Μέχρι τη στιγμή που γράφονταν αυτά εδώ, συνεχιζόταν η επιχείρηση απελευθέρωσης των ομήρων της Χαμάς και των φυλακισμένων στις φυλακές του Ισραήλ, αλλά εντωμεταξύ είχαμε μια ακόμη επίθεση αυτοκτονίας στην Ιερουσαλήμ. Πάντως από την «επιχείρηση απελευθέρωσης» αποδείχθηκεπως στις ισραηλινές φυλακές κρατούνται παιδιά και γυναίκες, επειδή έχουν πετάξει πέτρες και όχι βόμβες. 15 γάλλοι διανοούμενοι- χαμασίστας κατά τους γάλλουςακροκεντρώουςΜπρυκνέρ- σε ένα κείμενό τους που δημοσιεύτηκεστηMonde, καταδικάζουν την τρομοκρατία αλλά και «την κατοχή, την καταστολή, την αποικιοποίηση, τους εξευτελισμούς που σημειώνονται στα κατεχόμενα εδάφη εδώ και δεκάδες χρόνια». Κατά τους ακροκεντρώουςένθεν κακείθεν δεν αρκεί να δηλώνεις πως καταδικάζεις απερίφραστα τη Χαμάς και τη Χεζμπολάχ, πρέπει και να δηλώνεις πως το Ισραήλ είναι η μοναδική ανοιχτή κοινωνία και το μοναδικό δημοκρατικό κράτος στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Αν τολμήσεις να υποστηρίξεις, πως στο Ισραήλ υπάρχει δημοκρατία μόνο για τους Ισραηλινούς και καταπίεση για τους Παλαιστίνιους, τότε είσαι καραμπινάτος αντισημίτης. Δημοκρατία για τους ισραηλινούς, την οποίαακόμη και αυτήν απειλούσεμε τα τελευταία μέτρα για τη δικαιοσύνη που είχε προτείνει ο Νετανιάχου.
Στο Ουκρανικό τα εδάφη μιας χώρας και η ύπαρξη μιας εθνότητας που έχει βαθιές ρίζες στην ιστορία, αμφισβητούνται από ένα αυταρχικό ηγέτη άλλου κράτους. Εδώ είναι εμφανές ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο.Στο Παλαιστινιακό το πρόβλημα είναι πως και οι δυο έχουν ταυτοχρόνως δίκιο και άδικο. Δίκιο γιατί ανέκαθεν αυτά τα εδάφη ανήκαν στους προγόνους και των δυο και άδικο γιατί δεν ήταν αποκλειστικά εδάφη του ενός ή του άλλου, όπως τα δυο μέρη διεκδικούν. Αρχικά οι Παλαιστίνιοι αρνήθηκαν να τα μοιραστούν το 1948, αλλά μετά τον Πόλεμο των Έξι Ημερών το 1967 αυτό έγινε και πολιτική του Ισραήλ. Πολιτική που άλλοτε μετριάζεται (Ράμπιν-Αραφάτ) και άλλοτε οξύνεται (Νετανιάχου-Χαμάς). Πάντως είτε με κυβέρνηση μετριοπαθών είτε με κυβέρνηση φανατικών το Παλαιστινιακό δεν παύει να είναι ζήτημα Κατοχής.Αυτή γεννά τους ακραίους ισλαμιστές τρομοκράτες και όχι γενικά το ισλάμ.
Στην Ιερουσαλήμ μέσα σε λίγα τετραγωνικά περικλείονται οι ιερότεροι τόποι για τους πιστούς των τριών μονοθεϊστικών θρησκειών. Για τους Εβραίους το Τείχος των Δακρύων, για τους Χριστιανούς ο Πανάγιος Τάφος και η Εκκλησία του Χριστού και για τους Μουσουλμάνους ο Θόλος του Βράχου που ανήκει στο τέμενος Αλ Ακσά.Ανήκουν σ’έναν αυτά; Μπορεί να υπάρχει δημοκρατικό κράτος,αν μέσα σ΄ αυτό ζει ένας υπόδουλος λαός, ο οποίος για να πάει απλώς στις δουλειές ή στο σπίτι του, πρέπει να περάσει τις ταπεινώσεις των συνεχών ελέγχων, τον κίνδυνο ξυλοδαρμού, φυλάκισης ή και δολοφονίας του; Άνθρωποι οι οποίοι μπορεί την ώρα που κοιμούνται να δουν το σπίτι τους να κατεδαφίζεται ή να τους διώχνουν για να κατοικίσει σ’ αυτό ένας ισραηλινός έποικος; Ναι, όντως η επιστροφή των Ισραηλινών-Εβραίων ήτανδίκαιη, αλλά μπορεί αυτή να πραγματοποιείται με τον διωγμό και την κατοχή ενός άλλου λαού, του οποίου η παρουσία εκεί, επίσης ήταν δίκαιη; Να γιατί όσοι μιλούν για τα δίκαια και τα άδικα και των δυο δεν είναι χαμασίστας, ούτε βεβαίως ισαποστάκηδες.
Πηγή: www.tanea.gr