Η κατάληξη μιας προσπάθειας και πορείας αρκετών μηνών που πέρασε «από σαράντα κύματα» και που διαμορφώνει πια (επιτέλους), το πολιτικό πλαίσιο το σχήμα και το ψηφοδέλτιο που θα διεκδικήσει στις επερχόμενες ευρωεκλογές την ψήφο των πολιτών της κεντροαριστεράς και της ευρύτερης δημοκρατικής παράταξης.
Η κατάληξη δεν ήταν καθόλου αυτονόητη και δεδομένη, ξεκίνησε με την πολύ σημαντική πρωτοβουλία των 58, την άμεση ανταπόκριση του ΠΑΣΟΚ, την άρνηση της ΔΗΜΑΡ, την διεύρυνση της και με άλλα πολιτικά σχήματα και πρωτοβουλίες και συνεχίσθηκε με δεκάδες εκδηλώσεις και τοπικές πρωτοβουλίες ανά την Ελλάδα, Καθοριστική υπήρξε η πολύ μεγάλη συμμετοχή και ανταπόκριση του κόσμου, τα φώτα της δημοσιότητας στράφηκαν επάνω στο εγχείρημα που συνολικά αντιμετωπίστηκε πολύ θετικά από την πλειοψηφία της κοινής γνώμης ακόμη και από πολίτες που δηλώνουν ότι ψηφίζουν άλλα κόμματα.
Δεν έλειψαν βέβαια και τα προβλήματα οι παθογένειες, που σέρνουν μαζί τους τα κόμματα και τα πρόσωπα κυρίως του αριστερού χώρου, της τάσης δηλαδή να διυλίζουν τον κώνωπα και να χάνονται σε διαδικαστικού και οργανωτικού τύπου διαμάχες.
Όμως τώρα ήρθε επιτέλους η ώρα της πολιτικής παρέμβασης, της πολιτικής μάχης, της ισχυρής προγραμματικής παρουσίας, της παρουσίασης ενός πολιτικού σχεδίου για την υπέρβαση της σημερινής κατάστασης της χώρας και της κοινωνίας. Για να ξανακερδίσουν βαθμιαία οι δυνάμεις της σοσιαλιστικής – σοσιαλδημοκρατικής αριστεράς την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού, που χάθηκαν στο βωμό των μνημονίων και μέσα στις μυλόπετρες ενός απίστευτου λαϊκισμού εκ δεξιών και εξ αριστερών.
Η πολιτική αναγέννηση της δημοκρατικής παράταξης αποτελεί έναν εκ των βασικών όρων αναγέννησης και της πολιτικής στη χώρα μας. Προϋπόθεση για την πολιτική σταθερότητα και την αποφυγή μιας νέας περιόδου πολιτικής και οικονομικής αποσταθεροποίησης, που ίσως αυτή τη φορά γίνει από τις χειρότερες στην νεότερη ιστορία της χώρας. Η επιτυχία δεν είναι βεβαίως ούτε δεδομένη ούτε νομοτελειακή. Εξαρτάται από το αν τα πρόσωπα που συνθέτουν σήμερα το πολιτικό προσωπικό της κεντροαριστεράς μπορέσουν να ανταποκριθούν και να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Από το πόσο θα κατανοήσουν την ελάχιστη σημασία που έχει σήμερα η προσωπική φιλοδοξία του καθενός ξεχωριστά, ιδιαίτερα αυτών που «κάψανε φλάντζα» όλα τα προηγούμενα χρόνια και κουράσανε (έως και εξοργίσανε) τον κόσμο… Πως καμιά φιλοδοξία δεν μπορεί να είναι πραγματοποιήσιμη εάν πρώτα δεν δημιουργηθεί και δεν σταθεροποιηθεί το πολιτικό πλαίσιο που θα τους δώσει την ευκαιρία να τις εκφρασθούν, για να είναι χρήσιμες και όχι καταστροφικές…Πως οι καιροί άλλαξαν και παρά την φαινομενική επικράτηση σήμερα των «φελλών» της πολιτικής ατάκας, οι απαιτήσεις της επόμενης ιστορικής πολιτικής φάσης, που αργά η γρήγορα θα έρθει, θα είναι πολύ μεγαλύτερες, για πολιτική επάρκεια, επιστημονική γνώση, συνθετική και διοικητική ικανότητα, καθαρό παρελθόν και ηθική πολιτική υπόσταση, για όλους όσους θα θελήσουν να την εκφράσουν.
Όλα θα κριθούν όμως κυρίως στο κατά πόσο η νέα κεντροαριστερά θα πιάσει το σφυγμό της κοινωνίας και θα αντιστοιχηθεί με τα μεγάλα σημερινά προβλήματα της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Σε ποιο βαθμό θα πείσει ότι μπορεί να οδηγήσει τον τόπο σε μια πορεία αναγέννησης, η οποία όμως θα έχει ως σταθερό προσανατολισμό και στόχο την αποκατάσταση κοινωνικής δικαιοσύνης, την προστασία των αδύναμων στρωμάτων και τάξεων, την επανίδρυση σύγχρονου κοινωνικού κράτους, τον πραγματικό εκσυγχρονισμό του κράτους και του πολιτικού συστήματος.
Πάντως «κυριλέ» κεντροαριστερά των σαλονιών με το «σεις» και με το «σας», χωρίς μάχιμη πολιτική παρέμβαση που δεν μασάει τα λόγια της και χωρίς πρόγραμμα που θα είναι σύγχρονο μεν σοσιαλδημοκρατικό δε, δεν μπορεί να υπάρξει ως ισχυρό πολιτικό ρεύμα, ιδιαίτερα στις μέρες μας…