντρα εξουσίας θα ελέγχουν και θα παρακολουθούν την κάθε μας κίνηση, ώστε σε περιπτώσεις υπερβάσεων να μεσολαβούν για να διορθώνουν τα στραβά!
Η παραπάνω φράση καλά ακούγεται εκ πρώτης ακοής, αλλά, επιτρέψτε μου να απομονώσω κάποιες λέξεις που έχουν ιδιάζουσα σημασία σε μια τέτοια εποχή ιδιόμορφης υποταγής… Έχουμε και λέμε λοιπόν: «να μεσολαβούν», «να μειώνει», «θα ελέγχουν», «θα παρακολουθούν», «να διορθώνουν τα στραβά»!!!
Τι άλλο από πλήρη υποταγή του ελληνικού κράτους είναι αυτό;
Η απορία μας δεν είναι ανεξήγητη. Γνωρίζουμε τους λόγους και δεν έχουμε χάσει τη μνήμη. Το πολιτικό μας Σύστημα, άρρωστο και ανίκανο όπως ήταν, έμελλε να αναδείξει έναν ακατάλληλο λαϊκιστή, ο οποίος με την τεχνική τού «δώστα όλα» ή «θα σας φτιάξουμε και ποτάμια», επιβλήθηκε στα ευρύτατα κοινωνικά στρώματα του αριστερού δημοκρατικού τόξου, αναλαμβάνοντας το δυσκολότατο έργο τής κάθαρσης και της αποκατάστασης των κακώς κειμένων… Και εγένετο κόλαση! Σαν σε όνειρο εφιάλτη. Το επίπεδο ζωής κατέρρευσε ακόμη περαιτέρω…
Το όνειρο είναι επίμονο και πολύ σκοτεινό. Μερικές φορές σκέφτομαι μήπως και το ζω στην πραγματικότητα, αλλά όχι, είναι όνειρο σάς λέω… Θέλω να ξυπνήσω αλλά είμαι αιχμάλωτος και εξαρτημένος απ’ αυτό που βλέπω. Πολλές φορές τα όνειρα περιγράφουν-λένε-τα μελλούμενα, αλλά εγώ είμαι πεισμένος πως όλα αυτά που συμβαίνουν είναι όνειρο σάς λέω κι όχι πραγματικότητα… Η πρώτη, δεύτερη, τρίτη φορά Αριστερά, οι «κακοί» ξένοι, οι «καλοί» Έλληνες, οι πατριώτες, οι «καμένοι» τού ανεκδιήγητου εθνικοπατριωτικοχριστιανοδεξιού συνονθυλεύματος, κολλητού τού πρωθυπουργού και πρώην αριστερού-κομμουνιστή, οι οποίοι κατάφεραν, όπως και όλοι οι προηγούμενοι, να μας επιβάλλουν μια ζωή που να μην μπορεί να βλέπει μπροστά!
Όνειρο σας λέω! Από εκείνα που κρατάνε χρόνια και δεν μπορείς να τα διαγράψεις από το ευρύ εφιαλτικό ρεπερτόριο των ονείρων. Ίσως επειδή είναι ακριβώς όπως στην ίδια τη ζωή…