Από τις 13 Φεβρουαρίου, όπου πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση της Εφημερίδας των Συντακτών με τη συμμετοχή των Διονύση Τεμπονέρα, Μανώλη Χριστοδουλάκη και Έφης Αχτσιόγλου και με τίτλο «Απέναντι στην κυριαρχία Μητσοτάκη, ποιος;», έως την Κυριακή 24 Φεβρουαρίου που έληξε το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ πέρασαν 12 μέρες που συγκλόνισαν αυτό το κόμμα. Στην εκδήλωση και στην πρόσκληση του δημοσιογράφου της Εφ.Συν και συντονιστή της εκδήλωσης Δημήτρη Τερζή να ανέβει στο βήμα για να απευθύνει ένα «σύντομο χαιρετισμό», ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ απάντησε πως «είναι εδώ ο εκπρόσωπός του». Αυτόν τον «εκπρόσωπο» του απέλυσε μετά από δυο μέρες από τη θέση του επιστημονικού συνεργάτη. Πήγε, άκουσε βαρετά και εκτός της κουλτούρας του πράγματα και έφυγε πριν ολοκληρωθεί η συζήτηση.
Αυτά ήταν όμως συννεφάκια μπροστά στην καταιγίδα που ξέσπασε μετά την ξαφνική παρέμβαση Τσίπρα, ο οποίος ζήτησε από τον Κασσελάκη να αναβαπτισθεί στη βάση με νέες εκλογές. Με αυτή του την παρέμβαση που κανείς δεν κατάλαβε τι ακριβώς επεδίωκε, κατόρθωσε να αποξενωθεί από το κόμμα του που πλέον έχει εξαυριανισθεί. Έπαθε ό,τι αυτός είχε κάνει στον Αλαβάνο. Το «μικρό παιδί» από την Αμερική αποδείχθηκε ένας αλαζονικός και χωρίς στέρεες πολιτικές απόψεις άντρας. Αυτό το «παιδί» σήκωσε το γάντι, με τον δικό του ναρκισσιστικό τρόπο. «Βρείτε μου αντίπαλο και πάμε». Φράση που σε παλαιότερα Συνέδρια αυτού του χώρου μόνο θυμηδία για την ποιότητα του ανδρός θα είχε προκαλέσει, τώρα προκάλεσε θύελλα ενθουσιασμού. Και αφού «του βρήκαν αντίπαλο», ο Κασσελάκης ανέβηκε στο ρινγκ δείχνοντας ποιοι στα πρώτα καθίσματα δεν τον χειροκροτούν. Γιατί γι’ αυτόν, όπως και για το πρότυπό του τον Τραμπ, ρινγκ είναι η πολιτική. Επί δύο ημέρες αυτός και το περιβάλλον του υπενθύμιζαν την αμετακίνητη διάθεσή του να μην κάνει πίσω. Σ’ αυτόν όμως τον «πυγμαχικό αγώνα» νικητές βγήκαν οι τρεις «διαιτητές» Σ. Φάμελλος, Ν. Παππάς, Γ. Τσίπρας και όχι οι δυο «πυγμάχοι». Οι «διαιτητές» κατάφεραν να ακυρώσουν την προτεινόμενη από τον πρώην και καλοδεχούμενη από τον νυν πρόεδρο νέα εκλογική αναμέτρηση. Εδώ όχι μόνο αριστερή πολιτική αλλά ούτε καν ούτε καν πολιτική υπήρξε. Νικητές ήταν οι ποδοκροτητές και παλαμακιστές του προέδρου που μέσα στον αυριανισμό τους αποδοκίμαζαν τους αντιπάλους του. Αν και για να είμαι δίκαιος, χλιαρές αποδοκιμασίες υπήρξαν, δυστυχώς, και κατά του Κασσελάκη, όταν αυτός εμφανίστηκε στην εκδήλωση των τριών. Μετά απ’ αυτές τις 12 ημέρες ο Κασσελάκης θα συνεχίσει ως επικεφαλής ενός μεταπολιτικού αυριανικού όχι όμως ενός αριστερού κόμματος. Ο μπασκετμπολίστας Νίκος Παππάς το κατάλαβε αυτό πολύ καλά.
Τελικά τον Μητσοτάκη θα τον νικήσει, όποιος αλλάξει την «ατζέντα» του. Και αυτό δεν μπορεί να γίνει χωρίς μάχη για τις ιδέες, στη σημασία των οποίων στην εκδήλωση των τριών αναφέρθηκε μόνο η Έφη Άχτσιόγλου. Πάντως εκεί η λέξη «σοσιαλδημοκρατία» ακούστηκε μόνο από ένα ομιλητή, με το επίθετο «αριστερή» μπροστά βεβαίως. «Αριστερή σοσιαλδημοκρατία» όμως είναι σαν να λες βρεγμένο νερό ή πορτοκαλάδα από πορτοκάλι και λεμονάδα από λεμόνι που έλεγε και ο Γκιωνάκης. Δεν χρειάζεται κάποια «μετρολογία» για να αμφισβητηθεί η «ατζέντα Μητσοτάκη». Εδώ χρειάζονται ιδέες που θ’ αλλάξουν το «πνεύμα της εποχής», σύμφωνα με το οποίο μόνο η ενίσχυση του πλούτου αφήνει κάποια οφέλη για τους μικρομεσαίους και τους αδύναμους. Στη χρυσή τριακονταετία η σοσιαλδημοκρατία ήταν τ’ αντίθετο του ριζοσπαστισμού. Αυτό απαιτούσε η ταξική σύνθεση των μεταπολεμικών κοινωνιών. Οι ταξικές κοινωνίες όμως αλλάζουν και στον 21ο αιώνα αυτή, για να επιβιώσει, οφείλει να συναντηθεί με τον ρεπουμπλικανικό ριζοσπαστισμό. Το ίδιο η ευρωπαϊκή ριζοσπαστική Αριστερά θα εξαφανιστεί, αν δεν συναντηθεί με τη σοσιαλδημοκρατία. Από κοινού χρειάζονται να δημιουργήσουν ένα νέο πνεύμα εποχής, το οποίο θα υπερβεί την κυριαρχία του trickle down economy ή αλλιώς του πνεύματος του «Κέντρου». Η σοβαρότητα των περισσότερων εκ των θέσεων της Α’ Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης της Νέας Αριστεράς και των περισσότερων εκ των ομιλητών, παρά και τις εκεί ακραίες φωνές υπέρ ενός ανάδελφου αριστερού ριζοσπαστισμού, δείχνουν πως αυτό το κόμμα, αν ενισχυθεί μπορεί να γίνει ο καταλύτης για την ανασυγκρότηση του χώρου συνολικά. Μια νέα ΕΔΑ είναι εφικτή.
Πηγή: www.epohi.gr