Η Χώρα πρόκειται να αλλάξει σελίδα.

Δεν ξέρω αν είναι έτοιμη γι’ αυτό.

Δεν ξέρω αν θα είναι για καλό. Ανησυχώ.

Δεν είναι λίγοι αυτοί που έχουν την ίδια ανησυχία.

Είναι αλήθεια πως υπάρχουν πολλοί-πολλοί λόγοι που ένα αίσθημα ήττας μας έχει κατακυριεύσει.

Ένα αίσθημα ήττας, ένα αίσθημα παραίτησης διακατέχει Έλληνες και Ελληνίδες.

Αποτύχαμε;

Η κατάσταση της Χώρας ναι είναι κρίσιμη, περισσότερο κρίσιμη από όσο νομίζεται, περισσότερο κρίσιμη απ’ όσο έχει περιγραφεί … αλλά αποτύχαμε;

Τα τελευταία χρόνια, τα χρόνια της κρίσης, συνηθίσαμε να περιγράφουμε και να συζητάμε για τα λάθη μας και τις αστοχίες μας, για τις αποτυχίες μας.

Ας μην αδικούμε άλλο τον εαυτό μας.

Η Ελλάδα σήμερα, παρά τα όσα της καταμαρτυρούμε, είναι η καλύτερη που υπήρξε ποτέ, ρωτήστε την γενιά μου που γεννήθηκε σε σπίτια χωρίς ηλεκτρικό και νερό, από γονείς που δεν ήξεραν ανάγνωση, τότε που οι μισοί έλληνες παρακολουθούσαν τους άλλους μισούς, τότε που το Α.Ε.Π. της Χώρας ήταν 20(;) δις ευρώ, τότε που οι γυναίκες είχαν δεν είχαν δικαίωμα λόγου, τα κορίτσια … μη συνεχίσω τα ξέρετε … απόνερα εμφυλίου … βασιλικά πραξικοπήματα … αποστασίες … δικτατορία … εξορίες … βασανιστήρια … πολυτεχνείο … πόλεμος … επιστράτευση … αποχουντοποίηση …  δημοψήφισμα…

Η Ελλάδα, ακόμα και σήμερα, είναι μία χώρα που θέλεις να ζεις, δημοκρατία, κράτος δικαίου, πολιτισμός, μορφωτικό επίπεδο, ιδιοκατοίκηση, υποδομές, κοινωνικό κράτος …  αυτή είναι η μεγάλη εικόνα … την μικρή εικόνα ας την παραβλέψουμε … για λίγο.

Η Ελλάδα που ζω σήμερα, δεν έχει καμία σχέση με την Ελλάδα που γεννήθηκα.

Γι’ αυτή την Ελλάδα κάποια στιγμή πρέπει να συζητήσουμε, σε αυτή θα στηριχτούμε για να σηκώσουμε κεφάλι, για να χτίσουμε την Ελλάδα που οραματιζόμαστε.

Πρέπει να δώσουμε ξανά ελπίδα στον ελληνικό λαό … θα τα καταφέρουμε … ένα πράγμα χρειάζεται … οραματική πολιτική από οραματιστές πολιτικούς … απλό είναι, δεν είναι;