Τώρα που ο πρωθυπουργός μας επέστρεψε από τη διεθνή εκστρατεία ανόρθωσης της εικόνας της Ελλάδας, ας προσπαθήσει να κάνει το ίδιο και στο εσωτερικό. Από μία και μόνο μέρα, 12/10, αλιεύει κανείς τρεις διόλου καθησυχαστικές ειδήσεις. «Ανενεργός ο Επενδυτικός Νόμος έξι μήνες μετά την ψήφισή του», «Εκτροχιασμός χρονοδιαγραμμάτων για τους αυτοκινητόδρομους» και «Μεγάλη υποχώρηση των εξαγωγών 5,7% τον Αύγουστο λόγω υποχρηματοδότησης». Τρία τεράστια ζητήματα για την ελληνική οικονομική διοίκηση. Τρία ζητήματα καίρια για την ανάπτυξη, την ανεργία και για τα οικονομικά του τσακισμένου από την πτώση του εισοδήματος και τη φορολογική επιβάρυνση ελληνικού νοικοκυριού.
Ο κ. πρωθυπουργός μας είναι οικονομολόγος, αν θυμάμαι καλά. Ο κ. Στουρνάρας, στον οποίο έχει, δικαίως κατά τη γνώμη, μου απόλυτη εμπιστοσύνη οδήγησε με το απαραίτητο sang froid στη δυσκολότερη διεθνή φάση της προσπάθειας για αποφυγή της χρεοκοπίας. Δυστυχώς, ευθύνεται και για όσους στο οικονομικό επιτελείο τα έχουν κάνει μαντάρα στο μοίρασμα «άχυρου σε δυο γαϊδούρια». Φορολογικά νομοσχέδια πάνε και έρχονται, αποκρατικοποιήσεις καθυστερούν ή ματαιώνονται, φορολογικοί έλεγχοι καρκινοβατούν, οτιδήποτε σχετίζεται με την ανάπτυξη καθυστερεί ή ματαιώνεται.
Το περίφημο «πλεόνασμα» αν επιτευχθεί δεν θα είναι ανάπτυξη αλλά «στράγγισμα» μιας «ακίνητης» οικονομίας. Το 2013 έχει ακόμη τρεις μήνες. Ελπίζω να φτάσουν για το «πετρέλαιο θέρμανσης» μετά το «όχι» της τρόικας. Ενας μηχανισμός που δεν μπορεί να αποφασίσει για τη φορολογία των ακινήτων, μπορεί να φέρει σε πέρας τεράστια εθνικά θέματα οικονομικής γεωστρατηγικής πολιτικής; Αγωγοί, εξορύξεις για αέριο, πετρέλαιο και χρυσό, λιμάνια, αεροδρόμια, ισορροπίες μεταξύ ΕΕ, Κίνας, Ρωσίας, ΗΠΑ, Ισραήλ, Αραβες, πολλά στρατόπεδα διεθνούς επιρροής που διεκδικούν ρόλο.
Καιρός, λοιπόν, να ασχοληθεί και ο πρωθυπουργός με το πραγματικό πρόβλημα που καμιά εμπιστοσύνη των ξένων δεν θα λύσει. Μαζί με τη «θεωρία των δύο άκρων» χρειάζεται και θεωρία ανόρθωσης της οικονομίας. Και όταν αρχίσει πάλι να κινείται η οικονομία θα δούμε τι θα γίνει και με την περίφημη «Ρήξη ΔΝΤ-Ε.Ε. για το χρέος της Ελλάδας». Υπάρχει κανείς στην Ελλάδα της ανεργίας που να ενδιαφέρεται, τώρα, γι? αυτό; Δεν νομίζω, αλλά για τα άλλα πρωτοσέλιδα μας νοιάζει και πολύ μάλιστα.