Κατακερματισμός στο πολιτικό σύστημα, τουλάχιστον δημοσκοπικά. Το κυβερνών κόμμα παρότι κυρίαρχο, σπαράσσεται από τις εσωτερικές έριδες, που αναδύονται λόγω προσωπικών διαφορών, αλλά και ιδεολογικών αναταράξεων οι οποίες φαίνεται ότι θα πάρουν χαρακτηριστικά σοβαρών εξελίξεων στην «δεξιά πολυκατοικία»

Όπως φαίνεται δεν μιλάμε πλέον για αναβίωση του δικομματισμού αλλά για ένα ιδιότυπο κατακερματισμό του πολιτικού συστήματος. Το μεγάλο ποσοστό της αποχής που άγγιξε το 60% στις ευρωεκλογές, δείχνει την αποστροφή της νεολαίας και της κοινωνίας γενικότερα, προς τους κομματικούς μηχανισμούς, οι οποίοι με τον απηρχαιωμένο τρόπο λειτουργίας τους δεν απαντούν στις ανησυχίες και στα προβλήματα των τοπικών κοινωνιών. Το ΠΑΣΟΚ εμφανίζει μια αξιόλογη άνοδο, η οποία κατά την άποψη πολλών αναλυτών στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στην αναδιοργάνωση σε υψηλό επίπεδο του κόμματος με την ενεργοποίηση της Άννας Διαμαντοπούλου στο πολιτικό σχεδιασμό και του Π.Γερουλάνου σε αναβαθμισμένα κοινοβουλευτικά καθήκοντα. Αλλά η πολιτική δεν είναι ζήτημα μόνο οργανογράμματος. Χρειάζεται σχέδιο, όραμα, συμμετοχή, τεχνοκρατική επάρκεια και κοινωνική αποδοχή. Η μισή και πλέον κοινωνία είναι στο περιθώριο και βασανίζεται να βρει τον εαυτό της στο νέο οικονομικό και κοινωνικό γίγνεσθαι.

Η κυριαρχία που εμφανίζει λόγω της εξουσίας η Ν.Δ. δεν μπορεί στις επόμενες εκλογές να τις δώσει ούτε αντίστοιχους αριθμούς βουλευτών, ούτε τα θηριώδη ποσοστά, που την ανέδειξαν παντοδύναμη κυβέρνηση. Οι χαμηλές πτήσεις του πολιτικού συστήματος, που εμφανίζονται στις δημοσκοπήσεις, εφόσον επιβεβαιωθούν, είναι μια επικίνδυνη για τη δημοκρατία εξέλιξη. Οι κομματικοί σχηματισμοί πρέπει να αλλάξουν ρότα, να δουν άλλες μεθόδους οργάνωσής τους, πιο κοντά στην άγρια καθημερινότητα που ζει ο Έλληνας. Οι πολίτες που είναι έξω από το κομματικό σύστημα και δεν έχουν «άκρες» είναι απροστάτευτοι, έχουν ανασφάλεια, ζουν μέσα στο άγχος, και νιώθουν ότι το μέλλον τους είναι αβέβαιο.

Ο κόσμος απομακρύνεται από τη πολιτική, δεν τη θεωρεί πλέον θελκτική! Η στέγη, η υγεία, η παιδεία η επαγγελματική αποκατάσταση και ανέλιξη, δεν δίνουν καμία προοπτική, και τα προγράμματα των κομμάτων δεν έχουν χειροπιαστές λύσεις. Αρκούνται σε γενικόλογες διακηρύξεις, χωρίς συγκεκριμένα και απτά αποτελέσματα. Το επιτελικό κράτος της κυβέρνησης των ημετέρων και το εμείς ή  αυτοί, της λαϊκίστικης αριστεράς, δεν συγκινούν πλέον τις μάζες. Οι ψεκασμένες αντιλήψεις και οι τηλεπωλητές της πολιτικής κερδίζουν έδαφος, όμως δεν δίνουν διέξοδο στη κρίση του συστήματος, απεναντίας προσθέτουν σύγχυση και προσωπικό θυμό.

Το βασικό διακύβευμα για τη χώρα είναι να υπάρξει απασχόληση και μάλιστα καλά αμειβόμενη μέσα από επενδύσεις στο παραγωγικό τομέα και την μεταποίηση, που προσφέρουν πραγματική ανάπτυξη και προστιθέμενη αξία με συνέπεια τη μείωση του ελλειμματικού ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών. Η ανάπτυξη που εμφανίζει η χώρα μας είναι ασθενική και δεν έχει πολλαπλασιαστικό χαρακτήρα, δεδομένου ότι στηρίζεται μόνο στην κατανάλωση και στο real estate.

Οι δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας και του κέντρου, όπως κατά κόρον αναφερόταν κατά την εσωκομματική διαδικασία η Άννα Διαμαντοπούλου, πρέπει να χαράξουν στρατηγική προς την κατεύθυνση του εκσυγχρονισμού και της αναδιάρθρωσης του παραγωγικού μοντέλου, που ευνοεί τη μεσαία τάξη και τις υγιείς παραγωγικές δυνάμεις του τόπου για μια οικονομία ανταγωνιστική στο διεθνές περιβάλλον καταμερισμού της εργασίας και του παραγόμενου πλούτου.