Σήμερα πενθούμε. Ο πόνος, η οργή, η θλίψη δεν αφήνουν περιθώρια για βαθειές κοινωνικοπολιτικές αναλύσεις. Δεν αφήνουν όμως και περιθώρια για εφησυχασμο και ανοχή απέναντι στην ιδεολογία του μίσους. Δεν αφήνουν περιθώρια για επικίνδυνες παρερμηνείες που είδαν δυστυχώς, από την πρώτη κιόλας δολοφονική έκρηξη, το φως των κοινωνικών δικτύων, ακόμα και επίσημων κρατικών καναλιών.

Η τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι δεν είναι αποτέλεσμα «κοινωνικά αποκλεισμένων ανθρώπων», δεν είναι «σχέδιο των Αμερικανών για να υποχρεώσουν τους Γάλλους να στείλουν στρατό στη Συρία», δεν είναι «ένα ακόμα φάντασμα, μετά την Αλ Κάιντα, που θρέφει ο Δυτικός κόσμος για να αποκτήσει νέο αντίπαλο». Ο ISIS που ανέλαβε την ευθύνη της επίθεσης, είναι μια τρομοκρατική – εγκληματική οργάνωση φανατικών ισλαμιστών που έχουν ασπαστεί την πιο φρικτή και αποτρόπαια ιδεολογία, την ιδεολογία του μίσους.

Η τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι δεν πρέπει να ταυτιστεί με το κύμα των προσφύγων που κατακλύζουν την Ευρώπη. Δεν είναι συνέπεια της πολυπολυτισμικότητας, της συνύπαρξης, της διαφορετικότητας.
Η απάντηση στη χθεσινή επίθεση δεν πρέπει να είναι η εσωστρέφεια, ο συντηρητισμός, ο εθνικισμός και η ξενοφοβία.
Το κλείσιμο των ευρωπαϊκών συνόρων δεν κλείνει το δρόμο στην ιδεολογία του μίσους.
Η απάντηση είναι η επαγρύπνηση, η μαζική κινητοποίηση, ο κοινωνικός αποκλεισμός της τρομοκρατίας.
Είναι η κοινωνική συνοχή, αλληλεγγύη και ευημερία, η ενδυνάμωση της ευρωπαϊκής ταυτότητας.
Γι αυτό και σήμερα, περισσότερο από ποτέ, οι ευθύνες της πολιτικής ηγεσίας της Ευρώπης είναι καθοριστικές.
Χθες ήμασταν όλοι Αμερικάνοι.
Σήμερα είμαστε όλοι Γάλλοι.
Και πάντα είμαστε όλοι πολίτες του κόσμου!